«Στάθηκε πάνω στα ερείπια του σπιτιού/ του βομβαρδισμένου σπιτιού του/ και φώναζε ένα ένα τα ονόματά τους/ να πάρει απόκριση ζωής/ και του απάντησαν η γυναίκα κι η μάνα και τα παιδιά/ είπαν έλα/ εδώ κοντά/ και τονε βρήκε κατακούτελα/ η σφαίρα σκοπευτή ελεύθερου/ πάει να πει καλοπληρωμένου/ να στέλνει ύποπτους στον άλλο κόσμο/ πριν ο ήλιος βάψει με αίμα/ τις τίγρεις στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα”. Το ποίημα “Στη Γάζα” του Γρηγόρη Γεωργουδάκη.
Η Λωρίδα της Γάζας… Ενα κράτος (αν μπορείς να το πεις κράτος) σε διαρκή κατάσταση πολιορκίας. Ενα κράτος (αν μπορείς να το πεις κράτος) όπου έχει εξουσία ο φόβος της επόμενης στιγμής, μια σφαίρα που θα έρθει από εκεί που δεν το περιμένεις. Ενα κράτος (αν μπορείς να το πεις κράτος) που μετρώντας τους νεκρούς του, πενθεί επί των ερειπίων και πετροβολά το σήμερα με το αύριο. Ενα κράτος (αν μπορείς να το πεις κράτος) που το βλέμμα ενός παιδιού μπορεί να θεωρηθεί τρομοκρατική ενέργεια και αργά ή γρήγορα θα πληρωθεί με θάνατο. Ενα κράτος (αν μπορείς να το πεις κράτος) που δοκιμάζει τις αντιστάσεις του και δοκιμάζει τις αντιστάσεις του και δοκιμάζεται από τις αντοχές του. Η Λωρίδα της Γάζας…
«Ενας Παλαιστίνιος υπέκυψε στα τραύματα που είχε υποστεί από πυρά του ισραηλινού στρατού στη διάρκεια των διαδηλώσεων κοντά στο τείχος που χωρίζει τη Λωρίδα της Γάζας από το Ισραήλ πριν από τρεις εβδομάδες, όπως γνωστοποίησε την Κυριακή το Υπουργείο Υγείας του Θύλακα. Ο 33χρονος Ανουάρ Κουντέιχ είχε τραυματιστεί από σφαίρα στο λαιμό, όταν Ισραηλινοί στρατιώτες άνοιξαν πυρ ανατολικά της Χαν Γιούνες στο νότιο τμήμα της Λωρίδας της Γάζας, διευκρίνισε ο Ασραφ Αλ Κούντρα, εκπρόσωπος του Υπουργείου Υγείας σε δελτίο Τύπου που έδωσε στην δημοσιότητα. Από τον Μάρτιο του 2018 τουλάχιστον 242 Παλαιστίνιοι έχουν σκοτωθεί από ισραηλινά πυρά στη Λωρίδα της Γάζας, στη μεγάλη πλειονότητά τους στις διαδηλώσεις κατά μήκος των συνόρων άλλοι σε πλήγματα αρμάτων μάχης ή αεροσκαφών του Ισραήλ. Εχουν επίσης σκοτωθεί δύο Ισραηλινοί στρατιώτες». (naftemporiki.gr, Δευτέρα 14 Ιανουαρίου 2019). Εδώ Γάζα, όπου και το 2019 συνεχίζει να “γαζώνει” ο θάνατος…
Οι “ευχές” του… Ασανσερίτη
«Ολοι αυτοί που τηλέφωνο παίρνουνε/ στη γιορτή μου, μ’ ευχές να με ράνουν,/ όλοι αυτοί που ποθώ να πληθαίνουνε/ και μ’ αγάπη να λεν’ τ’ όνομά μου,/ όλοι αυτοί θε να ‘ρθουν στο ξόδι μου/ κι ένα δάκρυ θ’ αφήσω να στάξει/ στο προσκέφαλο τ’ άσπρο όταν θα ‘χετε/ καταλλήλως το σβέρκο μου σάξει./ Θα ξαφνιάζονται: “Σεις, πού χαθήκατε;”/ Θ’ αποφαίνονται: “Τα ‘δατε τ’ άγχη;”/ Θ’ αλαφιάζονται: “Κοίτα τον, φίλτατε!”/ Θα ριγούν: “Λες κι εμάς να μας λάχει;”/ Ολοι αυτοί – τι χαρές! -οι φιλάρες μου- μη λυπάσαι, βρε Αννούλα, στοχάσου:/ “Θα με βρουν αρχοντάρη μεθαύριο,/ κεραστή λουκουμιού μετά κράσου”/ Θα μου δείχνουν τα διαπιστευτήρια,/ τα διαπύλια τέλη θα εισπράττω/ θα τους κλείνω το μάτι μυστήρια/ κι όσους θέλω θα τους απαλλάττω…/ Ολοι αυτοί που με παίρνουν τηλέφωνο,/ α, να ξέρανε τι θα κερδίσουν:/ Η αγάπη τους τέλειο εισιτήριο για το ΚΤΕΛ Αθηνών – Παραδείσου». “Οι ευχές” του “Ασανσερίτη”.
“Βαρύ” και “μακάβριο” σε μια πρώτη ακρόαση ή ανάγνωση, “φιλοσοφικό” και ταυτόχρονα “ανάλαφρο, ωστόσο, σε μια δεύτερη, το παραπάνω ποίημα που μου έστειλε ηλεκτρονικά, αφού πρώτα μου το διάβασε τηλεφωνικά, αγαπημένο συγγενικό μου πρόσωπο, που κατοικοεδρεύει στην Αθήνα. Γνωστός δικηγόρος, Νίκος Μπαρμπάτσης τ’ όνομά του, ο… Ασανσερίτης, που διάλεξε, λέει, το συγκεκριμένο ψευδώνυμο γιατί “φιλοξενεί” τα ποιήματά του στο ασανσέρ της πολυκατοικίας που μένει. Από εκεί “αλιεύθηκε”…
Η ζωή είναι πολύ σοβαρή υπόθεση για να την παίρνουμε στα σοβαρά και ταυτόχρονα πολύ αστεία για να την παίρνουμε στα αστεία. Μια πρώτη προσέγγιση στο ποίημα του άγνωστου μου Ασανσερίτη. Η ζωή είναι πολύ αστεία υπόθεση για να την παίρνουμε στα σοβαρά και ταυτόχρονα πολύ σοβαρή για να την παίρνουμε στα αστεία, μια δεύτερη. Αστείο στη σοβαρότητά του και σοβαρό στην αστειότητά του εντέλει, το ποίημα του “Ασανσερίτη”.
