Σήμερα ο καιρός μας χάλασε την πρωϊνή ρουτίνα. Η συνηθισμένη παραλία που κολυμπάμε γέμισε άσπρα προβατάκια.
Ο αέρας μαστίγωνε τα αλμυρίκια και σήκωνε στροβίλους από άμμο. Οι συν-κολυμβητές παρατηρήσαμε λίγη ώρα την τρικυμισμένη θάλασσα, κουνήσαμε το κεφάλι μεταξύ μας με σημασία, και μετά της γυρίσαμε την πλάτη. Διασχίσαμε την άσφαλτο και κατευθυνθήκαμε στο δίδυμο λιμανάκι στην απέναντι πλευρά του δρόμου. Εδώ ήταν ένας άλλος κόσμος. Δεν φυσούσε καθόλου αέρας και η θάλασσα ήταν ήρεμη –ούτε προβατάκια βλέπαμε και δεν ακούγαμε ούτε ένα φλοίσβο, εκεί που το νερό ακουμπούσε την άμμο. Τέλεια ηρεμία. Βουτήξαμε κι επαναλάβαμε για άλλη μια φορά τη γνωστή μαντινάδα.
Οπού ΄χει δυο αγαπητικιές έχει χαρά μεγάλη
Οντε μαλώσει με τη μια πηγαίνει με την άλλη
Και αναλογιστήκαμε για πολλοστή φορά πόσο τυχεροί είμαστε που η πόλη μας έχει προικισθεί με τέτοια μέρη σαν την παραλία των Αγίων Αποστόλων. Ο Θεός είχε μεγάλα κέφια όταν την έφτιαξε, σκέφτομαι για μια ακόμα φορά και συνεχίζω το μπάνιο μου, ευγνωμονώντας όλους αυτούς που ήταν αιτία να εμποδιστεί η περισσότερη τουριστικοποίηση του χώρου για να μπορούμε να χαιρόμαστε όλοι εμείς οι Χανιώτες, μικροί και μεγάλοι, ένα τέτοιο θαύμα της φύσης.
Την παραλία αυτή την έμαθα τώρα, τα τελευταία χρόνια, μετά την επιστροφή μου στον γενέθλιο τόπο. Σαν παιδί, έχω μόνο τη μνήμη του δασωμένου παραλιακού μετώπου, κάθε φορά που περνούσαμε με το λεωφορείο κι ο εισπράκτορας φώναζε «στάση Γλάρος».
Στις παλιές φωτογραφίες ανακαλύπτω έναν κόσμο ειδυλλιακό, παραδείσιο. Και σήμερα είναι όμορφα, μόνο που περισσεύει το μπετόν και οι ανθρώπινες παρεμβάσεις, υποτίθεται για την αξιοποίηση της περιοχής. Κάθε μέρα όμως, όσοι φτάνουμε μέχρις εκεί, απολαμβάνουμε έναν χώρο δασωμένο, απλωτό, όπου όλοι μπορούμε να τον χαρούμε. Να γυμναστούμε, να χαλαρώσουμε και να αισθανθούμε ότι ζούμε σε ένα περιβάλλον στα μέτρα μας.
Κάθε φορά όμως, που μαθαίνω ότι οι τοπικοί μας άρχοντες εξαγγέλλουν την ανάπλασή του πάρκου των Αγίων Αποστόλων, όπως κυκλοφόρησε αυτές τις μέρες, με πιάνει μια ανησυχία. Γιατί νομίζω, η πράξη το έχει δείξει, ότι οι ιθύνοντες εννοούν κάτι διαφορετικό από αυτό που εμείς οι πολίτες περιμένουμε και λαχταρούμε.
