Πολλές φορές στην ελληνική πραγματικότητα η καθημερινότητα αναδεικνύει δραματικές καταστάσεις ανθρώπων, φανερώνει προβλήματα που χρονίζουν και διαιωνίζονται, δείχνει το κακό πρόσωπο μιας κοινωνίας που μαραζώνει και γκρινιάζει και ζητά διεξόδους να ξεφύγει από το τέλμα! Παράλληλα, ολοένα και πιο έντονα οι παρανομίες, ανθούν με τη συγκάλυψη, την ανοχή, αυτό που λέμε κοινώς, «τα στραβά μάτια», να βρίσκονται στην ημερήσια διάταξη.
Στην προκείμενη περίπτωση μιλάμε για το περιβόητο Λούνα Παρκ όπου συνέβη το τραγικό γεγονός με τον θάνατο ενός 13χρονου και το σοβαρό τραυματισμό της αδελφής του! Εξόφθαλμη, προκλητική περίπτωση. Διερωτάται κάποιος πώς γίνεται να λειτουργεί ένα τέτοιο παράνομο πράμα; Τα ερωτηματικά πολλά, δυστυχώς, κατόπιν του θλιβερού συμβάντος τα οποία «είθισται» να ξετυλίγονται και να μεγεθύνονται από Μ.Μ.Ε.! Δηλαδή έπρεπε να θρηνήσουμε θύματα για να ληφθούν τα απαραίτητα μέτρα; Σήμερα ο χώρος αυτός μου θυμίζει ληστεία, φόνο, τροχαίο ή έκρηξη βόμβας που αργότερα έρχονται οι αστυνομικές Αρχές και περικλείουν τον χώρο τοποθετώντας προστατευτικές κορδέλες! Αυτό δεν το κατάλαβα ποτέ!
Αλλά όπως μου έλεγε φίλος, στην Ελλάδα ζούμε και φυσικά εννοεί πως σ’ αυτή τη χώρα δεν υπάρχει πρόληψη αλλά η… θεραπεία συνήθως ενός επιβεβαιωμένου θανάτου! Αλήθεια το πριν είναι αμελητέο, δηλαδή, όλα εκείνα τα μέτρα που εξασφαλίζουν σε μεγάλο βαθμό τη μη πρόκληση ατυχήματος σε κάθε χώρο. Το μετά, δηλαδή, το ατύχημα είναι πλέον αργά για να πούμε τι θα έπρεπε να είχε γίνει! Συνήθως, μετά από ένα τέτοιο συνταρακτικό γεγονός, όλοι βγαίνουν και λένε το μακρύ και το κοντό τους. Στη χώρα μας έχουμε κακώς μάθει πως όποιος είναι απ’ έξω από τον χορό πολλά τραγούδια ξέρει!
Το θέμα είναι τι κάνει ο καθένας από εμάς στο προσκήνιο κι όχι στο παρασκήνιο! Εύκολα «θάβουμε» κάποιον και ποτέ τον τέλειο εαυτό μας, εκ του ασφαλούς σχολιάζουμε καταστάσεις και γεγονότα που συμβαίνουν μακριά από εμάς και το πιο υποκριτικό απ’ όλα είναι πως πάντα δίνουμε λύσεις, κατόπιν εορτής! Πάρτε παράδειγμα, ένα τροχαίο συμβάν, για το πότε ξεφυτρώνουν δεκάδες περίεργοι περαστικοί και καθένας γίνεται ειδικός για το ποιος φταίει και τι θα έπρεπε να προσέξουν οι εμπλεκόμενοι!
Είναι καιρός πια να μην θρηνήσουμε άλλους ανθρώπους από ανόητες αιτίες που προκαλούν ανόητες και επικίνδυνες κατασκευές που στήνονται ως μανιτάρια, πρόχειρα, ανεξέλεγκτα, εδώ κι εκεί, στους δρόμους, στις πλατείες, στα χωράφια! Άραγε τόσο μακριά είμαστε ακόμα από την Ευρώπη;
