Η στήλη του Εννιαχωριανού

Eθνικές εορτές
Επέτειο γιορτάζουμε την πρώτη δωδεκάτου
και στο Φιρκά υψώνουμε σημαία στο κοντάρι,
η Κρήτη μας λυτρώθηκε από σκιά θανάτου,
για τούτο στο Λεφτέρη μας όλοι χρωστούμε χάρη.
Αυτός απελευθέρωσε κι άλλες δικές μας χώρες,
τα σύνορά μας φύγανε από τη Θεσσαλία
και τούτο το κατάφερε με μάχες νικηφόρες,
αφού ποτέ δεν γνώρισε τι σήμαινε δειλία.
Ελλάδα πέντε θαλασσών, Ελλάδα δυο Ηπείρων,
σάρκα επήρε και οστά επί του Βενιζέλου
και φθάσαμε να βλέπουμε εκπλήρωση ονείρων,
μα δυστυχώς βρεθήκανε πολλοί που δεν τον θέλουν.
Ο διχασμός του Έθνους μας τη συμφορά θα φέρει
κι οι πρόσφυγες γεμίσανε τη χώρ’ απ’ άκρη σ’ άκρη,
ξεριζωμένοι φύγανε απ’ τα δικά τους μέρη,
μα από τους συμμάχους μας περίσσεψε το δάκρυ.
Σιγά – σιγά μ’ υπομονή και πίστη και κουράγιο,
μονάχοι καταφέραμε το δρόμο μας να βρούμε
κι αράξαμε το πλοίο μας σ’ απάνεμο μουράγιο,
ώσπου φασίστες ζήτησαν “περάστε” να τους πούμε.
Όλοι μαζί οι Έλληνες τους είπαν μ’ ένα στόμα
“ΟΧΙ” και πολεμήσανε πάνω στην Αλβανία
και με το Άγιο αίμα τους εβάψανε το χώμα
κι έτσι καθαγιάσανε κι άλλη ημερομηνία.
Τις Εθνικές τις εορτές θα τις θυμούμαι πάντα,
γιατ’ έχουμ’ υποχρέωση να μην ξεχνούμε ότι
ήταν φορές π’ οι πρόγονοι, μυρίζανε λεβάντα
και κατά μέρος άφηναν τότε το φαγοπότι.