Σε ένα παμπάλαιο βυζαντινό εκκλησάκι, αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου, επιλέξαμε φέτος με την Κατερίνα, να παρακολουθήσουμε τη Θεία Λειτουργία στη γιορτή της Παναγίας στις 15 Αυγούστου.
Είναι κτισμένο λίγο παρακάτω από τον ιστορικό Αλίκαμπο και είναι εσωτερικά διακοσμημένο με βυζαντινές τοιχογραφίες. Είναι θαυμάσια αναπαλαιωμένο και ο τόπος που βρίσκεται είναι πανέμορφος, σ’ ένα μικρό φαράγγι με κατάφυτους γκρεμούς. Οι πρίνοι, αγριελιές, πεύκα και κυπαρίσσια δεν αφήνουν τις ακτίνες του ήλιου να φθάσουν στο έδαφος. Είναι από εκείνα τα φανταστικά τοπία που η φύση κατασκεύασε για να εμπνέουν ζωγράφους και ποιητές. Εντελώς αυθαίρετα φαντάζομαι τον Μπουζομάρκο να έρχεται εδώ για να προσκυνήσει την Παναγία, μετά ίσως από κάποια εξόντωση κάποιου Τούρκου Αγά. Φαντάζομαι επίσης πάλι αυθαίρετα και τους μεταπολιτευτικούς να κάνουν το ίδιο πριν να πάνε στο ιστορικό “Κλίμα” και να σηκώσουν το λάβαρο της επανάστασης του 1895. Δεν μπορεί κανενός, πατώντας αυτά τα ηρωικά χώματα, να μην πάει η σκέψη του στον τουρκομάχο Μπουζομάρκο, που, όπως μου είπε ο Αποστόλης Γρυλάκης, με την Ασηγωνιώτισσα σύζυγό του, «μεταξύ των άλλων απόγονοι του Μπουζομάρκου είναι και οι Γρύληδες του Αλικάμπου καθώς και οι Λεκανίδηδες». Ο Μπουζομάρκος είχε καταγωγή από τ’ Ασκύφου. Δεν μπορεί επίσης να μην πάει η σκέψη σου στους μεταπολιτευτικούς. Τον Κούνδουρο, τον Λεκανίδη και τους υπόλοιπους που άφησαν “θέσεις” στον Βάμο και καλή ζωή. Ο Κούνδουρος ήταν διορισμένος δικαστής στον Βάμο και ο Λεκανίδης ήταν δικηγόρος. Δεν σκέφτηκαν επίσης τις οικογένειες και τα παιδιά τους. Ο Λεκανίδης είχε γυναίκα και παιδιά και αναγκάστηκε να τα στείλει στην Αθήνα.
Δεν σκέφτηκαν τίποτα! Για τη «μυριάκρυβη τη λευτεριά» μαζεύτηκαν στο “Κλίμα” τον Σεπτέμβρη του 1895 για να διακηρύξουν πως δεν αντέχουν πια την τουρκική καταπίεση και σκλαβιά και θέλουν να μείνουν ελεύθεροι! Δένοντας τα κεφάλια τους με το μαύρο κεφαλομάντιλο του αντάρτη – επαναστάτη, μην τυχόν και τους βρει καμιά σφαίρα τουρκική και εμποδίσει να σκορπίσουν τα μυαλά τους στα χαράκια. Εδώ, λοιπόν, στη μικρή εκκλησούλα της Παναγίας, όπως κάθε χρόνο, ούλοι οι απανταχού Αλικαμπιώτες παρακολούθησαν κατανυκτικά τη Θεία Λειτουργία. Φεύγοντας, όπως ανεβαίναμε το τσιμεντένιο μονοπατάκι, οι Αλικαμπιώτες βοσκοί μοίραζαν κομμάτια βραστού από το τασιμάρι που είχαν κάνει στη Χάρη της για να τσ’ έχει καλά.
Υ.Γ. Δεν διέκρινα κανένα επίσημο για να τον αναφέρω.
