Στον Αμαζόνιο οι Αμοντάουα (1-2) ζουν σε μια παράλληλη διάσταση όπου δεν υπάρχουν ούτε Δευτέρα ούτε Σάββατο. Η δική μας χρόνο-θεωρία θα τους φάνηκε μια υπόθεση επιστημονικής φαντασίας. Ας τους περιγράψουμε λοιπόν τη δική μας χρόνο-θεωρία σε μορφή μύθου.
«Στον κόσμο των λευκών δεν υπάρχει δάσος και στον μεγάλο ουρανό ακολουθούν το φεγγάρι που μεγαλώνει και μικραίνει.
Το φεγγάρι το λένε Μήνη και τους λέει ποιος και τι φταίει.»
Αυτός ο μύθος εικάζει την ιδέα της ροής του χρόνου στον πολιτισμό μας.
Οι μηνίσκοι του φεγγαριού, δηλαδή οι φάσεις της σελήνης, φανερώνουν μια επανάληψη που εμείς αντιλαμβανόμαστε ως κύκλο, και οι ίδιοι μετατρέπονται σε σημαδούρες στην πορεία των γεγονότων. Η φάσεις της σελήνης είναι από τις πρώτες ομάδες μέτρησης που ανακαλύφθηκαν. «Μήνας» και «μέτρο» στα Ελληνικά σχετίζονται με τη λέξη μήνη, αρχαία για φεγγάρι. «Μεζούρα» προέρχεται από το Λατινικό mensura – μέγεθος που σχετίζεται με mensem – μήνας. Ίδιοι παραλληλισμοί υπάρχουν στα Αγγλικά με το Moon–Month Mesure και στα Γερμανικά με το Mond–Monat Messung. Στα ιταλικά συνώνυμο για μήνα λέγεται lunario δηλαδή “μηνάριο – ημερολόγιο του φεγγαριού” στην έκφραση sbarcare il lunario « το να φτάσω στο τέλος του μήνα». Υπάρχει και μία σχέση μεταξύ του κύκλο του φεγγαριού και της γυναίκειας περιόδου που λέγεται έμμηνος κύκλος.
Μετρώντας πόσες φορές ξυπνάει ο ήλιος μέσα στον κύκλο του φεγγαριού βγαίνει ο αριθμός 28. Αν ο αντίχειρας πηδά πήγαινε-έλα από τον δείχτη στο μικροδάκτυλο βγαίνει ο αριθμός 7 (3), αντίστοιχος μίας φάσης ως «εβδομάδα». Κάθε 12 εβδομάδες ο καιρός σταθεροποιείται και ανακαλύπτονται 4 εποχές. Μέσα σε 12 μήνες ο ήλιος φανερώνει τον μεγάλο του κύκλο, φανερώνεται το έτος, δηλαδή «ο χρόνος».
Οπότε «ο μεγάλος ουρανός» είναι η «οθόνη» στην οποία παρατηρείται το φαινόμενο των φάσεων του φεγγαριού, και το χέρι είναι το «πληκτρολόγιο» όπου υπολογίζεται ο χρόνος. Από τα δάχτυλα και από την αφηρημένη σκέψη, βγαίνει μια ολόκληρη κόσμο-χρόνο-χώρο-θεωρία.
Ερώτηση αρμονικής συμβουλευτικής:
Μπορούμε να πάρουμε μία θέση παρατήρησης που μας επιτρέπει να τακτοποιήσουμε τα γεγονότα μέσα σε ένα πλαίσιο;
Συμπέρασμα
Ένα παθητικό βλέμμα βιώνει άτακτα τον χρόνο και τα γεγονότα, διαφορετικά ένα ενεργό βλέμμα κατανοεί την πραγματικότητα.
Πρέπει να διευρύνουμε το βλέμμα μας, επειδή στα μάτια μας χωράει όλος ο ουρανός.
- “Event-Based Time in Three Indigenous Amazonian and Xinguan Cultures and Languages” Vera Da Silva Sihna
- «Ο ανύπαρκτος χρόνος» Χανιώτικα Νέα – Tiziano Calabrese
-
Piergiorgio Odifreddi, “I numeri e il calcolo” – youtube.com
*O Tiziano Calabrese είναι σύμβουλος Αρμονικής Σκέψης
e-mail: ask@tizianocalabrese.com
Facebook: “Αρμονική Σκέψη”
