Σε μια σημαντική εξέλιξη για τον τρόπο λειτουργίας των εταιρειών διαχείρισης καταλυμάτων βραχυχρόνιας μίσθωσης, το Β’ Τμήμα του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ), έκρινε παράνομη την επιβολή τέλους επιτηδεύματος 600 ευρώ ανά κατάλυμα, βάσει σχετικής εγκυκλίου της ΑΑΔΕ που δημοσιεύτηκε πριν από ένα χρόνο.
Όπως μεταδίδει το capital.gr, ηταν η περίοδος κατά την οποία είχαν ξεκινήσει οι πρώτες φορολογικές παρεμβάσεις της κυβέρνησης για την αποθάρρυνση της δραστηριοποίησης στον τομέα της βραχυχρόνιας μίσθωσης, τουλάχιστον των ιδιωτών μικροιδιοκτητών.
Σε μια κίνηση που αιφνιδίασε τότε δυσάρεστα την αγορά, η ΑΑΔΕ είχε εξειδικεύσει τις σχετικές ρυθμίσεις, πολλαπλασιάζοντας την σχετική επιβάρυνση, αναφέροντας ότι κάθε ακίνητο που λειτουργεί ως κατάλυμα βραχυχρόνιας μίσθωσης, θα πρέπει να λειτουργεί ως φορολογικό υποκατάστημα, που ασφαλώς υπόκειται και αυτό σε τέλος επιτηδεύματος και άλλα διαχειριστικά κόστη (π.χ. τήρησης έδρας κτλ.). Έτσι, αντί η επιβολή του τέλους επιτηδεύματος να γίνεται εφάπαξ στην εκάστοτε εταιρεία διαχείρισης καταλυμάτων, αυτό έπρεπε να καταβληθεί για κάθε ακίνητο ξεχωριστά, κάτι που ασφαλώς πολλαπλασίασε το φορολογικό κόστος. Με βάση την τότε επιχειρηματολογία των φορέων της βραχυχρόνιας μίσθωσης, μια εταιρεία που διαχειριζόταν π.χ. 10 ακίνητα και είχε κέρδος 10.000 ευρώ θα έπρεπε να πληρώνει συνολικό φόρο 9.300 ευρώ, αντί για 3.300 ευρώ που ίσχυε με το προηγούμενο καθεστώς, ακριβώς επειδή το τέλος επιτηδεύματος επιβλήθηκε ανά ακίνητο και όχι εφάπαξ στην κάθε εταιρεία.
Η διάταξη που προσβλήθηκε από τον STAMA (Σύνδεσμος Εταιρειών Βραχυχρόνιας Μίσθωσης Ακινήτων), ήταν το άρθρο 15 της σχετικής εγκυκλίου, που ανέφερε ότι “τα ακίνητα που μισθώνονται ή εκμισθώνονται ή υπεκμισθώνονται με βάση τις διατάξεις του άρθρου 111 του ν. 4446/2016 από νομικά πρόσωπα ή νομικές οντότητες, χωρίς την παροχή άλλων υπηρεσιών, πλην της παροχής κλινοσκεπασμάτων, λογίζονται ως επαγγελματικές εγκαταστάσεις (έδρα και υποκαταστήματα) των ως άνω προσώπων και εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 31 του ν. 3986/2011 (Α’152), περί επιβολής τέλους επιτηδεύματος”. Στην αντίστοιχη διευκρινιστική εγκύκλιο της ΑΑΔΕ, που είχε εκδοθεί το 2019, στο άρθρο 11 αναφερόταν ακριβώς η ίδια διάταξη, αλλά γινόταν ρητή επισήμανση ότι “τα ακίνητα δεν λογίζονται ως υποκατάστημα” κι επομένως δεν υποχρεούνται να καταβάλουν τέλος επιτηδεύματος.
Εξαρχής, ο STAMA ισχυριζόταν ότι είναι παράλογο το να εξισώνεται ένα κατάλυμα βραχυχρόνιας μίσθωσης με ένα εμπορικό υποκατάστημα. Με βάση τον σχετικό ορισμό του ν. 3986/2011, υποκατάστημα όπου επιβάλλεται τέλος επιτηδεύματος, “νοείται κάθε επαγγελματική εγκατάσταση, εκτός της έδρας της επιχείρησης, στην οποία ενεργείται παραγωγική, ή συναλλακτική δραστηριότητα”. Εν ολίγοις, το σχετικό τέλος επιβάλλεται σε περιπτώσεις καταστημάτων, όπου πωλούνται προϊόντα και λαμβάνονται παραγγελίες, ή παραγωγικές μονάδες, όπου κατασκευάζονται προϊόντα.
Φαίνεται πως αυτή η επιχειρηματολογία “έπεισε” και τους δικαστές του ΣτΕ, που αποδέχθηκαν την προσφυγή, κρίνοντας παράνομη την διάταξη αυτή. Ωστόσο, η υπόθεση δεν έχει κλείσει οριστικά, καθώς θα ακολουθήσει και απόφαση από την Ολομέλεια του ΣτΕ. Σπάνια πάντως, η Ολομέλεια αλλάζει την ουσία των αρχικών αποφάσεων. Υπενθυμίζεται ότι το τέλος επιτηδεύματος δεν επιβάλλεται σε όσους ιδιοκτήτες εκμεταλλεύονται έως 2 ακίνητα, παρά μόνο σε όσους έχουν πάνω από 3 ακίνητα στην κατοχή τους κι επομένως, βάσει του πρόσφατου νομοθετικού πλαισίου, καλούνται να συστήσουν υποχρεωτικά εταιρική οντότητα για να συνεχίσουν να δραστηριοποιούνται στην αγορά των βραχυχρόνιων μισθώσεων.
Σε σχετική του ανακοίνωση, ο STAMA ανέφερε ότι “η εν λόγω απόφαση συνιστά μια ιδιαίτερα σημαντική δικαστική και θεσμική εξέλιξη, η οποία ενισχύει την επιχειρηματολογία μας και αναγνωρίζει την ανάγκη για συνταγματική συμμόρφωση σε κάθε φορολογική ή διοικητική επιβάρυνση. Θα θέλαμε να τονίσουμε πως η νομική μας ομάδα εργάστηκε συστηματικά και αδιάκοπα για την τεκμηρίωση αυτής της προσφυγής, αναδεικνύοντας με σαφήνεια την ασυμβατότητα της επιβολής του τέλους με τις συνταγματικές αρχές της φορολογικής ισότητας, της νομιμότητας και της χρηστής διοίκησης”.
