Noam Chomsky
Ramsey Glark
Eduard W. Said
Σειρά βιβλιοθήκης των ιδεών
ΝΕΑΣ ΣΥΝΟΡΑ
ΑΑ ΛΙΒΑΝΗ
Όμως αυτή η δημοκρατία λειτουργεί χρόνια και χρόνια, με μεγάλες δόσεις προπαγάνδας όπως και σήμερα Παγκόσμια αλλά και στη σύγχρονη Ελλάδα που τώρα στην αχλή προπαγανδιστικών νεφών πανηγυρίζει και ερίζει με επικίνδυνο ΔΙΧΑΣΜΟ.
ΜΕ ΜΕΓΑΛΕΣ ΔΟΣΕΙΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΑΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ Η ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΟΥ ΘΕΑΤΗ
Αλλά πια είναι η Δημοκρατία του ΘΕΑΤΗ, που αποτελεί ένα σημαντικό δοκίμιο, μέσα στα άλλα – επίσης εξαιρετικά – στο βιβλίο ΝΕΑ ΤΑΞΗ-ΜΥΣΤΙΚΑ και ΨΕΜΑΤΑ του Noam Chomsky (φωτ.). Είπαμε στο προηγούμενο άρθρο μας, όπως γράφει ο Clumend ότι «το ζαλισμένο κοπάδι έχει μια λειτουργία στη Δημοκρατία». Όπου, αυτή η λειτουργία συνίσταται στο να αποτελεί τους «ΘΕΑΤΕΣ και όχι τους συμμετέχοντες στην ευρύτερη κοινή και πολιτική δράση. Παρά το γεγονός αυτό έχει κάτι περισσότερο από αυτή τη λειτουργία γιατί ΥΠΑΡΧΕΙ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ.
Για να επιτρέπεται περιστασιακά να ρίχνει το βάρος του στη μια ή στην άλλη πλευρά της ειδικευμένης τάξης.
ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΣΤΑ ΜΕΛΗ ΤΟΥ ΚΟΠΑΔΙΟΥ ΝΑ ΠΟΥΝ «ΕΣΕΝΑ ΘΕΛΟΥΜΕ ΑΡΧΗΓΟ»
Όπου, με άλλα λόγια επιτρέπεται στα μέλη του κοπαδιού να πουν «Σε θέλουμε για αρχηγό μας». Και αυτό γιατί υπάρχει Δημοκρατία και όχι απολυταρχία, με αυτό που λέγεται εκλογές, αφού, όμως, έχουν εκλέξει το ένα ή το άλλο μέλος της ειδικευμένης τάξης.
Βυθίζονται και πάλι και γίνονται θεατές της δράσης και όχι συμμετέχοντες…
Για να θεωρείται ότι αυτή είναι μια Δημοκρατία που λειτουργεί σωστά, μέσα στα πλαίσια μιας λογικής αναγκαστικής με βάση την ηθική αρχή.
Αυτή η αρχή θεωρεί ότι η μάζα του κοινού είναι πολύ ηλίθια για να μπορεί να κατανοεί τα πράγματα, όπου αν επιχειρήσουν να συμμετέχουν αυτοί οι άνθρωποι στη διαχείριση των δικών τους υποθέσεων, το μόνο που θα προκαλέσουν είναι προβλήματα.
Ο ΠΡΟΚΑΘΗΜΕΝΟΣ ΤΩΝ ΑΜΕΡΙΚΑΝΩΝ ΔΗΜΟΣΙΟΓΡΑΦΩΝ ΕΓΙΝΕ ΘΕΩΡΗΤΙΚΟΣ ΤΟΥ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΜΟΥ
Συνεπώς, θα ήταν ανήθικο και μη αρμόζων να τους επιτρέψουμε να το κάνουν. Θεωρούν λέγουν οι δύο πλευρές των ειδικών της επιστημονικής Νεοπροπαγάνδας των μεγάλων και των πρώιμων αμερικανών θεωρητικών της. Όπως του Ουώλτερ Λίπμαν (φωτ.) ο προκαθήμενος, των αμερικανών δημοσιογράφων της εποχής του μεσοπολέμου. Ένας δημοσιογράφος που ήταν μεγάλος επικριτής της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής των ΗΠΑ, αλλά και επίσης ήταν ένας μεγάλος θεωρητικός της φιλελεύθερης Δημοκρατίας.
Σε μια συλλογή των δοκιμίων του έδωσε τον τίτλο: «Μια προοδευτική θεωρία για τη φιλελεύθερη Δημοκρατική σκέψη». Αλλά ο Lipman αναμείχθηκε με τις επιτροπές προπαγάνδας η οποία λέει ήταν καλή ιδέα, ακόμα και αναγκαία…
ΟΙ ΕΙΔΙΚΟΙ ΚΑΙ ΤΟ ΖΑΛΙΣΜΕΝΟ ΚΟΠΑΔΙ
Για να υποστηρίξει ότι τα κοινά συμφέροντα διαφεύγουν από την κοινωνία και την κοινή γνώση τελείως και μπορεί μόνο να τα καταλάβει και να τα χειριστεί μια ειδικευμένη ομάδα από ειδικούς ανθρώπους.
Όμως, αυτοί οι ειδικοί άνθρωποι διακήρυξαν ότι «πρέπει να δαμάσουμε το ζαλισμένο κοπάδι, να μην επιτρέψουν σ’ αυτό να οργιστεί, να τσαλαπατήσει και να καταστρέψει πράγματα.
Για να πει ο Lipman ότι: «Χρειαζόμαστε κάτι για να δαμάσουμε το ζαλισμένο κοπάδι και αυτό το κάτι είναι (τότε) η τέχνη στην Δημοκρατία: Με κατασκευή συναίνεσης, η οποία πάντα, εξασφαλίζει τους σκοπούς των ΣΥΝΑΙΝΕΤΙΚΩΝ Μηχανισμών, οι οποίοι από αυτούς τους παλιούς καιρούς και πέρα από αυτούς έως και σήμερα έχουν οργιάσει για την προώθηση της ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ σε όλους τους κοινωνικούς θεσμούς.
ΚΥΡΙΑΡΧΗ Η ΨΕΥΔΗΣ ΠΡΟΠΑΓΑΝΔΙΣΤΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ
Ιδιαίτερα στα μέσα της ενημέρωσης, τα σχολεία και τη λαϊκή κουλτούρα πρέπει να καταμεριστεί και να εξασφαλιστεί ο έλεγχός της.
Όσον αφορά δε την πολιτική τάξη και αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις πρέπει να εξασφαλιστεί μια ανεκτή αίσθηση της πραγματικότητας. Αυτής της πραγματικότητας, βέβαια που εκφράζει την «προπαγανδιστική» κυρίαρχη ψευδή εικόνα των πάντων. Όπως συμβαίνει σήμερα σ’ όλο τον κόσμο και πολύ έντονα και στη χώρα μας.
Όλο το κείμενο του άρθρου είναι οι σκέψεις του συγγραφέα και των μεγάλων διανοουμένων που προώθησαν το πνεύμα της προπαγάνδας, δίδοντας παράλληλα τις κατευθύνσεις για πως πρέπει να ενσταλάσσονται στις συνειδήσεις των ειδικών και κυρίως των ατόμων που αποτελούν το πλήθος της Δημοκρατίας του θεατή.
ΠΩΣ ΚΕΡΔΙΖΕΙ Η ΕΞΟΥΣΙΑ
Αλλά, πως κερδίζεται η εξουσία σε μια τέτοια Δημοκρατία της θέασης μέσα στην οποία είμαστε καταβυθισμένοι ΟΛΟΙ.
Βασικά, οι θεωρητικοί του Δημοκρατικού προπαγανδισμού προτείνουν ότι ο τρόπος για να κερδίζεται η εξουσία στους καναπέδες του θεάματος είναι να υπηρετούμε τους ανθρώπους που έχουν αληθινή δύναμη, γιατί αυτοί είναι οι κατέχοντες την κοινωνία, δηλαδή μια πολύ μικρή ομάδα. Όπως, συμβαίνει και στη χώρα μας, χρόνια και χρόνια που αυτή η ομάδα, μέσα από τη «Δημοκρατική» ροή των κυβερνήσεων, «κατευθύνει» τον συνεχή Δημοκρατικό προπαγανδισμό. Όπου, όλοι είναι εμποτισμένοι βαθιά με τις αξίες και τα συμφέροντα της ιδιωτικής οικονομίας αλλά και του κρατικού εταιρικού συμπλέγματος που τα αντιπροσωπεύει.
Μάλιστα αν μπορούν οι προπαγανδίζοντες να το πετύχουν, τότε μπορούν να ενταχθούν στην τάξη των ειδικών.
Και οι υπόλοιποι του ζαλισμένου κοπαδιού θα πρέπει να αποπροσανατολιστούν, να τους στρέψουμε αλλού την προσοχή τους σε κάτι άλλο, να τους κρατήσουμε μακριά και να σιγουρευτούμε ότι θα παραμείνουν, κυρίως, θεατές της δράσης….. που κατά περιόδους θα ψηφίζουν τον ένα αρχηγό ή τον άλλο.
Ελλάδα, Ελλάδα η διχασμένη πανηγυρίζει και ερίζει
Ναι η Ελλάδα των μνημονίων, Ελλάδα των μεταμνημονίων, με μεγάλη δόση καλύψεων, συγκαλύψεων ή και επικαλύψεων βαδίζει προς τη νέα χρονιά, να μπαίνει σε παγωνιά, και η χώρα διχασμένη σε τόσα πολλά και πιο έντονα στο Μακεδονικό, των πανηγυρικών συμφωνιών με τα Σκόπια που σκοπεύουν πλέον ανοιχτά, Νατοικά, ευρωπαϊκά και κεντρο-βαλκανικά να αποχτήσουν ένα ρυθμιστικό ρόλο.
Βέβαια, η κυβέρνηση εξασφάλισε πλειοψηφία, μικρή για την απόρριψη μομφής, από την αξιωματική αντιπολίτευση, ενώ τα κόμματα της ελάσσονος αντιπολίτευσης στάθηκαν αμφίρροπα και σιβυλλικά, ενώ, από το κόμμα των ΑΝΕΛ άρχισαν οι αποχωρήσεις στελεχών και οι αποκαλυπτικές αντιθέσεις.
ΟΜΩΣ, ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ, ΠΟΙΟΣ Θ’ ΑΝΤΕΞΕΙ ΤΟΝ ΚΑΗΜΟ;
Πάντως οι δολοφονικές απειλές, ακόμα και κατά του προέδρου της Δημοκρατίας που είχε επιφυλάξεις για τη συμφωνία και διακήρυξης επέμβασης του στρατού, για κινδύνους κ.λπ. δημιουργούν μια κοινωνική αναστάτωση, ενώ ο πρόεδρος Ερντογάν καιροφυλακτεί για τα νησιά και ασφαλώς αν κερδίσει τις εκλογές προσβλέπει στη Θράκη, αλλά, σε τελευταία ανάλυση, ο στρατός (έστω του ΝΑΤΟ που είναι) πρέπει, τώρα, να είναι ενωμένος κι όχι διχασμένος…..
Επαναλαμβάνω, όμως, ότι για την κρίση των εθνικών θεμάτων ο λαός και ο στρατός έχουν τις αντιδράσεις τους, ενώ η Κυβέρνηση πανηγυρίζει για μεγάλη Νίκη.
Μακάρι νάναι έτσι, αλλά αν είναι αλλιώς ποιος θ’ αντέξει τον καημό;
