Η παρατηρουμένη, αυτή την εποχή,
Ανθρώπινη κακία, πέφτει σαν τη βροχή.
Ή μάλλον καταιγίδα, που ρίχνει κεραυνούς,
πάνω σε συνανθρώπους, που δεν το βάζ’ ο νους.
Ο Άρχοντας του σκότους, ευρήκε τον καιρό
ευνοϊκό και ούριο να σέρνει το χορό.
Συμπαραστάτες έχει, γεράκια και Θεριά
που πέφτουνε σαν λύκοι, σε πόλεις και χωριά.
Η όρεξη ανοίγει, σε μέρες χαλεπές
κι ομοβροντίες ρίχνουν, και κανονιών, ριπές.
Αμάχους και παιδάκια, χτυπούν χωρίς αιδώ,
την ώρα που βαδίζουν, εν μέση τη οδό.
Τους διεθνείς κανόνες, ωμά καταπατούν,
μα βλέπουμε και κάποιους, να τους χειροκροτούν.
Επιβραβεύουν έτσι, το έργο τους
και βάζουνε στην άκρη, το δίκιο το σωστό.
Στον κόσμ’ αυτό το φαύλο, ζητούν την αφορμή,
για να κατασπαράξουν, αθώων το κορμί.
Εις τον Πλανήτη όλο, τα νήματα κινούν,
όπως αυτούς βολεύει, μα λίγους συγκινούν.
Η εποχή που ζούμε κι οι δύσκολοι καιροί,
κάνουνε την ελπίδα, να λιώνει σαν κέρι.
Εννιαχωριανός
