Είχαν βρεί οι δημοτικοί άρχοντες πολλά πιασάρικα “συνθήματα” που στην αρχή ήταν δέλεαρ για τους Χανιώτες.
Η επινοητικότητα των συνθηματοποιών όμως, καταβαραβρώθηκε από τις οικτρές επιλογές και την ίδια την συγκυρία.
Είναι σχεδόν μοιραίο, από κάλπη σε κάλπη, και από διαψεύση σε διάψεύση, να μείνουν ορφανοί πλέον οι εύηχοι όροι της Δημοτικής Αρχής, να μείνει αμανάτι ο κορυφαίος “συνθημάτοποιός”! Έμεινε σχεδόν άνεργος να καμαρώνει τα κομμένα δέντρα στον Δημοτικό Κήπο και παντού.
Και τώρα που σφίγγουνε οι ζέστες – τι θα απογίνουμε δυστυχώς “συνθηματοποιό”;
Έτσι οι τοπικοί άρχοντες (τώρα που ψάχνουν για δέλεαρ) ίσως πέφτουν σε μάταιους καβγάδες μεταξύ τους για το πώς θα ενθαρρύνουν το -ήδη καταρρακωθέν- φρόνημα.
Δεν πιστεύω για του λόγου το αληθές να κάνουν επιδρομή και να μου κόψουν τη μουρνιά στην αυλή του σπιτιού μου…
Ποιος θα το υιοθετήσει τώρα το “ορφανό”, ποιος θα υιοθετήσει τον συνθηματοποιό;
Ελάτε, ούτε καν μια πιασιάρικη ατάκα τους τελευταίους 6 μήνες.
Ούτε μια κουβέντα για τη “Νέα Αλλαγή” της πόλης.
Τίποτα…
