H Κατερίνα από το Χάρκοβο και η Μαργαρίτα από τη Μαριούπολη ζουν στα Χανιά και βιώνουν την αγωνία του πολέμου δεκάδες χιλιόμετρα μακριά από την πατρίδα τους, την Ουκρανία.
Aγωνιούν για συγγενείς και φίλους που ζουν τον εφιάλτη του πολέμου, ενώ προσπαθούν όσο μπορούν να έχουν καθημερινή επικοινωνία με τους δικούς τους ανθρώπους προκειμένου να βεβαιωθούν ότι είναι καλά.
Ενημερώνονται καθημερινά για τις εξελίξεις που αφορούν στην Ουκρανία και μαθαίνουν από φίλους και συγγενείς για όσα συμβαίνουν στην χώρα τους.
Μιλώντας στα “Χανιώτικα νέα”, περιγράφουν την αγωνία και τον φόβο με τον οποίο ζουν οι συγγενείς και οι φίλοι τους καθώς η χώρα τους σφυροκοπείται από την Ρωσία.
«Ο ουρανός ήταν πορτοκαλί από τις βόμβες…»
«Ο πατέρας μου μένει στο Χάρκοβο και η μητέρα μου 15 χιλιόμετρα έξω από την πόλη του Χάρκοβο. Ο πατέρας μου πηγαίνει εκεί κάθε Σαββατοκύριακο και τώρα δεν έχει προλάβει να πάει επειδή ξεκίνησε ο πόλεμος. Τώρα είναι χωριστά και προσπαθώ να τους μιλάω όσο μπορώ. Η μητέρα μου δεν έχει ηλεκτρικό εκεί που είναι και είναι δύσκολη η επικοινωνία. Με τον πατέρα μου μιλάμε συχνότερα. Προς το παρόν είναι καλά» μας λέει η Κατερίνα.
Την ρωτάμε πώς της περιγράφουν την κατάσταση οι γονείς της «Μου λένε ότι η κατάσταση είναι πολύ χάλια. Λίγο πριν ξεκινήσει η εισβολή ο πατέρας μου προσπάθησε να πάει στην μητέρα μου και δεν τα κατάφερε να βγει από την πόλη. Τον γύρισαν πίσω και λίγο μετά άκουσε ότι ξεκίνησε πόλεμος. Μου είπε ότι η πιο δύσκολη νύχτα ήταν η προχθεσινή. Ηταν πολλοί βομβαρδισμοί και συνεχόμενοι. Ότι ο ουρανός ήταν πορτοκαλί από τις βόμβες. Προς το παρόν δεν έχει φύγει από το σπίτι να πάει σε καταφύγιο αλλά μου είπε ότι οι περισσότεροι είναι στο μετρό και στα καταφύγια».
«Δεν έχουν φάρμακα τα νοσοκομεία…»
Από την μεριά της η Μαργαρίτα μας λέει ότι η οικογένειά της είναι εδώ όμως όλες της οι φίλες είναι στην Μαριούπολη «μιλάω με όποιον μπορώ να επικοινωνήσω. Κοιμούνται στα υπόγεια, κοιμούνται με τα ρούχα τους. Είναι σε άσχημη ψυχολογική κατάσταση. Χρειάζεται κουράγιο και να τους στηρίξουμε. Δεν μπορούν ούτε να κλάψουν πρέπει να είναι δυνατές για να στηρίξουν τα παιδιά τους».
«Υπάρχουν συνέχεια βομβαρδισμοί και στη Μαριούπολη και στο Σαρτανά. Δεν έχει μείνει σπίτι για σπίτι. Είναι τραγικό. Δεν έχουν ούτε φάρμακα για τα νοσοκομεία» μας λέει η Μαργαρίτα.
Φαγητό υπάρχει; αναρωτιόμαστε «Προς το παρόν από όσο μας λένε δεν υπάρχει έλλειψη τροφίμων» μας απαντάει η Κατερίνα και η Μαργαρίτα ωστόσο λένε ότι αν συνεχιστεί ο πόλεμος για πολλές μέρες ακόμα σίγουρα θα παρουσιαστούν προβλήματα.
Τις ρωτάμε αν γνωρίζουνάτομα που θέλουν να φύγουν από την Ουκρανία; «Πολλοί θέλουν να φύγουν από την Ουκρανία. Γυναίκες και παιδιά. Ποια μάνα θέλει το παιδί της να ακούει τους βομβαρδισμούς και τις σειρήνες και να μην ξέρει αν αύριο θα είναι ορφανό ή όχι» μας απαντάει η Μαργαρίτα.
Από μεριά της η Κατερίνα μας λέει ότι κάποιοι φίλοι της φεύγουν από την Ουκρανία «δεν είμαι σίγουρη αλλά αισθάνομαι ότι για τους ηλικιωμένους είναι πολύ δύσκολο να φύγουν. Δεν μπορούν εύκολα να το πάρουν απόφαση να εγκαταλείψουν την πατρίδα τους» μας αναφέρει «Ζουν με την ελπίδα ότι αυτό θα τελειώσει σύντομα».
Η ζωή πριν τον πόλεμο και η στάση των άλλων χωρών
Ρωτάμε την Μαργαρίτα για τους Ελληνες στην Μαριούπολη. Πώς ήταν η ζωή των Ελλήνων εκεί και αν αντιμετώπιζαν προβλήματα «Η οικογένειά μου είναι μία από τις οικογένειες που ζούσαν στην Μαριούπολη. Δεν αντιμετωπίζαμε κανένα πρόβλημα τύπου ρατσιστικό. Ούτε οι Ρώσοι αντιμετώπιζαν προβλήματα».
Οι Ρώσοι αντιμετώπιζαν προβλήματα; «Αυτό που λένε ότι οι Ρώσοι του Ντονμπάς αντιμετώπιζαν προβλήματα, πίεση από τους Ουκρανούς “ναζιστές”, ούτε αυτό δεν ισχύει» μας απανάει η Μαργαρίτα.
Ρωτάμε ποια είναι η άποψή τους για την στάση των υπόλοιπων χωρών απέναντι στην Ουκρανία «Κάνουν κάτι αλλά το κάνουν αργά. Δεν μπορώ να πω ότι μας άφησαν πλήρως μόνους μας αλλά τα μέτρα που παίρνουν τα παίρνουν αργά. Ο πόλεμος πάει γρήγορα» μας λέει η Κατερίνα.
«Εγώ νομίζω ότι δεν πιστεύανε ότι μπορεί η Ουκρανία να αντισταθεί στην Ρωσία» μας λέει η Μαργαρίτα και συνεχίζει «στην αρχή απλά το αφήσανε να γίνει. Δεν πίστευαν στην δύναμη του λαού, γιατί ο λαός αντιστέκεται, δεν αντιστέκεται μόνο ο Στρατός. Ούτε η Ευρώπη το περίμενε αυτό, ούτε ο Πούτιν πιστεύω».
Συζητάμε για τις διαπραγματεύσεις που ξεκίνησαν εχθές μεταξύ της Ρωσικής και της Ουκρανικής αντιπροσωπείας μας λένε και οι δύο ότι δεν μπορούν να έχουν εμπιστοσύνη στον Πούτιν ωστόσο συμφωνούν ότι ο λαός της Ουκρανίας στηρίζει τον πρόεδρο Ζελένσκι. «Μακάρι να μπορέσουν να συμφωνήσουν σε κάτι να σταματήσει αυτή η κόλαση» λέει η Μαργαρίτα.
Ποιο πιστεύετε ότι θα είναι το μέλλον της Ουκρανίας από εδώ και πέρα ρωτάμε τις συνομιλήτριες μας. «Θα σας πω ότι μου απάντησε η φίλη μου σήμερα» μας λέει η Μαργαρίτα και συνεχίζει «μου απάντησε ότι «τώρα πια δεν σκεφτόμαστε το μέλλον. Σκεφτόμαστε μόνο να ζήσουμε. Δεν ξέρουμε τι μας περιμένει αύριο»».
«Η Ουκρανία ήταν μία αναπτυσσόμενη χώρα με την οικονομία της να τα πηγαίνει καλά. Θα είναι πολύ δύσκολο να επανέλθει στο επίπεδο που ήταν πριν» μας λέει η Κατερίνα.
Αν μπορούσατε να πείτε κάτι στους δικούς σας ανθρώπους πίσω στην Ουκρανία τι θα ήταν αυτό; «Προσευχόμαστε για εσάς και είστε οι ήρωες μας».
