Το καταφύγιο Βόλικα βρίσκεται βόρεια του χωριού Κάμποι Κεραμειών και αποτελεί το παλαιότερο καταφύγιο της Κρήτης, καθώς χτίστηκε το 1958 σε υψόμετρο 1.450 μ.
Το καταφύγιο δίνει πρόσβαση στην καρδιά των Λευκών Ορέων, μέσω του μονοπατιού που κατευθύνεται νότια, περνώντας από την κορυφή “Σπαθί” (2.046 μ.) και συνεχίζει προς την Λιβάδα και το Κατσιβέλι. Το παλιό μονοπάτι που μας οδηγεί από τους Κάμπους προς το καταφύγιο είναι κομμάτι της παλαιάς διαδρομής του πάγου, όπου ό πάγος κατέβαινε με γαϊδούρια από τα βάραθρα της Κεραμειανής Μαδάρας (Μηλέ, Σπηλιάρα, κ.λπ.) και τροφοδοτούσε τα ψυγεία της πόλης των Χανίων.
Η απόφαση για ανάβαση στο καταφύγιο και στην κορυφή Σπαθί (2.046 μ.) πάρθηκε από τον Ε.Ο.Σ. Χανίων στα πλαίσια του προγράμματος των χειμερινών εξορμήσεων του. Ο προγραμματισμός έγινε από τον αρχηγό της εξόρμησης και Έφορο Εξορμήσεων του Συλλόγου Χρήστο Οικονομάκη, τηρώντας φυσικά τα απαραίτητα πρωτόκολλα που ορίζει η νομοθεσία κατά του Covid-19. Έτσι, το Σάββατο 12 Φλεβάρη, ξεκινήσαμε με επιβίβαση στα τετρακίνητα οχήματα του Συλλόγου με κατεύθυνση το χωριό Μαδαρό στα Κεραμειά. Η έντονη χιονόπτωση των προηγούμενων ημερών έκανε αναγκαστική την παραμονή των οχημάτων σε υψόμετρο περί των 800 μέτρων λίγο μετά από το χωριό. Από εκεί ξεκίνησε και η πορεία μας στον παραμυθένιο λευκό κόσμο των Λευκών Ορέων. Το καταφύγιο μας υποδέχτηκε χιονισμένο και μετά από λίγο φτυάρισμα ανοίξαμε τις πόρτες, φτιάξαμε την καμινάδα, μοιραστήκαν οι δουλειές και άναψε η ποθητή σόμπα. Την ίδια στιγμή, οι πιο έμπειροι της ομάδας εξέταζαν με προσοχή τη ποιότητα του χιονιού και την πορεία της επόμενης μέρας, ώστε να μπορέσει η ομάδα να οδηγηθεί με ασφάλεια στην κορυφή. Αξίζει να σημειωθεί ότι η παροχή ξυλείας για το άναμμα της ξυλόσομπας που υπάρχει στον χώρο γίνεται από τους ίδιους τους ορειβάτες επισκέπτες, οι οποίοι με αυτόν τον τρόπο προσφέρουν ένα μικρό λιθαράκι στην συντήρηση αυτού του καταφυγίου που έχει διατηρηθεί μέσα στον χρόνο. Την βραδιά μας συνόδεψαν η καλή παρέα, το γέλιο, οι ιστορίες του παρελθόντος που ανταλλάξαμε και η όμορφη μουσική που γέμιζε τον χώρο από το μικρό ηχείο του Στέλιου. Τα μεζεδάκια ζεστάθηκαν πάνω στην σόμπα και όπως λένε “το βουνό σου ανοίγει την όρεξη” . . .
Το πρωί της Κυριακής, μετά από ένα καλό πρωινό, ξεκινήσαμε για την ανάβαση στην κορυφή Σπαθί. Η προσπάθεια μας ήταν ένα ιδιαίτερα δύσκολο εγχείρημα που λόγω του πάγου απαιτούσε την χρήση ειδικού εξοπλισμού, καλή φυσική κατάσταση, και εμπειρία στο χειμερινό βουνό. Καλό θα ήταν στο σημείο αυτό να αναφερθεί ότι ο Ορειβατικός Σύλλογος Χανίων διοργανώνει κάθε χρόνο Σχολές Χειμερινού Βουνού για όσους αγαπούν την χειμερινή ανάβαση και επιθυμούν να συμμετέχουν σε τέτοιες εξορμήσεις. Καθόλη την διάρκεια της πορείας ο αρχηγός και οι πιο έμπειροι της ομάδας ήταν ιδιαίτερα βοηθητικοί και είχαν πάντα στο μυαλό τους την ασφαλή άφιξη στην κορυφή. Έλεγχαν το πεδίο διάλεγαν την διαδρομή, εξηγούσαν και εμψύχωναν την ομάδα. Ένα μεγάλο μπράβο αξίζει να δοθεί σε όλους, που με υπομονή, επιμονή και θέληση κατάφεραν να ανέβουν σε μια από τις πιο εντυπωσιακές κορυφές των βουνών μας. Οι εικόνες από ψηλά έκοβαν την ανάσα. Ο πάγος στραφτάλιζε σαν χιλιάδες διαμάντια και το χιόνι κάλυπτε τα πάντα, απάτητο, πεντακάθαρο, με μόνα σημάδια τα κύματα που χαράσσει πάνω του αέρας. Στην κορυφή τα σύννεφα έτρεχαν δίπλα μας αλλάζοντας συνεχώς το τοπίο, μια άνοιγαν και βλέπαμε όλη την ακτογραμμή και τον Ψηλορείτη απέναντι μας και μια έκλειναν και μας θύμιζαν πως το βουνό δεν αστειεύεται, μας φιλοξενεί με την θέληση του. Ο καιρός εκεί ψηλά είναι ευμετάβλητος και μας έδωσε από ήλιο και άπνοια, μέχρι αέρα και χαλάζι, δύσκολη, τεχνική ανάβαση που πήρε περίπου τρεισήμισι ώρες για να φτάσουμε στην κορυφή και δύο για να γυρίσουμε πίσω. Φτάνοντας πίσω στο καταφύγιο μας περίμεναν οι υπόλοιποι της ομάδας με ζεστή μαλοτήρα, χαμόγελα, αγκαλιές και την σόμπα αναμμένη να ζεσταθούμε να πάρουμε δυνάμεις. Τους ευχαριστούμε πολύ. Η μέρα μας έκλεισε με ένα τρικούβερτο φαγοπότι που στήθηκε κατά την επιστροφή μας στο παραδοσιακό καφενείο των Κάμπων.
Η Βόλικα είναι ένα από τα αγαπημένα μου καταφύγια, είναι πανέμορφη και προσφέρει στον επισκέπτη της ένα μοναδικό αίσθημα ζεστασιάς και ηρεμίας ενώ παράλληλα δίνει την ευκαιρία άμεσης επαφής με το ορεινό και χιονισμένο κρητικό τοπίο. Ένα μεγάλο ευχαριστώ από καρδιάς στον αρχηγό της εξόρμησης αυτής Χρήστο Οικονομάκη και στον πρόεδρο του Ορειβατικού Συλλόγου Χανίων, Σταύρο Μπαδογιάννη που έκαναν δυνατή αυτήν την ανάβαση και μας μοίρασαν αξέχαστες αναμνήσεις. Ένα μεγάλο μπράβο στον παλαίμαχο ορειβάτη κ. Αντώνη ο οποίος με τόλμη επανέλαβε την ανάβαση αυτή μετά από 25 χρόνια. Δεν θα ξεχάσουμε το χαμόγελο που δεν έσβησε στιγμή από το πρόσωπο του.
