Ρεαλιστικά πρωτοχρονιάτικα κάλαντα
Αρχιμηνιά κι αρχιχρονιά Έλληνες ξακουσμένοι
που πάντα απ’ τα δανεικά είστε εξαρτημένοι
μα να τα επιστρέψετε ποτέ δεν εννοείτε
και να σας τα χαρίσουνε με θράσος απαιτείτε.
Πού ρίχνετε τα λάθη σας στων άλλων την καμπούρα
και στη Βουλή σας γίνεται και χάβρα και φαγούρα.
Πού προχωρείτε σ’ εκλογές κάθε μια εβδομάδα
χωρίς να δυναμώνετε καθόλου την ομάδα.
Που δεν αντιληφθήκατε ότι οι κυβερνήσεις
δεν θα σας σώσουν μα η δουλειά κι οι λίγες απαιτήσεις,
γιατί όποιοι και να αναδειχτούν αύριο κυβερνήτες,
(μάγοι – κουμπούρες – αετοί – σαΐνια ή κοπρίτες…)
καμιά δεν θα ’χουν διαφορά όλων τα πεπραγμένα
γιατί, φτωχοί, τα ζάλα μας είν’ προσυμφωνημένα.
Παύλος Πολυχρονάκης
Σε αυτούς που τους αδίκησε «χρόνε» η σκληρή τους μοίρα
φέρε τους τη δικαίωση με τη δικιά σου αυγή
τη θλίψη ξόρισε μακριά και της χαρά πλημμύρα
κάνε να νοιώσουν στην καρδιά που η δόλια αιμορραγεί.
Στις πονεμένες τις καρδιές που η μοναξιά πληγώνει
σημάδια κάποιας άνοιξης φέρ’ τους, πρωτοχρονιά,
στον ξεραμένο κήπο τους φύτεψε μια ανεμώνη
που προμηνάει καλοκαιριά και διώξ’ τους το χιονιά.
Φέρε γαλήνη στις ψυχές που θλίβονται και κλαίνε
και λέν’ πως μακριά τους έφυγαν όλες οι ωραίες χαρές
σαν διαβατάρικα πουλιά και δεν ξαναγυρνάνε,
γιόμισε πάλι με ζωή τις άδειες τους φωλιές.
Στη μάνα που ένα μήνυμα προσμένει από το παιδί της
που μίσεψε πολύ μακριά και δεν ξανάρθε πια,
δωσ’ της κουράγιο μην σβηστεί η ελπίδα από την ψυχή της
να λέει πως τα πουλιά γυρνούν στην πρώτη τους φωλιά.
Σ’ αυτούς που ο πόλεμος και η οργή αλύπητα τους δέρνει
και απεγνωσμένα τη γλυκιάν ειρήνη αποζητούν
δώσε κουράγιο να σταθεί κάθε ψυχή που γέρνει,
τη λευτεριά στον τόπο τους μια μέρα σου να δουν.
