Στη λαμαρίνα των Χανίων

Δεν κάνει ακόμη κρύο. Μα μοιάζουν, τα Χανιά, να ‘ναι μέσα σε μια λαμαρίνα. Στα τραπεζάκια του πεζόδρομου θα βρεις ακόμη τουρίστες, ναύτες του αεροπλανοφόρου, αλλά για μας τους Χανιώτες (με όλη αυτή τη στασιμότητα στην πόλη) η ζωή κυλά δίχως να κοιτάζει τη δική μας μελαγχολία. Χθες κατέβηκα στο κέντρο.
Δεκάδες αυτοκίνητα, κυκλοφοριακό κομφούζιο, κορναρίσματα. Κάποιοι ίσως αναρωτηθούν: είμαστε κλεισμένοι μέσα σε ένα τσίγκινο τείχος;
Η πόλη είναι συμβολικά αχανής, αλλά στην καθημερινότητά της πολύ συγκεκριμένη. Τρεις το λάδι, τρεις το ξίδι… Πού πήγε η καρδιά της γειτονιάς;
Τα τόσο αρχαϊκά μα και τα τόσο μεταμοντέρνα Χανιά, περιμένουν… μια Δημοτική Αρχή.
Και περιμένουν, και περιμένουν, και περιμένουν…
Η Δημοτική Αρχή είναι μια φωλιά πειραματιστών αλλά και μιντιακής ελαφρότητας. Σιωπές παντού!