Στη Λέσβο οι τρεις προκαθήμενοι

Η επίσκεψη των αρχηγών της Καθολικής και Ορθόδοξης Εκκλησίας στη Λέσβο είχε σκοπό να στείλει μήνυμα πολλαπλών αναγνώσεων ανά τον κόσμο. Απευθύνεται στη Διεθνή Κοινότητα, στους πρόσφυγες και στον πληθυσμό του νησιού. Οι προκαθήμενοι της Χριστιανοσύνης ήρθαν κατόπιν πρόσκλησης του Προέδρου της Δημοκρατίας προς τον Ποντίφικα με επιστολή του να βάλουν τον δάχτυλον επί τον τύπον των ήλων, να συνειδητοποιήσουν το προσφυγικό δράμα και να διατρανώσουν τον παραλογισμό των ισχυρών που απαξιώνουν τους συνανθρώπους τους.
Η πρωτοβουλία να συναντηθούν οι τρεις έχει συμβολικό χαρακτήρα, αλλά και να υποδείξει στους Ευρωπαίους  ότι αντί να υψώνουν τείχη, χρειάζεται να κάνουν μια νέα σταυροφορία, όχι σαν αυτές του μεσαίωνα τον 11ο και 13ο αιώνα και να χτίσουν γέφυρες για την υποδοχή και διάσωση των κατατρεγμένων. Το κύρος των τριών χριστιανικών προσωπικοτήτων, του Πάπα Φραγκίσκου, του Οικ. Πατριάρχη Βαρθολομαίου και του Αρχιεπισκόπου Αθηνών Ιερωνύμου, έρχεται να ενώσει τις δυνάμεις τους και να στείλει μηνύματα, που μπορεί να μην αρέσουν σε όλους, όπως συνέβη τον 9ον αι. εξαιτίας δογματικών διαφορών, που οδήγησαν στον διαχωρισμό της Ανατολικής από τη Δυτική Εκκλησία το 1054, το λεγόμενο “σχίσμα”.
Ο πρωθυπουργός, μετά την εθιμοτυπική υποδοχή που επεφύλαξε στον αρχηγό της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας, χαρακτήρισε σημαντική και ιστορική την επίσκεψη λέγοντας ότι «είναι μια πολύ σημαντική ευκαιρία να αναδείξουμε την ανάγκη να σταματήσει ο πόλεμος, η εκμετάλλευση ανθρώπων και να δοθεί η δυνατότητα μιας νόμιμης οδού γι’ αυτούς τους ανθρώπους που φεύγουν απ’ τις εστίες τους και ψάχνουν για καλύτερο μέλλον στην Ευρώπη…».
Υπερηφανεύθηκε για τον ελληνικό λαό, που, παρά τις δυσκολίες και «τα σκληρά μέτρα» που κάποιοι άλλοι επέβαλαν, «έδειξε ανθρώπινο πρόσωπο και αλληλεγγύη» ευχαριστώντας θερμά για την πρωτοβουλία τους.
Πρόκειται πράγματι για επίσκεψη χαμηλών χαρακτηριστικών χωρίς πρωτόκολλα και προσήλωση σε τελετουργικούς τύπους. Ηταν ταπεινή, όπως ταιριάζει στην περίπτωση, διότι δεν θα μπορούσε να είναι πανηγυρική, επειδή το γεγονός που την προκάλεσε, είναι τραγικό και έτσι δεν μπορεί να δημιουργήσει προηγούμενο. Τα μηνύματα είναι για τους Ευρωπαίους, που, ενώ αναγνωρίζουν ότι το φαινόμενο είναι ντροπή, από την άλλη υψώνουν φράχτες. Εθελοτυφλούν να μην βρίσκουν τη λύση, που δεν είναι άλλη απ’ τον τερματισμό των πολέμων, ώστε οι κάτοικοι να μην εγκαταλείπουν τις εστίες τους. Αλλά και οι διασπασμένοι Σουνίτες – Σιίτες ας δουν τη συνύπαρξη καθολικών και ορθοδόξων και ας ομονοήσουν να σωθούν οι ίδιοι πρώτα και οι λοιποί οι κατ’ αυτούς αλλόθρησκοι.
Το πόσο μεγάλη είναι η χρεοκοπία της ανθρώπινης αξίας φάνηκε στα πρόσωπα των προσφύγων. Κάθε απόπειρα άλλης ερμηνείας των σκηνών θα φτωχύνει το νόημά τους. Εδειξαν ότι ανεξάρτητα σε τι Θεό πιστεύουν προσκύνησαν τους ιεράρχες, καθ’ όσον ο ανθρώπινος πόνος δεν έχει σύνορα. Ενώνει χριστιανούς και ανθρώπους άλλων θρησκειών. Οι στιγμές μέσα στη σκηνή συγκλόνησαν τον παπά και τον κόσμο!
Είναι κατανοητή η προσπάθεια να επουλωθούν οι πληγές, αλλά τα λόγια χωρίς πράξεις μένουν απλά ευχολόγια. Δεν αρκεί ο λόγος της αγάπης. Χρειάζονται πολλοί “Σαμαρείτες”, όχι σαν μερικούς άγνωστους αλληλέγγυους. Μετά απ’ όσα έγιναν στη Μυτιλήνη κανείς απ’ τους ισχυρούς δεν μπορεί να ισχυριστεί δεν είδα, δεν άκουσα. Το μήνυμα ξεπέρασε τα ελληνικά σύνορα.