Στη “σκακιέρα” της Αν. Μεσογείου

Το κενό νομίζω από την απόσυρση των ΗΠΑ από την Ανατολική Μεσόγειο, έρχεται δυναμικά να καλύψει η Γαλλία, παρότι αυτό δυσχεραίνει τις διαμεσολαβητικές προσπάθειες της Γερμανίας.
Εχει ηθική η διπλωματία και η εξωτερική πολιτική ή είναι απλά μια ταύτιση συμφερόντων;
Νομίζω ότι στις Δυτικές Δημοκρατίες είναι ένα μείγμα και των δύο παραπάνω.
Παρότι δεν έχω καταλάβει ακόμη αν η Ελληνική κοινωνία επιζητά τον διάλογο με την Τουρκία, εντούτοις πρέπει να δώσουμε μια ακόμη ευκαιρία στην ειρήνη.
Ενας πόλεμος θα ήταν καταστροφικός και για μας και για την ταλαίπωρη Τουρκία.
Επειδή υπάρχει ένας χρονικός επιταχυντής, είναι νωρίς ακόμη να αξιολογηθεί η κατάπαυση πυρός στη Λιβύη που ανακοίνωσαν Σάρατζ και Σάλεχ.
Ενα πρώτο ερώτημα είναι πού είναι ο Χαφτάρ;
Το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών το χαρακτήρισε ένα “θετικό βήμα” αισθάνομαι, όμως, ότι δεν ξέρουμε ακόμη ποιου οι επιλογές δικαιώνονται στη Λιβύη.
Ας επιστρέψουμε στα ελληνοτουρκικά.
Αναρωτιέμαι πόσο ευέλικτο μπορεί να γίνει το ελληνικό δόγμα στην περιοχή;
Καμμία ελληνική κυβέρνηση δεν θα άντεχε μια πιρουέτα στο Αιγαίο. Θα έπεφτε αμέσως.
Συνεπώς πρέπει να περιμένουμε την αιωνιότητα της εξέλιξης των γεγονότων.