Σε αυτούς που τους αδίκησε «χρόνε» η σκληρή τους μοίρα φέρε τους τη δικαίωση με την δικιά σου αυγή τη θλίψη ξόρισε μακριά και της χαρά πλημμύρα κάνε να νοιώσουν στην καρδιά που η δόλια αιμορραγεί.
Στις πονεμένες τις καρδιές που η μοναξιά πληγώνει σημάδια κάποιας άνοιξης φέρ’ τους, πρωτοχρονιά, στον ξεραμένο κήπο τους φύτεψε μια ανεμώνη που προμηνάει καλοκαιριά και διώξ’ τους το χιονιά. Φέρε γαλήνη στις ψυχές που θλίβονται και κλαίνε και λέν’ πως μακριά τους έφυγαν όλες οι ωραίες χαρές σαν διαβατάρικα πουλιά και δεν ξαναγυρνάνε, γιόμισε πάλι με ζωή τις άδειες τους φωλιές.
Στην μάνα που ένα μήνυμα προσμένει από το παιδί της που μίσεψε πολύ μακριά και δεν ξανάρθε πια, δωσ’ της κουράγιο μην σβηστεί η ελπίδα από την ψυχή της να λέει πως τα πουλιά γυρνούν στην πρώτη τους φωλιά.
Σ’ αυτούς που ο πόλεμος και η οργή αλύπητα τους δέρνει και απεγνωσμένα την γλυκιάν ειρήνη αποζητούν δώσε κουράγιο να σταθεί κάθε ψυχή που γέρνει, την λευτεριά στον τόπο τους μια μέρα σου να δουν.
