Μια πολύχρονη φιλία μεταξύ του Kύπριου τραγουδιστή Μιχάλη Βιολάρη και ενός Κισσαμίτη πρώην κομάντο ’74 από τον Δραπανιά, του Διονύση Πατεράκη, ήταν η αφορμή της επίσκεψης του διάσημου τραγουδιστή στην Κίσαμο.
Τον κ. Βιολάρη με την παρέα του συναντηθήκαμε χθες το πρωί στο κέντρο της Κισσάμου. Τον καλωσορίσαμε και του ζητήσαμε να μας μιλήσει για την επίσκεψη του αλλά και για την παραδοσιακή κυπριακή μουσική.
Εκείνος γελαστός και ευγενέστατος, μας ευχαρίστησε ανταποκρινόμενος θετικά στο ερώτημα μας, υπογραμμίζοντας τα εξής: «Η επίσκεψη μου εδώ οφείλεται σ’ ένα φίλο από τα παλιά, τον Διονύση τον Πατεράκη με τον οποίο μας συνδέουν όχι μόνο οι φιλικές σχέσεις αλλά και η αγάπη του και ο αγώνας του για την Κύπρο και ως Κύπριος εγώ τον έχω πάρα πολύ ψηλά από πάντα γιατί προσέφερε το αίμα του και την ψυχή του για την Κύπρο. Κι έτσι λοιπόν, ο λόγος που ήρθα εδώ ήταν η μεγάλη του ψυχική επιμονή να έρθω κάποια στιγμή εδώ και τα κατάφερα να έρθω αυτή την εβδομάδα περνώντας πολύ ωραία. Περαστικός από αυτά τα μέρη χωρίς να σταματήσω είχα έρθει άλλη μια φορά».
Για την παραδοσιακή μουσική του τόπου του ο κ. Βιολάρης τόνισε: «Σε ό,τι αφορά την παράδοση που με ρωτήσατε την υπηρετώ ουσιαστικά εδώ και 52 χρόνια ως Κύπριος με τα ακούσματα του πατέρα και του παππού μου, ο πατέρας μου έπαιζε βιολί και ο παππούς μου λαούτο. Ήταν τα πρώτα μαθήματα που είχα πάρει στην παραδοσιακή μουσική όσο και γενικά την μουσική του ελλαδικού χώρου. Ενα από τα νησιά που επηρέασε τα τραγούδια μου ήταν η Κρήτη και αν ανατρέξει κανείς στο μουσικό παρελθόν μου θα βρει και το παραδοσιακό τραγούδι της Κρήτης “φιλεντεμ” το οποίο ερμήνευσα πριν από πολλά χρόνια. Αυτό σημαίνει λοιπόν, ότι μελετήσαμε κατά κάποιο τρόπο, ήταν υπόδειγμα η μουσική της Κρήτης, ο Μαρκόπουλος μας επηρέασε πολύ, όπως και ο Νίκος ο Ξυλούρης. Επίσης ένα πρόσωπο ακόμα που με έκανε να αγαπήσω την ελληνική μουσική είναι ο φίλος μου εδώ και 40 χρόνια ο Μπάμπης ο Γαργανουράκης. Επομένως η επίδραση μου από την μουσική της Κρήτης με αυτές τις γνωριμίες αλλά και πολλές άλλες που έχω κάνει με κάνουν να αγαπώ αυτό το νησί και γι’ αυτό θα κάνουμε και άλλες δράσεις μεταξύ αυτών κι εδώ στην Κίσσαμο».
Από την πλευρά του ο κ. Πατεράκης σημείωσε: «Aπό την ηλικία των 20 ετών που η πατρίδα με αξίωσε να γίνω καταδρομέας, πήγα στην Κύπρο και πολέμησα, αλλά η πατρίδα μετά δεν μου συμπεριφέρθηκε όπως θα έπρεπε να συμπεριφερθεί στα καλά παιδιά της. H Κύπρος, όμως, με αναγνώρισε το 2008. Τότε έγινε μια μεγαλειώδης εκδήλωση εκεί και ο Δήμος Αθηναίων έστειλε τον Γιώργο Κατσαρό με δωδεκαμελή ορχήστρα, τον τραγουδιστή Χαλκιά και άλλους καλλιτέχνες. Εγώ κάλεσα τον Μιχάλη Βιολάρη με τον οποίο ακόμα δεν είχαμε γίνει φίλοι να ερχόταν προς τιμήν της ομάδας μου. Δέχτηκε αμέσως ακυρώνοντας συναυλία που είχε προγραμματιστεί και πραγματοποιήσαμε το μουσικό πρόγραμμα αγκαλιασμένοι, κλαίγοντας και τραγουδώντας το “πότε θα κάνει ξαστεριά”».
Συνεχίζοντας ο ίδιος, έπλεξε το εγκώμιο του φίλου του επισκέπτη επισημαίνοντας: «Ο Μιχάλης Βιολάρης εκτός από καλός καλλιτέχνης που το γνωρίζετε όλοι είναι κι ένας υπέροχος άνθρωπος, είναι ένας Κύπριος από αγωνιστική οικογένεια, είναι ένα διαμάντι για μένα στην Κύπρο».
