Στην αναμονή

Κάθε πολιτικό κόμμα έχει την προπαίδειά του.
Δεν γίνεται να την αφήσει πίσω και να αρχίσει ξαφνικά να μιλάει… ξένες γλώσσες.
Στην κοινοβουλευτική δημοκρατία όλη η αναμέτρηση είναι μεταξύ των κομμάτων και κυρίως μεταξύ των αρχηγών τους.
Μετά τις τελευταίες βουλευτικές εκλογές είχα γράψει ότι έχουμε ένα πολιτικό σκηνικό του «ενός κόμματος και κάτι ψιλά».
Μεσολάβησε ένα εφιαλτικό καλοκαίρι με πυρκαγιές και πλημμύρες, έγιναν τοπικές και υπερτοπικές εκλογές και η κυβέρνηση φαίνεται πως δεν υπέστη μία γρατζουνιά, μια αμυχή στην εικόνα της.
Φαίνεται πια ότι ο Μητσοτάκης έχει την ικανότητα πολύ γρήγορα να αφομοιώνει το μεγάλο σοκ και να πορεύεται.
Στον ΣΥΡΙΖΑ με μια ανοιχτή εκλογική διαδικασία μετά την παραίτηση Τσίπρα, νέος πρόεδρος αναδείχθηκε ο κ. Στ. Κασσελάκης.
Πρέπει να δώσουμε χρόνο στον κ. Στ. Κασσελάκη να προσαρμοστεί στα Κοινοβουλευτικά δεδομένα, να ακούσουμε τι πρεσβεύει και κυρίως να δούμε αν μπορεί να καθοδηγήσει την Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ, αφού κορυφαία στελέχη και πρώην υπουργοί αντιδρούν.
Στη Βουλή δεν υπάρχουν συμφραζόμενα. Μιλάς απλά, λιτά και ξεκάθαρα.
Έχουμε να διανύσουμε μια διαδρομή 4 ετών.
Είναι μια μαραθώνια διαδρομή.
Και τότε θα ξέρουμε ποιος θα καταφέρει να συγκροτήσει μια συμπαγή κοινωνική πλειοψηφία.