Τον Φεβρουάριο του 1943 (27.02), ο Ελληνισμός, καταμεσής της Κατοχής, θρηνεί την απώλεια μιας μεγάλης φυσιογνωμίας των Γραμμάτων, του Κωστή Παλαμά. Στη μνήμη του και ως ελάχιστο δείγμα τιμής στην προσφορά του στη νεοελληνική λογοτεχνία, θα αναζητήσουμε, μέσα από τις σελίδες του Αθηναϊκού Τύπου, στιγμιότυπα της ζωής του λαμπρού μας ποιητή στα τέλη του 19ου και στο ξεκίνημα του 20ου αιώνα.
Στις 16.10.1897, στη σελ. 2 της εφημερίδας “ΕΜΠΡΟΣ”, οι αναγνώστες πληροφορούνται τον μη υπαγορευόμενο από κομματική εύνοια διορισμό από τον αρμόδιο υπουργό Εκκλησιαστικών και Δημόσιας Εκπαιδεύσεως της κυβέρνησης Αλεξάνδρου Ζαϊμη, Ανδρέα Παναγιωτόπουλο, του Κωστή Παλαμά στη διοικητικού χαρακτήρα θέση του γραμματέα του Πανεπιστημίου Αθηνών. Στη θέση του γραμματέα αρχικά και κατόπιν του γενικού γραμματέα στο Πανεπιστήμιο ο Κωστής Παλαμάς παρέμεινε έως το 1928 και από αυτήν υπερασπίστηκε όσο κανείς άλλος τη δημοτική γλώσσα παρά τους κατά καιρούς πολέμους που δέχτηκε από γλωσσαμύντορες (1901 και 1903, “Ευαγγελικά” και “Ορεστειακά” ) .
Στις 24.03.1900, όπως αναγιγνώσκουμε στην εφημερίδα ΕΜΠΡΟΣ της 25.03 (σελίδα 3 ), ενόψει της εθνικής εορτής, σε εκδήλωση που έλαβε χώρα στην αίθουσα του “Παρνασσού”, ο Κωστής Παλαμάς απήγγειλε “ωραίον ποίημα… ζωηρώς χειροκροτηθείς”. Ο “Παρνασσός” είναι φιλολογικός σύλλογος στην Αθήνα, που σχετίστηκε σημαντικά με τη γενιά του 1880 και τη “Νέα Αθηναϊκή Σχολή” της νεοελληνικής ποίησης, της οποίας (“Σχολής”) ο Παλαμάς θεωρείται αρχηγέτης και συχνά έδωσε στον “Παρνασσό” διαλέξεις φιλολογικού περιεχομένου.
Και, τέλος, τον Ιανουάριο του 1902 εγκαταστάθηκαν στο Πανεπιστήμιο Αθηνών οι νέες πρυτανικές αρχές. Όπως διαβάζουμε στην εφημερίδα ΣΚΡΙΠ της 14.01.1902 (σελίδα 2), ο κατά το προηγούμενο ακαδημαϊκό έτος πρύτανης Κωνσταντίνος Μητσόπουλος, σε ομιλία του, εγκωμίασε όλους τους υπαλλήλους του εκπαιδευτικού ιδρύματος. Εξήρε, μάλιστα, το ήθος του Κωστή Παλαμά ως γενικού γραμματέα του Πανεπιστημίου Αθηνών και τον χαρακτήρισε “πολύτιμον συνεργάτη και σοφόν σύμβουλο”.
