Ο άνθρωπος, αυτοκαταστροφικό ον, πάντα ερμηνεύει τα «σημεία και τα τέρατα μιας εποχής», μαντεύοντας την ολοκληρωτική καταστροφή, έτσι κι αλλιώς , του πλανήτη μας!
Στις καχυποψίες του, πρώτο πλάνο είναι ο πυρηνικός όλεθρος, οι πολεμικές συγκρούσεις, οι λιμοί, οι λοιμοί, οι σεισμοί, οι καταποντισμοί….! Αν ανατρέξουμε στον ιστορικό χρόνο και μελετήσουμε τα παρατιθέμενα στοιχεία, θα διαπιστώσουμε ότι όλα αυτά που γίνονται σήμερα και μαθαίνονται σε ολόκληρο τον κόσμο σε δευτερόλεπτα, γίνονταν πάντα. Και σεισμοί καταστροφικοί υπήρχαν και πόλεμοι διεξάγονταν και εκρήξεις ηφαιστείων λάμβαναν χώρα και θανατηφόροι ιοί ταλάνιζαν και εξαφάνιζαν ολόκληρους λαούς . Το παράδοξο είναι πως από τη μια πλευρά έχουμε ραγδαία εξέλιξη της τεχνολογίας, πρόοδο των επιστημών, ταχεία γνώση του προβλήματος και των συνεπειών του και από την άλλη έχουμε τόσα εκατομμύρια θανάτους σε ολόκληρο τον πλανήτη από τον κορονοϊό, τον καρκίνο και άλλες παθήσεις!
Πώς γίνεται , σήμερα, μια χώρα να εισβάλλει σε κάποια άλλη, αφού γνωρίζει εκ των προτέρων ότι θα χυθεί αίμα αθώων ψυχών; Σε κάθε πόλεμο όλα είναι πιθανά, οι συνέπειες τεράστιες και ανεπανόρθωτες, όπως, για παράδειγμα να συντελεστεί μια πυρηνική καταστροφή, να σκοτωθούν μικρά παιδιά και άμαχοι, να γίνει μια παγκόσμια σύρραξη και να οδηγηθούν οι χώρες σε ένα τρίτο παγκόσμιο πόλεμο, να αφανιστεί ένα ολόκληρο έθνος. Στο αντίβαρο όλων αυτών και με τη δικαιολογία, κάποιες χώρες προβάλλουν τάχα απειλή από άλλες, ασφάλεια γλωσσόφωνων ομοεθνών τους κλπ. Θεωρούμε ότι οι χώρες που προβαίνουν σε πολεμικές συγκρούσεις, από θέση ισχύος, κυρίως έχουν κατακτητικές διαθέσεις, αποσκοπούν στην προσάρτηση εδαφών, εποφθαλμιούν στον απόλυτο οικονομικό έλεγχο και την εκμετάλλευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών.
Πάντα βρίσκεται χώρος και τρόπος να επέλθει μια συμφωνία μεταξύ των αντιμαχόμενων πλευρών, εφόσον υπάρχει η πρόθεση και από τις δύο, ‘όπως επίσης και τα απαραίτητα θεμιτά μέσα να καθίσουν σε ένα τραπέζι ώστε να γίνει ένας πολιτισμένος διάλογος!
Σήμερα 7 Μαρτίου 2022, για 12η μέρα, συνεχίζεται ένας ανελέητος πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, με την πρώτη να έχει εισβάλλει σε ουκρανικά εδάφη, βομβαρδίζοντας ακατάπαυστα στρατιωτικούς στόχους αλλά και ολόκληρες πόλεις, όπως τη Μαριούπολη, το Χάρκοβο, το Κίεβο…. Οι άνθρωποι, κυρίως τα γυναικόπαιδα έχουν μπει στα καταφύγια, χιλιάδες μετανάστες έχουν ήδη φύγει σε άλλες ελεύθερες χώρες ψάχνοντας ασφάλεια. Η κατάσταση είναι κρίσιμη αυτές τις ώρες και όλη η ανθρωπότητα έχει στραμμένο το βλέμμα της στην Ουκρανία, ενώ επιταχύνεται η ανθρωπιστική βοήθεια!
Ο συγκεκριμένος πόλεμος έχει πολλές και ποικίλες προεκτάσεις, κοινωνικές, οικονομικές, ψυχολογικές, ενώ μοιάζει με τσουνάμι που σαρώνει τα πάντα στο πέρασμά του, χωρίς να υπολογίζει τίποτα, χωρίς οίκτο, χωρίς συναισθήματα, χωρίς τίποτα! Δεν υπάρχει καμιά λογική, κανένα έλεος!
Αυτή η μαυρίλα του πολέμου έρχεται να… δέσει με το…. τέλος της πανδημίας , έτσι τουλάχιστον θέλουμε να ελπίζουμε. Να ελπίζουμε σε ένα διαφορετικό αύριο που όλα αυτά θα έχουν τελειώσει όσο γίνεται πιο ανώδυνα και ο άνθρωπος θα βρει τα πατήματα του. Σε ένα διαφορετικό κόσμο, όπου οι άνθρωποι θα ευημερούν και θα χαίρονται τη ζωή!
Ο κόσμος συνεχώς αλλάζει κι εμείς οι άνθρωποι θα πρέπει να αλλάζουμε, να γινόμαστε πιο δυνατοί, να βλέπουμε τα στραβά και τα ανάποδα και να προσπαθούμε να τα διορθώνουμε.
Να γινόμαστε πιο καλοί με τον εαυτό μας και με τους άλλους!
Καιρός να βγάλουμε αυτό το μαύρο πέπλο από πάνω μας, να δούμε πιο αισιόδοξα τη ζωή, να κοιτάξουμε τον ουρανό με ένα χαμόγελο!
