Στα γενέθλια των 107 χρόνων του ο Εμμανουήλ Κριαράς είχε πει σε συνέντευξη του: «Σας ευχαριστώ για τις ευχές και τα δώρα αλλά… είναι πλέον περιττά… και η εποχή μας δεν θέλει το περιττό». Η πρόκληση για τις επόμενες μέρες για όλους όσοι γράψουν και μιλήσουν, είναι να αποφύγουν το περιττό και το πομπώδες, εστιάζοντας στο σημαντικό και το ουσιαστικό. Οπως ήταν το έργο του, όπως ήταν ο ίδιος! Την Παρασκευή έφυγε για το τελευταίο ταξίδι ο Εμμανουήλ Κριαράς, ένας μεγάλος διανοούμενος με πλήρη συνείδηση των πνευματικών καθηκόντων του, που σημαίνει εκλαΐκευση της επιστήμης του, άποψη και ενεργή συμμετοχή στο γίγνεσθαι της εποχής ή μάλλον των εποχών που έζησε. Οταν του ζήτησαν να κάνει την περίληψη του τελευταίου βιβλίου του “Απόλογος Βίου” είπε: «Στη ζωή μου έκανα πάντα αυτό που θεωρούσα καθήκον μου». 20.000 σελίδες μετρημένο έργο, εθνικές και διεθνείς διακρίσεις και βραβεία, προσφορά στη πολιτεία, αγωνιστής της δημοτικής γλώσσας, κορυφαίος δάσκαλος, πρωτοπόρος ερευνητής. Ενας γενναίος και τρυφερός άντρας, που εξαιρετικά ευσυγκίνητος πλέον τα τελευταία χρόνια, έκανε συνεχείς αναφορές στη γυναίκα του και στη δημιουργική δύναμη που του έδινε ο έρωτας του γι’ αυτήν. Η Ελλάδα του οφείλει πολλά. Τον ευγνωμονούμε.
Είχα την μεγάλη τύχη να συνεργαστώ μαζί του ιδιαίτερα από το 2009 και μετά, στο σχεδιασμό για την “Πρόταση πολιτικής για την Ελληνική Γλώσσα, ενώ τα δύο τελευταία χρόνια υπήρξε ένθερμος υποστηρικτής της Πρωτοβουλίας για την ανάγκη επένδυσης στην Εκπαίδευση, σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Όταν το 2013 ζήτησα την επίσημη υποστήριξή του για την Πρωτοβουλία για την Εκπαίδευση, έμεινα έκπληκτη, γιατί ήδη γνώριζε για την προσπάθεια, η οποία εκείνη την εποχή ήταν στην αρχή της και εκκινείτο κατ’ εξοχήν στο διαδίκτυο. Το πάθος του για τις αλλαγές που χρειάζονται στην Eκπαίδευση και η βαθειά πίστη του στον ευρωπαϊκό προσανατολισμό της χώρας ήταν ζωντανό και τον παρακινούσε για δράση στα 106 του χρόνια! Πέρυσι στην τελευταία συνέντευξη του στο ΑΠΕ είχε πει: «Λείπει η εθνική αλληλεγγύη και επικρατεί -ακόμα και σήμερα εν μέσω αυτής της ανθρωποφονικής κρίσης- το ατομικό συμφέρον». Ας το κρατήσουμε ως απόσταγμα σοφίας και ως προτροπή για αλλαγή, από έναν άνθρωπο που βίωσε την ιστορία της χώρας από τον Ελευθέριο Βενιζέλο μέχρι σήμερα.
