Αγαπητοί αναγνώστες,
καλημέρα σας!
Επρεπε, φαίνεται, “να τριαδώσουν” – κατά τα παραδομένα- οι πρόσφατες συνεργασίες μας στα φιλόξενα: “Χανιώτικα νέα”, αφού: στις 5/9 δημοσιεύσαμε “Δημοτική Ποίηση της Κρήτης, αφιερωμένη στη χάρη της Παναγίας” (που γιόρταζε αμέσως μετά), στις 12/9 παρουσιάσαμε: “Τον Τίμιο Σταυρό, στις παραδόσεις του λαού μας” (μιας και γιορτάζονταν τη μεθεπομένη) και σήμερα με πολλή χαρά και συγκίνηση αφιερώνουμε τη συνεργασία μας: “Στη χάρη των, αύριο, εορταζόντων Αγίων: Ευσταθίου και της συνοδείας, αυτού, και Αϊ-Κυρ-Γιάννη του Ξένου”.
– Για τον μεγαλομάρτυρα Αγιο Ευστάθιο θέλουμε να θυμίσουμε στους νεώτερους αναγνώστες μας, μιας και οι μεγαλύτεροι τα γνωρίζουν κάλλιστα, ότι ήταν Στρατηλάτης στα χρόνια του Τραϊανού (98 – 117 μ.Χ.) με το όνομα: Πλακίδας!
Χριστιανός, με το όνομα Ευστάθιος, βαπτίστηκε ύστερ’ από μια συγκλονιστική “θεοσημεία” κατά την οποία είδε καθώς κυνηγούσε ένα ελάφι που έφερε στα κέρατά του Σταυρό (!), ενώ συγχρόνως άκουγε μια φωνή κι αυτή από το ελάφι, που τον καλούσε να γίνει Χριστιανός καθώς και τη σύζυγό του, η οποία έλαβε το όνομα: Θεοπίστη.
Το τέλος τους, για την προσχώρησή τους στον Χριστιανισμό, ήταν σκληρό. Και ο Ευστάθιος και όλη του η οικογένεια βασανίστηκαν και μαρτύρησαν για την πίστη τους, στα χρόνια του Αδριανού (113 – 138 μ.Χ.). Η μνήμη των -όλης της οικογένειας- τιμάται στις 20 Σεπτεμβρίου, δηλαδή αύριο. Με την ευκαιρία: – Χρόνια πολλά και υγεία στους εορτάζοντες!
***
– Για τον επίσης εορτάζοντα αύριο (20/9) αϊ-Κυρ-Γιάννη τον Ξένο, πριν γράψουμε οτιδήποτε από το συναξάρι του, θ’ ανατρέξουμε στην ιστορία της εποχής του και θα σημειώσουμε ότι: Με την Αραβοκρατία στην Κρήτη (823 – 961 μ.Χ.) τα ήθη μας είχαν χαλαρώσει απελπιστικά, οι εκκλησίες μας δεν λειτουργούνταν ακόμη και τα μοναστήρια μας παρακμάζανε.
Κι όταν μόνο ο αυτοκράτορας Νικηφόρος Φωκάς ελευθέρωσε την Κρήτη, στα 961 μ.Χ., άρχισε να ξανακούγεται το Ευαγγέλιο, ν’ ανεβαίνουν τα χριστιανικά μας ήθη, να ανεγείρονται εκκλησίες και ν’ ανακαινίζονται παλιότερες που παρήκμαζαν!
– Δύο μεγάλες άγιες μορφές, τότε, ανέλαβαν το μέγα έργο του επαναχριστιανισμού της Κρήτης μας: Ο Νίκων ο Μετανοείτε από τον Πόντο και ο Αθανάσιος ο Αθωνίτης από την Τραπεζούντα.
Στη δυάδα αυτή προστέθηκε και ο αύριο εορταζόμενος Οσιος Ιωάννης ο Ξένος, όπως τον αποκαλούσαν εδώ στην περιοχή μας οι Κρητικοί, οι Χανιώτες, ιδιαίτερα, μιας και κατάγονταν από την Ανατολική Κρήτη, αλλά κυρίως για τον λόγο ότι πάντα στο κήρυγμά Του και στις πορείες Του, επαναλάμβανε πως είμαστε, σ’ αυτόν τον Κόσμο “ξένοι και παρεπίδημοι”.
Στην πορεία, ο Νίκων ο Μετανοείτε και ο Αθανάσιος Αθωνίτης, φύγανε από την Κρήτη (ο Αθανάσιος στ’ Αγιον Ορος και ο Νίκων στη Λακωνία) κι έμεινε μόνος ο Οσιος Ιωάννης ο Ξένος, που είχε σαν βάση του τα Μεσόγεια – Κισάμου. Στο Καβούσι μάλιστα, μέσα σε μία σπηλιά, σώζεται παλαιός δίκλιτος ναός, αφιερωμένος στον Αγιο Ευστάθιο -που τιμάται η μνήμη Του επίσης αύριο- και εκεί στη βόρεια εξωτερική πλευρά του, υπάρχει ο τάφος στον οποίο ενταφιάστηκε, κατά την παράδοση, ο Αϊ-Κυρ-Γιάννης, δηλ. ο Οσιος Ιωάννης ο Ξένος. Απ’ εδώ, μάλιστα, μεταφέρθηκε η τιμία Κάρα Του, στον εις το όνομά Του ανεγερθέντα ναό στα Τσουρουνιανά!
– Ας σιγοψιθυρίσουμε, τιμώντας τη μνήμη Του, το απολυτίκιο της εορτής του και ας προσευχηθούμε στη χάρη Του, αν μάλιστα έχουμε τη δυνατότητα να πάμε ως τα Τσουρουνιανά – Κισάμου για να προσκυνήσουμε την Τίμια Κάρα Του, θα ’ταν ευχής έργο.
Ψάλλει το απολυτίκιο: “Της σοφίας εκφάντωρ, αποστόλων ομότροπος, πάτερ Ιωάννη, εδείχθης, και ασκήσεως έσοπτρον. Φιλέρημος ως ξένος γεηρών, εκόσμησας ναών την γην Κρητών διά τούτο ωκειώθης τοις Ουρανοίς, γενόμενος ισάγγελος.
Δόξα τω Σε δοξάσαντι Χριστώ, δόξα τω Σε στεφανώσαντι, δόξα τω δείξαντι Σε εν παντί, μύστην της χάριτος” (ήχος Α’).
(Σημ.: Αρκετά από τα παραπάνω αντλήσαμε από το θαυμάσιο έργο: Ευαγγ. Π. Λέκκου: “Γνωριμία με τους Αγίους της Κρήτης” (Γαΐτης, 2013).
***
– Γράψαμε πιο πάνω ότι αύριο γιορτάζεται και ο Αγ. Ευστάθιος. Θυμίζουμε στους αναγνώστες μας ότι στο Καμπάνι Ακρωτηρίου υπάρχει εκκλησάκι του. Σ’ εκείνο το απόμερο τοπίο, πλην όμως θαυμάσιο, προτιμούσε, κάποια απογεύματα ο μακαριστός σήμερα ιεράρχης Ειρηναίος Γαλανάκης, όταν είχε παραιτηθεί κι είχε αποσυρθεί στη Χαλέπα κοντά στους οικείους του, να φτάνουμε ως εκεί προσκυνητές, να ξεκουραζόμαστε μετά το προσκύνημά μας στην εκκλησία, εκεί στην ευρύχωρη και πάντα περιποιημένη αυλή της, πλάι στο βαθύσκιο ρυάκι και να συζητούμε για ώρα. Κι ήταν και παραμένουν αξέχαστες αυτές οι ώρες και συζητήσεις με τον μακαριστό Ειρηναίο.
Συχνα στην παρέα μας κι ο γιατρός Καστανάκης Σπύρος, που πάντα φρόντιζε την υγεία του πολυσέβαστου Παππού, όταν τον χρειάζονταν.
– Μια από τις πολλές φορές που ήρθαμε ως εδώ, δεν βρήκαμε το κλειδί της εκκλησίας ν’ ανοίξουμε, για το καθιερωμένο προσκύνημά μας κι ήταν μάλιστα μια μέρα που εγώ είχα ενημερωθεί να μεταφέρω στον Σεβασμιώτατο, την παράκληση μιας άρρωστης νέας, να προσευχηθεί στον Αγ. Ευστάθιο για την υγεία της. Το είχα πει στον Σεβασμιώτατο καθ’ οδόν και όταν παρά τις προσπάθειές μας στην είσοδο της εκκλησίας δεν βρήκαμε το κλειδί ν’ ανοίξουμε, ο Σεβασμιώτατος έσκυψε, πήρε ένα βύσαλλο (= κομμάτι κεραμίδι), χτύπησε σταυρωτά την είσοδο της εκκλησίας και είπε: “-Αϊ Στάθη μου, προστάτεψε την κοπέλα (τάδε, είπε τ’ όνομά της) που είναι σε δοκιμασία. Εμείς σ’ ευχαριστούμε και προσκυνούμε τη χάρη Σου!”.
Το περιστατικό όπως το ζήσαμε το μετέφερα στην οικογένειά της άρρωστης. Κι όταν αργότερα ανέβηκαν στην Αθήνα και οι γιατροί διαπίστωσαν θεαματική βελτίωση κι ότι δεν χρειάζονταν επέμβαση, η πίστη των στο θαύμα τ’ αϊ-Στάθη με την παράκληση τ’ αγιασμένου Ειρηναίου ήταν ακράδαντη!…
– Επιστρέφοντας από τον Αϊ-Στάθη για τα Χανιά σταματούσαμε για λίγο να προσκυνήσουμε στο Μοναστήρι στις Κορακιές -που ήταν στο δρόμο μας- καθίζαμε και λίγο στην αυλή, που ήθελαν οι μοναχές τον Λόγο του παππού.
Υστερα φεύγοντας, γυρίζαμε Β.Δ. της εξόδου, πίσω από το Μοναστήρι, για να χαρούμε το ειδυλλιακό άπλωμα του λιμανιού των Χανίων και το σύνολο πανέμορφο τοπίο…
Υστερα κι απ’ αυτήν την ανάσα κι ενώ σουρούπωνε, οδεύαμε επιστρέφοντας για τη Χαλέπα! Ενα απόγευμα περιεκτικό, πλούσιο, πνευματικό, αξέχαστο, είχαμε ζήσει, δόξα τω Θεώ. Κι είναι πάντα, αυτά: Βιώματα που δεν ξεχνιούνται.
– Εδώ όμως φτάσαμε και σήμερα -συν Θεώ- στο τέλος. Ξανακουβεντιάζουμε την άλλη Παρασκευή, ως τότε γεια σας!
