Νομίζω στο πνεύμα των ημερών το καλύτερο το είχε πει ο θρυλικός προπονητής Μπιλ Σάνκλι: «Το μόνο που χρειάζεται είναι λίγο χορτάρι και μια μπάλα».
Και αν είναι έτσι, εμείς γιατί να κάτσουμε στις κερκίδες να το δούμε το ματσάκι;
Μα είναι απλό.
Τα Χανιά χρειάζονται μια δημοκρατική μετάβαση ομαλότητας.
Αν τα δεις τα γεγονότα από το Α εως το Ω, θα κατανοήσεις ότι καλώς ή κακώς όταν ζεσταθεί η προεκλογική περίοδος θα υπάρξουν αντιξοότητες, εξάρσεις και ίσως και κάποια ευτράπελα.
Και όπως το “ποδόσφαιρο είναι πολιτική με άλλο τρόπο”, έτσι καμιά φορά και η πολιτική ποδοσφαιροποιείται.
Μαθημένα τα βουνά στα χιόνια κατακαλόκαιρο…
Αλλά κάποτε το ματσάκι λήγει.
Βλέπουν και αυτοί τι έκαναν λάθος και εμείς τι επιλέξαμε λάθος.
Εμείς βέβαια, είμαστε στην κερκίδα.
Θα παθιαστούμε, θα φωνάξουμε… θα ησυχάσουμε.
Αυτοί που παίζουν, όμως, είναι τα φώτα στραμμένα επάνω τους.
Δίνουν συνεντεύξεις, λογοδοτούν, κρίνονται, επιλέγουν.
Δεν είναι το ίδιο.