Που λες φίλε μου Στάθη
Πρώτα απ’ όλα δύο κουβέντες από τα παλιά. Μια είδηση που πέρασε τότε στα «ψιλά», ίσως γιατί το καρτέλ έπρεπε να την πνίξει. Ήταν 5 Φεβρουαρίου 2009
«Σε ποινή φυλάκισης 44 μηνών, χωρίς δικαίωμα αναστολής, καταδικάστηκε από το Β’ Τριμελές Πλημμελειοδικείο Αθηνών, που δίκασε κατ’ έφεσιν, για μη καταβολή δεδουλευμένων στους συντάκτες της εφημερίδας «Η Απόφαση» ο, διευθύνων σύμβουλος της εκδοτικής εταιρείας «Π. Καραγιάννης Α.Ε.», την εταιρεία που είχε στήσει ο τότε πρόεδρος των εκδοτών.
Στην ακροαματική διαδικασία, κατέθεσαν 28 συνάδελφοι, ο εκπρόσωπος των εργαζομένων Στ. Καγιαλές και ως μάρτυρες υπέρ των συναδέλφων, παρέστησαν δύο μέλη του Δ.Σ. της ΕΣΗΕΑ.
Πρόκειται, έγραφε τότε η ανακοίνωση, του ΔΣ της ΕΣΗΕΑ, εκείνης της περιόδου, για μια ιδιαίτερα σημαντική εξέλιξη, καθώς και οι δημοσιογράφοι βρίσκονται κάθε μέρα αντιμέτωποι με την εργοδοτική αυθαιρεσία.
Ήταν, δυστυχώς, η αφετηρία για όσα ακολούθησαν και για να φθάσουμε εδώ που είμαστε σήμερα. Με τσακισμένα δικαιώματα και με την ενημέρωση φέουδο οριστικά και αμετάκλητα συγκεκριμένων πολιτικών και οικονομικών συμφερόντων και των αδίστακτων καναλαρχών, όπως έλεγε και ο Νίτσος.
Ένα ακόμη θύμα της σκληρής και αποκρουστικής πραγματικότητας, που βιώνουν καθημερινά οι μαχόμενοι δημοσιογράφοι είναι και ο δικός μας Στάθης.
Η είδηση, έλεγες, λέγαμε, συμφωνούμε όλοι, είναι πολύ ζορική υπόθεση όπως και η ταυτόχρονη προάσπιση δημοκρατικών αξιών και δικαιωμάτων, απέναντι σε μνημόνια και τους υπηρέτες τους, με επιμονή συνέπεια και με ψηλά το κεφάλι.
Πρώτο τίμημα είναι η απόλυση μετά έρχεται η ανεργία, ύστερα έρχεται το μαύρο κατάστιχο της διαπλοκής και όσο αντέξεις…
Στο τέλος δίνεις και την ίδια σου την ζωή, επειδή είναι ακριβώς αυτά που πιστεύεις και δεν κάνεις ούτε βήμα πίσω.
Γεννήθηκε στον Πειραιά το 1964 κι «έφυγε» προχθές. Σπούδασε δημοσιογραφία και μετεκπαιδεύτηκε στη δημοσιολογία στο Κέντρο Σπουδών Δημοσιογραφίας-Δημοσιότητας. Συνέχισε την εκπαίδευσή του στην Ιταλία, αποκτώντας πτυχίο δημοσιογραφίας του Πανεπιστημίου του Urbino και μεταπτυχιακό τίτλο σπουδών στο Κοινοτικό Δίκαιο του Istituto dei Studi Europei “Alcide de Gasperi” της Ρώμης. Προτάθηκε από πανεπιστημιακούς καθηγητές για ερευνητική εργασία στο Ερευνητικό Πανεπιστημιακό Ινστιτούτο της Φλωρεντίας και για τον μεταπτυχιακό κλάδο στη ναυτιλία, στις μεταφορές και στο διεθνές εμπόριο του Πανεπιστημίου Χίου.
Τη δημοσιογραφική του σταδιοδρομία άρχισε από το 1981 στην εφημερίδα «ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΗ». Στη συνέχεια εργάστηκε στις εφημερίδες «ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ», «ΑΔΕΣΜΕΥΤΟΣ ΤΥΠΟΣ», «ΚΗΡΥΞ» με διευρυμένα οργανωτικά καθήκοντα, ως σύμβουλος έκδοσης, στην εφημερίδα «ΧΡΗΜΑΤΙΣΤΗΡΙΟ», ως συντάκτης ύλης και στην εφημερίδα «ΑΠΟΦΑΣΗ». Είχε εργασθεί, επίσης, στους ραδιοφωνικούς σταθμούς ΕΡΑ-4 και ΕΡΑ-1, στο πρόγραμμα 3ΕΑ του κρατικού ραδιοφώνου SBS της Αυστραλίας, σε τοπικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς «ΧΑΝΙΑ 100 FM STEREO», «9,61 FM STEREO Ραδιοκύματα Κρήτης» κ.α., στα περιοδικά «Εικονογραφημένη Ιστορία», «Trans Weekly», «Trans», «Τροχοί & Tir» και στις τοπικές εφημερίδες «Καστρινά Νέα», «Τα Σφακιά», «Κρητικά Επίκαιρα», «Σούνιο» και στην «Κυνηγετική Φωνή».
Είχε διακριθεί σε πολλούς τομείς ρεπορτάζ, όπως πολιτικό, οικονομικό, ελεύθερο, ενώ ειδικεύτηκε στο ναυτιλιακό-οικονομικό ρεπορτάζ, το οποίο κάλυψε επί μακρόν για τον αθηναϊκό ημερήσιο και περιοδικό τύπο, ως διαπιστευμένος συντάκτης του ΥΕΝ. Είχε την επιμέλεια και την αρχισυνταξία των ιστοσελίδων www.shippingnet.eu και www.maritimenet.eu
Πέραν της δημοσιογραφικής του καριέρας είχε και πλούσια συγγραφική δράση. Μερικά από τα έργα του: «Κόρη του Ήλιου» (μαντινάδες), «Δεν έχει ο Θεός αφέντη» (ποιήματα), «Ηλακάτη» (ποιήματα), «Ναυάγιο» (διήγημα), «Οι έρωτες του Κρητικού» (κρητικές μαντινάδες), «Κενή Διαθήκη» (πεζό), «Σπύρος Καγιαλές – Καγιαλεδάκης».
Το πιο σπουδαίο όμως το πιο ξεχωριστό ήταν «Ο θρύλος του Ακρωτηρίου» (ιστορικό). Η ιστορία της οικογένειας ταυτισμένη με την ιστορία της Κρήτης στα Χανιά και στο Ακρωτήρι.
Ο Στάθης Καγιαλές ήταν ένας καταρτισμένος, μαχητικός και ανυποχώρητος δημοσιογράφος, με δημοκρατικές καταβολές και αξίες.
Σε όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής του ζωής επέδειξε ιδιαίτερο ζήλο, μέσα από το καθημερινό ρεπορτάζ, συναδελφική αλληλεγγύη και προσήλωση στη δημοσιογραφική δεοντολογία.
Οι συνάδελφοι τον είχαν τιμήσει και τον είχαν εκλέξει σε θέσεις ευθύνης. Είχε διατελέσει πρόεδρος της Εφορευτικής Επιτροπής της ΠΟΕΣΥ και επανειλημμένως μέλος της Εφορευτικής Επιτροπής της ΕΣΗΕΑ.
Θα μου επιτρέψετε να αναφέρω δυο χαρακτηριστικά κείμενα από αναρτήσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης
Γράφει ο φίλος και συνάδελφος Κώστας Ντελέζος μέλος του ΔΣ της ΠΟΕΣΥ και του ΕΔΟΕΑΠ ¨
«…Ήταν ένας αυθεντικός και ασυμβίβαστος Κρητίκαρος, που τιμούσε τον άνθρωπο, το λόγο και τη μπέσα, παραμένοντας πιστός στις αξίες της ζωής και της Δημοκρατίας.
Το τίμημα της μεγάλης κρίσης στο δημοσιογραφικό κλάδο, ο Στάθης το πλήρωσε πολύ ακριβά. Δυστυχώς, με την ίδια του τη ζωή… “Έφυγε” ξαφνικά τη νύχτα, κλείνοντας σιγανά την πόρτα πίσω του… Καλό ταξίδι Στάθη μας….»
Το ίδιο και ο αποχαιρετισμός από τον παλιό του αρχισυντάκτη στην ΕΡΤ Κι για χρόνια πρόεδρο του πειθαρχικού συμβουλίου της ΕΣΗΕΑ Γιαννη Αποστολόπουλου
«…Ψάχνω για λόγια αποχαιρετισμού, καθώς απίστευτο μου φαίνεται το ξαφνικό πικρό μαντάτο. Μόλις πριν δυό μέρες επικοινωνήσαμε για τη γιορτή της κορούλας σου της Δέσποινας. Και τώρα το στερνό αντίο.
Στο ραδιόφωνο της ΕΡΤ η γνωριμία μας, όταν στα πρώτα0 δημοσιογραφικά σου βήματα εντάχθηκες στην πρωινή ομάδα όπου ήμουν αρχισυντάκτης. Όλοι δεμένοι κρατήσαμε αναλλοίωτα τα συναισθήματά μας στη συνέχεια της διαδρομής μας. Σαν μέλη μιας οικογένειας. Έτσι και τώρα με βαθειά θλίψη θα βρεθούμε δίπλα σου για τελευταία φορά. Για το καλό ταξίδι, που πρόωρα ξεκίνησες..»
Το Διοικητικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ και εγώ απευθύνουμε συλλυπητήρια στην οικογένεια, στα τέσσερα παιδιά και τους οικείους του, στους οποίους, η απρόσμενη και πρόωρη απώλειά του αφήνει δυσαναπλήρωτο κενό και αποχαιρετά τον καλό συνάδελφο.
Προσωπικά όμως δυο λέξεις ακόμη: Ο παππούς Καγιαλεδάκης τυλιγμένος με τη σημαία στο Ακρωτήρι κρατάει γερά.
Η φωτογραφία που αναρτήθηκε στο διαδίκτυο με τον εγγονό του το Στάθη Καγιαλέ μπροστά σε ένα περίπτερο να κρατά στα χέρια του την «La Republica», είναι η απόλυτη συνέχεια.
Και η έμπρακτη διαμαρτυρία για την κατάντια της δήθεν «ενημέρωσης» στην Ελλάδα, και για όσους την πατρονάρουν και την υπηρετούν.
Καλό ταξίδι αδελφέ…
