» Δυο φορές τον συνάντησα τον Αντρέα στην Κρήτη. Μια στο Μάλεμε και μια στην Ελούντα. Τότε είπα μέσα μου: “Φεύγουμε απ’ την ψώρα… της Ψωροκώσταινας. Η Ελλάδα αποκτά προοπτική, μπαίνει στην πρώτη ταχύτητα της Ευρώπης”. Είχε μαγικό άγγιγμα ο Αντρέας, χρυσόσκονη στα μάτια…
Είχε να το κάνει η φλεγματική Θάτσερ για τον μοναδικό τρόπο που πάλευε για τα ελληνικά συμφέροντα μέσα στην Ε.Ο.Κ.
Μα και οι Ελληνες είχαν να το κάνουν (στεντόρια) για τον πολιτικό που έκανε γοργά βήματα για τον εκδημοκρατισμό του τόπου (για να ξεφύγουμε απ’ τη λέπρα του χαφιέ), που ανέστησε οικονομικά την πατρίδα, που έδωσε ευκαιρίες στους νέους, που έφτιαξε σχολεία, πανεπιστήμια, νοσοκομεία.
Ο Αντρέας δεν ήταν σκιά.
Ηταν η μοναδική στόφα εκείνη των ηγετών που αφήνει το αποτύπωμά του στην Ιστορία, που το χνάρι του οδηγεί ακόμη τη χώρα, που τ’ άλλαξε πολιτικά όλα.
Κι η σκέψη του ένα ποτήρι που ξεχείλιζε απ’ την προσωπικότητά του, σημάδεψε την πολιτική ιστορία του τόπου.
Οπως και άλλων μεγάλων πολιτικών της Δεξιάς και της Αριστεράς που οικοδόμησαν τη σύγχρονη Ελλάδα.
