Τούτες τις μέρες Παναγιά κυοφορείς το Γιο Σου, κ’ εμείς προσμένουμε ξανά της Βηθλεέμ τ’ αστέρι να λάμψει στο στερέωμα του ουρανίσιου θόλου, και την “ειρήνη επί γης” πάλι να ξαναφέρει.
Μα όμως Μάνα του Χριστού κ’ Αρχόντισσα τ’ Απείρου πλήθυναν οι Ηρώδηδες, Ιούδες, και Πιλάτοι, που γεύονται τον κάματο, το ξύπνημα τ’ ονείρου των αδυνάμων όπου γης, στ’ ορίζοντα τα πλάτη. Κάθε κορφή και Γολγοθάς, κάθε γωνιά κι οδύνη, και αφανίζονται ψυχές άδικων και δικαίων στο θέριεμα του όρνεου που πνίγει την ειρήνη, για το χρυσοφυλάκειο Τελώνων, Φαρισαίων.
Οσες φορές κι αν γεννηθεί του κόσμου ο Σωτήρας δεν θ’αυγατήσει το καλό, μάταιος θα ’ν’ο κόπος, κατάντησε ο άνθρωπος του Μαμωνά κλητήρας, κ’ η Γη μας ρέπει να γενεί όλη, Κρανίου Τόπος…..
*Δρ. Γιάννης Θ. Πολυράκης Γεωπόνος- Λογοτέχνης
