Στη μικρή πλατεία

Η πλατεία ήταν γεμάτη, τα τραπεζάκια όλα έξω και ο καφετζής δεν προκάνει να κερνά τσικουδιές με αρμυρό φιστίκι. Εφτασαν οι Αθηναίοι!
Ασπρες κορμάρες, μεγάλες κουρσάρες, και αέρα πρωτευουσιάνου!
Ο καφετζής κρυφογελά και εμφανίζει τα πρώτα συμπτώματα άγχους.
Ο Αθηναίος το ευχαριστιέται, κέρασε όλη την παρέα διατάζει, κέρασε και τα παιδιά, τέτοιες τιμές που θα τις ξαναβρούμε!
Στην πλατεία απαγορεύεται να μιλάς σοβαρά ή με σοβαρό ύφος. Ο πλάτανος καταγράφει στα φύλλα του όλα τα μυστικά-και τα φύλλα κάποτε πέφτουν -όλες τις κλεψιές στο τάβλι, στα χαρτιά, και όλη την κοινωνική κριτική πού γίνεται από τούς ειδικούς, έτσι.. για να σκοτώνουν την ώρα τους. Προσπεράστε τους!
Στην πλατεία θα σταματήσουν να διαλαλήσουν την πραμάτεια τους όλοι οι γυρολόγοι: Μανάβηδες, ψαράδες, κοτοπουλάδες και γύφτοι. Κάποτε πέρναγαν και οι πολιτικοί μας για να μας σφίξουν δυνατά το χέρι και να ζητιανέψουν την ψήφο μας.
Τώρα δεν τολμά να περάσει κανείς και ειδικά αυτοί οι σωτήρες που μας φόρτωσαν σαν τα γαϊδούρια στην πλάτη από ένα μνημόνιο έκαστος λέγοντας μας πως είναι για το καλό μας.
Στην πλατεία, ο επιστήμονας θα διασκεδάσει, ακούγοντας το φιλοσοφημένο καλαμπούρι των γερόντων και ο αγρότης θα αισθανθεί καλύτερα, πίνοντας την κρασιά του παρέα με τον γιατρό.
Φίλοι διανοούμενοι, ποτέ μην αρνηθείτε το κέρασμα του χωριανού σας… την άλλη μέρα όμως να του το ανταποδώσετε.
Στην πλατεία θα ακούσεις εξυπνάδες και βλακείες, μαγκιές και κακίες… κι όταν δεν είναι γεμάτη, μπορείς να χουζουρέψεις σε δύο τρεις καρέκλες. απολαμβάνοντας σαν τον πασά το ποτό σου.
Ο κ. Σάκης πίνει το πρωινό του καφεδάκι, καθισμένος πάντα σε πέντε καρέκλες, σιγά-σιγά όμως του μένει μόνο μία. Ολοι επιδιώκουν να κάτσουν από δίπλα του, για να δουν από κοντά τι; Εχει παραπάνω απο αυτούς και είναι Μεγάλος.
Παραδίπλα μια παρέα μεταναστών έχει γεμίσει το τραπεζάκι της με άδεια μπουκάλια μπύρας και ετοιμάζεται να πάει για ύπνο
Αύριο ουδείς γνωρίζει σε ποιον θα πουλήσουν την εργατική τους δύναμη και πόσο.
Γιατί συνηθίζεται οι ντόπιοι μικροϊδιοκτήτες να μην κάνουν καμιά δουλειά χωρίς τους.
Καθώς βραδιάζει η πλατεία γεμίζει, ο καφετζής ψιλοδρώνει και οι παραγγελίες εκτελούνται στο περίπου, ο λογαριασμός και τα ρέστα το ίδιο.
Κανείς όμως δεν διαμαρτύρεται και όλοι είναι ευχαριστημένοι.
Επτά “κούπες” πήγε ο κ. Μανούσος και οι άλλοι του “καρέ” τον πιστεύουν!
Δεν μιλούν οι απ’ έξω! Αγριοφωνάζει.
Πάνω στη μεγάλη οχλαγωγία, εμφανίζεται από το πουθενά ένας κοντακιανός Κινέζος περνά απ’ όλα τα τραπεζάκια διαλαλώντας τις μαϊμούδες που κουβαλά και εξαφανίζεται με ελαφρά πηδηματάκια χωρίς να πουλήσει ούτε μία.
Το βράδυ αργά μεσόκοπες κυρίες ντυμένες σαν εικοσάρες, ψάχνουν τους βαριεστημένους συζύγους τους. Ήρθε η ώρα της μάσας!
Οι έχοντες της πλατείας θα προτιμήσουν κάτι το ελαφρύ. Ας πούμε μια μεγάλη ψαρούκλα, ψητή, ενώ τα θύματα της κρίσης, θα υποστηρίξουν τα ταβερνάκια του χωριού τους.
– Ωραίο σουβλάκι θα ξεφωνίσει το παιδί. Καλή τιμή θα σκεφτεί ο μπαμπάς του.
Η πλατεία έχει αδειάσει. Ο καφετζής τακτοποιεί τα τραπεζάκια του και ετοιμάζεται να κλείσει. Μια παρέα πιτσιρικάδων χαριεντίζεται κάτω από τον πλάτανο, παίζοντας και με τα δύο τους χέρια τα κινητά. Μη παραπονιόμαστε όμως γιατί την ελευθερία και καλοπέραση που απολαμβάνουν, εμείς τους τη δώσαμε απλόχερα, χαρίζοντάς τους και τα δικά μας χαμένα ποσοστά.
«Μη στερηθεί τίποτα το παιδί και να ’χεις το νου σου μη χτυπήσει» ρητορεύει η μαμά. «Δεν έσκισα τη γάτα από νωρίς» μουρμουρίζει ο μπαμπάς.
Φίλοι μπαμπάδες, όσο ζει η γάτα μην περιμένετε λευτεριά.
Την επόμενη μέρα μερικοί είναι μελαγχολικοί, έφτασε η ώρα να εγκαταλείψουν την πλατεία και τον καφενέ σαν κυνηγημένοι πρόσφυγες φορτώνουν τις βαλίτσες στα αυτοκίνητά τους και ετοιμάζονται να πάρουν το επόμενο παπόρι.
Για φέτος τέλος, ό,τι φάγαμε – φάγαμε κι ό,τι δεν φάγαμε του χρόνου, οι όρνιθες, οι κόνικλοι και τα αμνοερίφια, μας τελείωσαν…
Ολα θυσιάστηκαν και καταβροχθίστηκαν, από τους παραθεριστές, επειδή είχαν την ατυχία να βαπτιστούν χωριάτικα.
Έφυγαν οι Αθηναίοι, έφυγε το καλοκαίρι, καλό χειμώνα!