Για νέους με λειτουργικό αυτισμό και νοητική υστέρηση
Μηνύματα ενάντια στον κοινωνικό αποκλεισμό στέλνει ένα ξεχωριστό Στέκι για νέους με λειτουργικό αυτισμό και νοητική υστέρηση, που λειτουργεί τα τελευταία χρόνια στα Χανιά. Πρόκειται για μια πρωτοβουλία γονέων παιδιών άνω των 18 ετών και εθελοντών που προτάσσουν μέσα από τις δράσεις που διοργανώνουν, τα ίσα δικαιώματα και την αυτοδιάθεση.
Το άτυπο αυτό Στέκι ξεκίνησε το 2012 μέσα από την Πρωτοβουλία Γονέων και Φίλων Νέων με Λειτουργικό Αυτισμό και Νοητική Στέρηση και τη σημαντική στήριξη ευαισθητοποιημένων εθελοντών. Μεταξύ των δράσεων τους είναι εκδρομές, κατασκηνώσεις, βόλτες, σινεμά αλλά και συμμετοχή σε δρώμενα όπως το Υπερκοπέλι στο πάρκο των Αγίων Αποστόλων, σινεμά, χριστουγεννιάτικες δράσεις, συμμετοχή στο παραδοσιακό καρναβάλι με τους Γιαρ Αμαν, εργαστήριο χειροτεχνίας, παρακολούθηση θεατρικών και μουσικών παραστάσεων κ.α. Πολλές δράσεις πραγματοποιούνται μαζί με άλλες ομάδες του Προγράμματος Προαγωγής Αυτοβοήθειας. Όλα αποφασίζονται σε συναντήσεις με τα ίδιους τους νέους με λειτουργικό αυτισμό, με βάση τις δικές τους ανάγκες και επιθυμίες. Συνολικά στο Στέκι συμμετέχουν περίπου 15 παιδιά και 8 εθελοντές. Οι συναντήσεις γίνονται κάθε δύο Κυριακές στο χώρο του Προγράμματος Προαγωγής Αυτοβοήθειας Χανίων στην οδό Τσουδερών που από την πρώτη στιγμή έχει αγκαλιάσει και στηρίξει αυτή την Πρωτοβουλία.
Εκεί συναντήσαμε τον «πυρήνα» αυτής της προσπάθειας. Πρόκειται για τις εθελόντριες Αγγελική Πισσαδάκη (ειδική παιδαγωγός), Μαρία Πεντάρη (μαθηματικός), Κατερίνα Κούρκουλου (νηπιαγωγός) και τους γονείς Αννα Μπαλαντινάκη, Ελένη Πυροβολάκη, Μαρία Χαρτζουλάκη, Ρούλα Καλαιτζάκη, Παυλίνα Παραδομενάκη. Στην παρέα είναι και ο Νικόλας Παραδομενάκης από τα παιδιά του Στεκιού.
Όπως μας λένε, ήταν το 2012 όταν ξεκίνησαν τη λειτουργία αυτής της άτυπης ομάδας που ονόμασαν: «Το Στέκι μας». «Οι νέοι αυτοί», λέει από τους γονείς, η Παυλίνα Παραδομενάκη, «έχουν ίσα δικαιώματα συμμετοχής στη ζωή. Ο στόχος ήταν να τους στηρίξουμε και να τους ενθαρρύνουμε, κατ’ αρχήν να έχουν μία κοινωνική ζωή. Να συναντιόνται, να κάνουν παρέα και σιγά – σιγά να μπορούν να ενσωματωθούν στην καθημερινή ζωή της πόλης. Αυτός ήταν ο στόχος. Δεν ήταν ούτε εκπαιδευτικός, ούτε θεραπευτικός. Βεβαίως, επειδή θέλαμε οι νέοι αυτοί κατά κάποιον τρόπο να μπορέσουν να αυτονομηθούν, κάτι που στις περιπτώσεις του λειτουργικού αυτισμού και της νοητικής υστέρησης είναι εφικτό, θέλαμε νέους εθελοντές που θα δεχόντουσαν να αφιερώσουν κάποιες ώρες για τους νέους του Στεκιού. Επίσης, είχαμε πολύ μεγάλη αρωγή από το Πρόγραμμα Προαγωγής Αυτοβοήθειας».
Ακόμα η κα Παραδομενάκη τονίζει ότι «στεκόμαστε απέναντι από το τρίπτυχο: φιλανθρωπία, φύλαξη, φροντίδα». Και εξηγεί ότι συντάσσονται με την άποψη της αυτοδιάθεσης, των ίσων δικαιωμάτων, αλλά και της διεκδίκησης. «Γιατί μπορεί να έχει κάνει η κοινωνία κάποια βήματα στον ρατσισμό και τον κοινωνικό αποκλεισμό. Συνεχίζουμε όμως να τον βιώνουμε. Και είχαμε και εδώ στο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας τέτοια κρούσματα. Υπάρχει νέος ο οποίος αποκλείστηκε από δομή».
ΟΙ ΕΘΕΛΟΝΤΕΣ
Για τις δράσεις του Στεκιού, η εθελόντρια Κατερίνα Κούρκουλου σημειώνει ότι «αλληλεπιδρούμε και βγαίνουμε ως παρέα. Αυτό δεν γίνεται υπό τη σκέπη μιας φιλανθρωπικής ομπρέλας. Θέλουμε να ξεφύγουμε από αυτό, να κάνουμε παρέα επί ίσοις όροις, να δηλώνουμε το παρών στα δρώμενα της πόλης και να φωνάζουμε δυνατά: “Δικαίωμα στη διαφορά. Ολοι ίσοι, όλοι διαφορετικο”»». Η ίδια θυμάται ότι «μία πάρα πολύ ωραία δράση που μου έχει μείνει ήταν μπροστά από τη Νομαρχία με τους Pass PaRTout (το 2018) που είχαμε τραγουδήσει το «Είσαι εσύ ο άνθρωπός μου» σε νοηματική γλώσσα». Η Μαρία Πεντάρη προσθέτει ότι «συμμετέχουμε και με τους Γιαρ Αμάν στο καρναβάλι που γίνεται κάθε χρόνο στην Σπλάντζια με περίπατο και πορεία μέσα στην πόλη, με συμμετοχή και άλλων ομάδων». Η Μαρία υπογραμμίζει ότι η πιο δυνατή της εμπειρία είναι «η πρώτη μέρα που πήγα στο Στέκι. Πήγα κάπως άβολα θέλοντας να φανώ κάπως χρήσιμη σε αυτή την ομάδα. Τα ίδια τα παιδιά μου εξαφάνισαν κάθε ανασφάλεια που μπορεί να είχα ή αμφιβολία. Τις δύο Κυριακές του μήνα που συναντιόμαστε εγώ νιώθω ότι πάω να συναντήσω τους φίλους μου, την παρέα μου, να κάνουμε πράγματα». Η Αγγελική Πισσαδάκη αναφέρει ότι «γνωρίζοντας τα παιδιά μέσω της κατασκήνωσης του Καλαθά, το Στέκι ήταν μια ωραία αφορμή για να συναντιόμαστε και να κάνουμε δράσεις». Για την Αγγελική μια από τις πιο δυνατές εμπειρίες από τις δράσεις με τα παιδιά του Στεκιού είναι η συμμετοχή στο «Υπερκοπέλι» και η κατασκήνωση στους Αγίους Αποστόλους. Από τα παιδιά του Στεκιού ο Νικόλας μας λέει ότι του αρέσει ιδιαίτερα το σινεμά. Να σημειώσουμε ότι το Στέκι έχει στο facebook τη σελίδα: «ΤΟ ΣΤΕΚΙ ΜΑΣ».
Κατασκηνώσεις, προβλήματα και λύσεις
Τα μέλη του Στεκιού θίγοντας και τα κακώς κείμενα κάνουν λόγο για «προχειρότητα» που έχουν αντιμετωπίσει στις κατασκηνώσεις του Δήμου στον Καλαθά, θέμα για το οποίο, όπως μας λέει η κα Παραδομενάκη, έθιξαν σε συνάντηση με την νέα αντιδήμαρχο Κοινωνικής Πολιτικής, Ελένη Ζερβουδάκη, η οποία υποσχέθηκε ότι θα συστήσει Επιτροπή στην οποία θα τους καλέσει για να συνδιαμορφώσουν τα κριτήρια αξιολόγησης. «Τα τελευταία ιδιαίτερα χρόνια οι κατασκηνώσεις του Δήμου στον Καλαθά για τα άτομα με ειδικές ανάγκες επιεικώς είναι απαράδεκτες», υποστηρίζει η κα Παραδομενάκη ενώ η Ρούλα Καλαιτζάκη σημειώνει ότι παιδιά έμειναν εκτός κατασκήνωσης».
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΑΠΟΣΤΟΛΟΙ
Στον αντίποδα αυτής της κατάστασης, όπως μας λέει η κα Παραδομενάκη, υλοποιώντας μια ιδέα της Ελένης Πυροβολάκη, απευθύνθηκαν στους ιδιοκτήτες του κάμπινγκ στους Αγίους Αποστόλους, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν σε «πρόταση για τριήμερη κατασκήνωση, πιλοτικά, των (πιο λειτουργικών) νέων του Στεκιού με τους εθελοντές. Εγινε αυτό για δύο χρονιές και πήγε πάρα πολύ καλά». Η Μαρία Πεντάρη σημειώνει ότι «η κατασκήνωση των Αγίων Αποστόλων είναι η απόδειξη ότι τα παιδιά αυτά μπορούν να συνυπάρξουν με άλλους ανθρώπους, αρκεί να υπάρχουν οργάνωση και οι κατάλληλοι συνοδοί».
*Σημειώνεται ότι τις φωτογραφίες από διάφορες δράσεις μας παραχώρησαν τα ίδια τα μέλη του Στεκιού
