Αφορμή λαβαίνω από δημοσίευμα στα “Χ.ν.” της 8ης Νοεμβρίου από τη Μαρία Μαράκη, που αναφέρεται στη θαυμαστή Μαλάξα με περίσσια αγάπη. Πραγματικά είναι μια περιοχή υποβαθμισμένη και αγνοημένη.
Εκεί πραγματοποίησε ο Ορειβατικός Σύλλογος Χανίων, μετά την ίδρυση του το 1930, την πρώτη πεζοπορική διαδρομή – ανάβαση με εκκίνηση από την πόλη Χανίων, Νεροκούρου, χωριό Μαλάξα και κορυφές Πούπα και Ζούρβα 485-590 μ. Την 12/10/1930 ώρες πεζοπορίας 2:30.
Επαναλήφθηκε και άλλες φορές με κυριότερη τον Οκτώβριο του 1955, όπου στην εκεί κεντρική εκκλησία πραγματοποιήθηκε μνημόσυνο για τους εκλιπόντες και τελετή βράβευσης για τους παρευρισκομένους πρωτοπόρους για τα 25 χρόνια από την ίδρυση του συλλόγου.
Αν δεν έχει συμπεριληφθεί στις νέες πεζοπορικές διαδρομές αποτελεί σοβαρή παράλειψη. Γιατί ένα τμήμα του όρους έχει υποβαθμιστεί από το δάσος των κεραιών, αλλά η ανατολική πλευρά είναι απαράμιλλης ομορφιάς και ενδιαφέροντος, όπως αναφέρει στα “Χ.ν.”. Η θέα από όλη την κορυφογραμμή της Μαλάξας είναι φανταστική και με απέραντο ορίζοντα.
Άλλα ενδιαφέροντα είναι ο οθωμανικός πύργος μεγάλης ιστορικής αξίας. Οι δύο γερμανικές γαλαρίες. Στην ανατολική περιοχή τα υπολείμματα του εκεί κατοχικού αντιαεροπορικού πυροβολείου, όπου όταν έφτασα πρώτη φορά είχε μαζέψει αρκετά βλήματα εγκατεσπαρμένα. Στα ανατολικά, προς Άπτερα, χαμηλά, σωζόμενο μικρό μήκος του παλαιού δρόμου από Σφακιά – Αποκόρωνα για τη διαδρομή των μεταφορικών ζώων ως την πόλη μας, κάτω από το εκεί αχυροσπήλιο. Πρέπει να συντηρηθεί και αναβαθμιστεί. Πλησίον του χωριού το μικρό βάραθρο Καρεφύλλη που πριν 65 χρόνια κατέβηκα με κρεμαστή σκάλα τα 27 μέτρα του. Καλές ταβερνούλες. Δεν γνωρίζω ποιες έχει ακόμη. Νέες, ωραίες οικοδομές. Πολύ παλιότερα κάποιος Χανιώτης Γαλάνης, το επίθετο είχε πραγματοποιήσει μεταλλευτικές έρευνες και αν θυμάμαι καλά ερευνούσε και θειάφι ή κάτι άλλο.
Πρέπει σύντομα να καθαριστεί και σημανθεί το μονοπάτι από Νεροκούρου και μέσω της γραφικής πηγής νερού, νομίζω Ραφιόλι, ονομασία.
