Τη συντροφιά σας χαίρομαι την αξιοτιμημένη/ την άξια και τη φρόνιμη και τη μπεγιεντισμένη./ Ζηλεύγου τζη οι γι’ άρχοντες, ζηλεύγει ο κόσμος όλος/ τη συντροφιά την όμορφη ετούτη της Χαλκίδας… Τη συντροφιά των Χαλκιδέων δασκάλων, των Κρητικών της Χαλκίδας, των Αθηναίων φίλων κι όλων των άλλων, που αθρόως προσήλθατε στον όμορφο και φιλόξενο αυτό χώρο της οικίας Βαΐλου σ’ αυτή τη σύναξη της καρδιάς, στην αύρα του Ευρίπου, στην παρουσίαση της ποιητικής μου συλλογής “Οπως το ψωμί”.
Γεννήθηκα από γονείς αγρότες (όσο ζω, αναπνέω και σωφρονώ δεν θα πάψω να το γράφω και να το λέω αυτό) σ’ ένα σπίτι που στην αυλή του βασίλευαν οι βασιλικοί και ο ασβέστης. Στον ίσκιο ενός κυπαρισσιού που οι ρίζες του πάνε βαθιά στο χώμα και σταυροδένονται με τις μνήμες και η κορφή του επιμένει να τοξεύει τον ουρανό. Εδώ ο δικός μου επίγειος παράδεισος. Στο Νίππος Αποκορώνου, το χωριό μου, που βρίσκεται πάντα στις ρίζες των Λευκών Ορέων και βιγλίζει τον Ψηλορείτη. Τα ριζίτικα τραγούδια, η πρώτη μου γνωριμία με την Δασκαλοσύνη της ποίησης και με την ποίηση της Δασκαλοσύνης.
Χαρά, χαρά ανεκλάλητη και τιμή, τιμή μεγάλη για μένα, τούτη η σύναξη. Ζω ένα όνειρο… Υστερα απ’ την Κίσσαμο Χανίων, τα Χανιά, τη Βέροια και την Αθήνα και στη Χαλκίδα, παρουσίαση της ποιητικής μου συλλογής “Οπως το ψωμί” που κυκλοφόρησε πέρυσι απ’ τις εκδόσεις “Πυξίδα της Πόλης”, με εικονογράφηση της φίλης Αγγέλας Μάλμου. Οντως πρόκειται, για να θυμηθώ τον Πάολο Κοέλιο, περί συνωμοσίας του σύμπαντος, δεν εξηγείται αλλιώς. Και, βέβαια, περί ευλογίας, δεν το συζητώ. Ευχαριστώ Χριστόφορε Κορυφίδη και Σταύρο Πετράκη, παλιοί μου συναγωνιστές στα μετερίζια των ωραίων αγώνων του Δασκαλικού Συνδικαλισμού, για… το προξενιό. Ευχαριστώ Βέτα Κορωναίου, Λάμπρο Γιαννούχο και Εριφίλη Βουγιούκα, καλοί μου συνάδελφοι στη Δασκαλοσύνη που υλοποιήσατε, ως Σύλλογος Δασκάλων και Νηπιαγωγών της Χαλκίδας την ιδέα. Ευχαριστώ Αρη Αυξωνίδη, Ελένη Μόκα, Ντίνα Παναγιώτου, Κώστα Παπαγεωργίου, Γεωργία Κατσαρή και Εριφίλη Βουγιούκα, επίσης καλοί μου συνάδελφοι στη Δασκαλοσύνη, για την αγαπητική παρουσίαση. Ευχαριστώ Λάμπη Σαμαρά και Γιώργο Τσοτάκο για την μουσική επένδυση των ποιημάτων μου και τις κρητικές σας μελωδίες. Ευχαριστώ Αγγελική Καστρινάκη, πρόεδρε του Συλλόγου Κρητών Εύβοιας “Ο Ψηλορείτης” και καλή μου κοντοχωριανή Χαρίκλεια Λαγουμιτζάκη – Σανδραβέλη, για την όλη βοήθειά σας. Ευχαριστώ, Χαράλαμπε Καλύβα (και για τον χαιρετισμό σου) Δημήτρη Μπράτη και Κομνηνέ Μαντά, πρώην πρόεδροι της ΔΟΕ για την παρουσία σας. Ευχαριστώ όλες κι όλους, μία μία κι έναν έναν ξεχωριστά για την παρουσία σας, ιδιαίτερα αυτές κι αυτούς που ήρθαν από μακριά και “ξετρουλιάξατε” αυτόν τον πανέμορφο και φιλόξενο χώρο της Οικίας Βαΐλου. Και σ’ εσάς πανοσιολογιότατε, εκπρόσωπε του μητροπολίτη Χαλκίδας και κ. πρόεδρε του Δημοτικού Συμβουλίου για τους χαιρετισμούς σας και σ’ εσένα φίλε πρώην δήμαρχε και βουλευτή Δημήτρη Αναγνωστάκη. Και, βέβαια, εσένα καλή μου συναδέλφισσα Δήμητρα Κεραντζή που είχες την ιδέα να φτιάξεις ψωμί για να το μοιράσεις σαν αντίδωρο. Υπόχρεος στην αγάπη όλων σας!
Το βιβλίο μου “Οπως το ψωμί” είναι η τέταρτη, προσώρας, ποιητική μου συλλογή που έχει εκδοθεί και περιλαμβάνει 55 ποιήματα που γράφτηκαν τη διετία 2016-2017. Οχι, μη με ρωτήσετε τι θέλει να πει σ’ αυτά και μ’ αυτά ο ποιητής. Αυτό που ο κάθε αναγνώστης ή ακροατής των καταλαβαίνει τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή που το διαβάζει ή το ακούει, αυτό και μόνο αυτό θέλει να πει. Τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Κυρίαρχο, πάντως, πρόσωπο στην περί ης ο λόγος ποιητικής μου συλλογής ο ποιητής. Ο συγκεκριμένος ποιητής σε τελευταία ανάλυση που απλά θέλει το ποίημα που γράφει να είναι όπως το ψωμί της μάνας του, «ψωμί από καλό προζύμι/ ψωμί ζυμωμένο με έγνοια/ καλοψημένο ψωμί”, άρτος που “καρδίαν ανθρώπου στηρίζει».
Σημείωση: Η αντιφώνησή μου στην παρουσίαση της ποιητικής μου συλλογής “Οπως το ψωμί”, Χαλκίδα 7/10/19 με διοργανωτή τον ιδιαίτερα δραστήριο τοπικό Σύλλογο Δασκάλων & Νηπιαγωγών.
