Την Κοίμησή Σου Παναγιά
ήρθα να προσκυνήσω…
Μ’ ένα κερί στο χέρι μου,
συμπόνοια να ζητήσω…
Με τη δική “ΣΟΥ” τη Μορφή,
ή και με τον Σωτήρα,
βρίσκω εικόνα ζηλευτή…
Σαν την κοιτώ και προσκυνώ
τα μάτια μου, υγραίνονται…
Κι ευθύς αμέσως σταματά
του λογισμού μου η θύρα…
Οι εικόνες “ΣΟΥ” μοσχοβολούν
σαν “μύρο” ν’ αναβλύζουν.
Και οι πιστοί που προσκυνούν
ριγούνε και δακρύζουν…
Βοήθα Παναγία μου
εμέ, τον κόσμο όλο…
Κι εγώ θα σ’ αφουγκράζομαι
τις Κυριακές, στον Όρθρο…
Και στη μεγάλη λειτουργιά
Εγώ θα’ μαι κοντά “ΣΟΥ”…
Αθόρυβα κι αόρατα
δίπλα μου θα σταθείς κι “ΕΣΥ”
να νιώθω τ’ άρωμά “ΣΟΥ…”
