Η αντίστροφη μέτρηση για τις κάλπες έχει ήδη ξεκινήσει. Πολύ πριν από το κακόγουστο σόου που παρακολουθήσαμε όλοι στη Βουλή την εβδομάδα που μας πέρασε, στο πλαίσιο της ψήφισης του… πρώτου μεταμνημονιακού προϋπολογισμού, βρισκόμαστε σε ρυθμούς εκλογών. Παρότι για να παρακολουθήσει κανείς τη συζήτηση αυτή, όπως και άλλες το τελευταίο διάστημα, μεταξύ των δύο κυβερνητικών κομμάτων χρειάζεται γερό στομάχι, μπορούν στα σίγουρα να εξαχθούν μερικά χρήσιμα συμπεράσματα.
Από τη μία, το κόμμα του Αλέξη Τσίπρα, που από μία δύναμη δαιμονοπαρμένη ως «απειλή» για το ελληνικό και ευρωπαϊκό κατεστημένο, σήμερα προβάλλει ως υπερασπιστής των ευρωπαϊκών θεσμών και άξιος συνεχιστής των προηγούμενων κυβερνήσεων, κυρίως σε επίπεδο οικονομικής πολιτικής, αλλά και σε αρκετά ακόμα επιμέρους ζητήματα. Μοναδική «παραφωνία» σε σχέση με τις προηγούμενες κυβερνήσεις, τα ψήγματα κοινωνικής πολιτικής που κουνά ως σημαία. «Ψήγματα» που κατά τον γράφοντα θα έπρεπε -έτσι κι αλλιώς- να εφαρμόζονται στη χώρα μας για τους ασθενέστερους πολύ πριν τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά αυτό ειναι μια άλλη ιστορία.
Από την άλλη, το κόμμα του Κυριάκου Μητσοτάκη, που σε αντίθεση με το μνημονιακό ΠΑΣΟΚ έχει καταφέρει να παραμείνει κυβερνητική δύναμη, πλασάροντας ωστόσο ένα μίγμα πολιτικής εξαιρετικά επικίνδυνο. Διότι, όπως έχει αποδείξει η ευρωπαϊκή αλλά και η αμερικανική εμπειρία, όταν ένα δημοκρατικό κόμμα «νομιμοποιεί» με τον λόγο του τον εθνικισμό και την ακραία ρητορική, οι πολίτες στρέφονται σε ακόμα πιο ακραίες λύσεις που καμώνονται τους πιο γνήσιους υπερασπιστές του. Κάπως έτσι, από… «Μένουμε Ευρώπη», η Νέα Δημοκρατία μοιάζει σήμερα να ενσαρκώνει ένα εντελώς διαφορετικό κόμμα σε σχέση με τις αξίες που υποτίθεται πως πρεσβεύει. Αυτό δεν θα βγει σε καλό για κανέναν.
Ούτε καν ψήγματα κοινωνικής πολιτικής είναι αυτά που δίνει ο ΣΥΡΙΖΑ, κολπάκια εντυπωσιασμού και παραπλάνησης είναι- τα παίρνει από την μια τσέπη των πολιτών και τους βάζει ένα ελάχιστο από αυτά στην άλλη.
Εγώ δεν βλέπω ο κ. Μητσοτάκης να έχει ακραία εθνικιστική ρητορική, εσείς τι ακριβώς βλέπετε ως τέτοια;
Η ουσιαστική διαφορά ανάμεσα ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ είναι πως ο ΣΥΡΙΖΑ ψηφίστηκε ως άκρος αριστερό κόμμα και κυβερνά τώρα ακριβώς με την αντίθετη πολιτική. Η ΝΔ όταν κυβερνήσει, θα κυβερνήσει με την πολιτική για την οποία ψηφίζεται να ακολουθήσει. Ο ΣΥΡΙΖΑ λοιπόν εξαπάτησε τον ψηφοφόρο, ενώ η ΝΔ λέει αυτός είμαι και αν σου αρέσει αυτό που είμαι ψήφισε με. Αυτή η διαφορά δεν έχει μόνο ηθική διάσταση, μια κυβέρνηση που κυβερνά αντίθετα με τα πιστεύω της δεν μπορεί ποτέ να είναι τόσο χρήσιμη για την χώρα όσο μια κυβέρνηση που ταυτίζεται με αυτά που κάνει.