Η στήλη του Εννιαχωριανού

Μαντινάδα και ντοπιολαλιά
Μια μαντινάδα που ‘γραψα, στα “πεταχτά” μια μέρα
παραφαντάδ’ ανέδειξε, που βγήκε στον αέρα.
Οι ρίμες μου την εχαλούν, πολλές φορές την τάξη
τση Κρητικής ντοπιολαλιάς κι αυτό  πρέπει ν’ αλλάξει.
Δεν είμ’ εγώ φιλόλογος και κεινανά που γράφω,
χρειάζονται διόρθωση, απ’ ένα λαογράφο.
Οψιμος είμαι “ποιητής” και φρέσκος ριμαδόρος,
μ’ αν δεν αλλάξω τακτική, δε με σηκών’ ο χώρος.
Οσοι μου βρίσκουνε… λαδιές, στις ρίμες έχουν δίκιο,
σαν την ψηλή την κορυφή, που λένε Αϊ Δίκιο.
Γι’ αυτό την όποια τέχνη μου, πρέπει να βελτιώσω
και στη σωστή διάλεκτο, τη ρίμα ν’ αποδώσω.
Αφού το ρήμ’ υφίσταται, νοθεία θεωρείται,
τέτοια λαδιά σ’τσι ρίμες μου, δεν την ξαναθωρείτε.
Την ακριβή την έννοια, ήθελα ν’ αποδώσω,
για τη νοθεία του λαδιού, που μ’ ενδιαφέρει τόσο.
Μ’ αφού μια λέξη μοναχά, χαλά μια μαντινάδα,
δεν θα τη ξανακάνω μπλιό, αυτή τη κοκαράδα.
Χρέος μας να κρατήσουμε, τις ομορφιές τση Κρήτης,
ρίμες, χορούς ανόθευτες, ως στέκ’ ο Ψηλορείτης.
Γνώσεις δεν έχω αρκετές, ό,τι κατέω γράφω
κι από τους λαογράφους μας, έχω πολλά να μάθω.