Πήραμε κι οφέτος τον ανήφορο -όπως κάνουμε σχεδόν κάθε χρόνο- για να βρεθούμε με την Κατερίνα στον ιστορικό, όμορφο και δροσερό Καλλικράτη.
Ενας ασφαλοστρωμένος, ανηφορικός δρόμος με αρκετές απότομες στροφές, ξεκινά από τον “Φτερέ” και το παλιό εγκαταλελειμμένο χωριό “Ονυχα”.
Δεν αργήσαμε να φθάσουμε στην κορυφή που υπήρχε ο ξύλινος πύργος. Λίγο παραπάνω, στον Ασηγωνιώτικο “Βουρβουρέ” υπάρχει και ακόμα αντιστέκεται στη φθορά του χρόνου εγκαταλελειμμένο από τους αρμόδιους να βρίσκεται σε ερειπιώδη κατάσταση, έτοιμο να σωριαστεί κάτω το σπίτι της Αντίστασης, το σπίτι του Ανδρέα Παπαδάκη και της ΑΕΑΚ! Τι κρίμα!
Μετά του “Σταυρού το πορί” φάνηκε ο ολοπράσινος Καλλικράτης.
Κάθε χρόνο τση Χάρης τση Παναγίας μαζεύονται εδώ από “ούλες τσι πάντες” οι Καλλικρατιανοί. Με εγκαρδιότατους χαιρετισμούς και αλληλοασπάζονται Ισως να έχουν να ειδωθούν από πέρυσι τέτοια μέρα. Η Παναγία η Καλλικρατιανή κτίστηκε στο τέλος του 19ου αιώνα και το καμπαναριό της είναι εξαιρετικής τέχνης και όπως λένε το κατασκεύασε ένας δεινός τεχνίτης από “τα κάτω μέρη”.
Εντυπωσιακό είναι και το ηλιακό ρολόι που όπως γράφει είναι στη μνήμη του Μακεδονομάχου Δικονόμου Μακρή.
Μια τεράστια τάβλα μας περίμενε μετά το τέλος της λειτουργίας φορτωμένη με τα τασιμάρια των Καλλικρατιανών βοσκών. Τι ήθελες και δεν υπήρχε επάνω. Εκεί και όλα σε τεράστιες ποσότητες: βραστό, τσιγαριαστό, γραβιέρα κ.λπ.
Ανάμεσα στους βοσκούς διέκρινα και τον φίλο μου τον Σήφη Μανούσακα το Βλαντο με τον γιο του το Μανούσο να μοιράζουν στους προσκυνητές βραστό από το τασιμάρι τους.
Με το Σήφη δώσαμε αμοιβαία υπόσχεση να βρεθούμε του χρόνου εδώ στη Χάρη Τση Παναγίας να ξαναμοιράσει πάλι βραστό από ένα μοναστηρικό.
Αντε λοιπόν και του χρόνου!
Υ.Γ. Ούλες τσι πλια νέες “Ιστορίες τσ’ Ασηγωνιώτικης ρίζας τσι πρεμάζωξα και τσ’ έκαμα ένα νέο βιβλίο με τίτλο “Μαδαρίτικα Αναστορήματα” και το διαθέτουν το βιβλιοπωλείο Πετράκη στα Χανιά και Κλαψινάκη στο Ρέθυμνο.
