Μπροστά από κάθε πολιτική επιλογή, κανένας δεν γνωρίζει τους δρόµους και τις προκλήσεις που ανοίγονται µπροστά του, αλλά µε βάση τα αξιολογικά κριτήρια του παρόντος προσπαθούµε να λάβουµε την ορθή απόφαση. Εγώ στην απόφασή µου να συµµετέχω στις επικείµενες ευρωεκλογές έθεσα ως υψηλό αξιολογικό µου κριτήριο την ανάγκη για ένα διαφορετικό υπόδειγµα πολιτικής, µια καθαρή σχέση πολίτη και πολιτικού προσωπικού, ένα διαφορετικό µοντέλο πολιτικού µέσα από την κοινωνία και όχι πάνω από αυτήν.
Μένουν µόλις λίγα 24ωρα για να ολοκληρωθεί η πορεία προς τις ευρωεκλογές και αυτό που µε βεβαιότητα διαπίστωσα, από την Κρήτη µας έως και τον Έβρο και τα νησιά µας είναι ο κοινός τόπος, η κοινή πεποίθηση των πολιτών ότι τίποτα δεν µπορεί να αλλάξει. Υπάρχει ένα βαθύ ρήγµα εµπιστοσύνης των πολιτών µε το πολιτικό προσωπικό και είναι πλέον βαθιά εµπεδωµένη η αντίληψη ότι η πολιτική δεν αποτελεί µέρος της λύσης αλλά µέρος του προβλήµατος. Οι πολίτες έπαψαν να πιστεύουν σε ιδεολογικές γραµµές . Αυτή άλλωστε είναι και η ερµηνεία πίσω από την αποχή ή ακόµα και την ενδυνάµωση των ακραίων φωνών του πολιτικού συστήµατος τόσο στη χώρα µας όσο και την ευρωπαϊκή µας οικογένεια.
Είναι κοινά αποδεκτό πλέον ότι κάτι πρέπει να αλλάξει. Στην Ευρώπη και στη χώρα µας. Στα 43 χρόνια της χώρας µας στην Ε.Ε. µεσήλικη πλέον σε αυτήν τη διαδροµή µπορεί κανείς να επισηµάνει ιστορικά θετικά ορόσηµα αλλά και στιγµές αδυναµίας του Ευρωπαϊκού οράµατος. Κάποιος ροµαντικός της Ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης δεν θα µπορούσε να σκεφτεί κάτι διαφορετικό από το συλλογικό εµείς και την ισοτιµία των κρατών µελών, όµως στα χρόνια της ελληνικής κρίσης το ευρωπαϊκό όραµα δεν φάνηκε ισχυρό και δεν υιοθετήθηκε εύκολα από τα άλλα κράτη µέλη.
Βλέπουµε τις συντηρητικές ηγεσίες του Ευρωπαϊκού Λαϊκού κόµµατος να µην οδηγούν την Ένωση σε δρόµους ασφάλειας, ισότητας και προόδου. Η Ευρώπη συχνά αναπτύσσει αργά αντανακλαστικά και αδυνατεί να προλάβει τις αλλεπάλληλες κρίσεις, τις οποίες µετά καλείται να αντιµετωπίσει µε πολλαπλά κόστη. Ενώ συχνά η έλλειψη πρωτοβουλίας την δείχνουν συνεχώς να διαγράφει υπολλειµατική πορεία σε σχέση µε τις ΗΠΑ.
Οι συντηρητικές πολιτικές του Λαϊκού Κόµµατος διαµορφώνουν συνθήκες ανισότητας, µε µοναδικό κριτήριο ισχύος την οικονοµική επάρκεια των κρατών µελών, ακολουθώντας κοντόφθαλµες πολιτικές και κολακεύοντας τα εσωτερικά τους ακροατήρια. Πολιτικές οι οποίες πλήττουν τη χώρα µας. Ας δούµε αναστοχαστικά το παράδειγµα της ελληνικής οικονοµικής κρίσης, τη διαχείριση της µεταναστευτικής κινητικότητας, που οι πρώτες χώρες υποδοχής καλούνται να απορροφήσουν στο σύνολό της, την έλλειψη κοινής ευρωπαικής εξωτερικής πολιτικής και ευρωστρατού για τη φύλαξη των συνόρων.
Υπάρχει αναµφίβολη αµοιβαιότητα µεταξύ των ευρωπαϊκών επιλογών και της εσωτερικής πολιτικής σκηνής. Κάθε ευρωπαϊκή ασκούµενη πολιτική επηρεάζει τον τρόπο δράσης και αλληλεπίδρασης των πολιτών. Είναι ανάγκη να καταστεί σαφές ότι στηρίζοντας τη Νέα ∆ηµοκρατία ψηφίζουµε το Ευρωπαικό Λαικό Κόµµα και τις πολιτικές που πλήττουν µε ουσιαστικό τρόπο τη χώρα µας, ψηφίζοντας ΣΥΡΙΖΑ στηρίζουµε δυνάµεις της Ευρώπης που διαφωνούν µε την ενιαία εξωτερική πολιτική αφήνοντας την Ελλάδα απελπιστικά µόνη στη φύλαξη των ελληνικών-ευρωπαικών συνόρων, ενώ στηρίζοντας το ΠΑΣΟΚ στηρίζουµε τους Ευρωπαίους Σοσιαλδηµοκράτες που προτείνουν σταθερά ταµεία στήριξης των ευάλωτων οικονοµιών όπως η Ελληνική ώστε να διαµορφωθεί η προοπτική ανάπτυξης.
Οι συντηρητικές πολιτικές µετακυλίονται µε ενάργεια στο εσωτερικό της χώρας µας. Η κυβέρνηση της Νέας ∆ηµοκρατίας διαχειρίστηκε ένα µεγάλο χρηµατοδοτικό εργαλείο το Ταµείο Ανάκαµψης µε γνώµονα την εξυπηρέτηση των µεγάλων επιχειρηµατικών οµίλων έναντι της συλλογικής ευηµερίας. Έδειξε απροθυµία να δηµιουργήσει δοµές ανθεκτικότητας της χώρας ώστε να µπορέσει να απορροφήσει τους κραδασµούς από ενδεχόµενες επερχόµενες κρίσεις. Ενώ στρατηγικά επιλέγει την αποδόµηση της κρατικής λειτουργίας σε όλα τα επίπεδα, την υγεία, την παιδεία, τη διοίκηση.
∆υστυχώς υπάρχει το αίσθηµα ότι το κράτος είναι σε αποδροµή και ότι δεν υπάρχουν ισχυροί θεσµοί στους οποίους να µπορέσει να ακουµπήσει ο ευάλωτος πολίτης. Αυτή η διαπίστωση είναι πολύ προβληµατική, δεν πλήττει µόνο τη Ν∆, πλήττει όλες τις πολιτικές δυνάµεις, όλο το οικοδόµηµα του πολιτικού µας συστήµατος, πλήττει τη δηµοκρατία µας.
Σε αυτό το συγκείµενο το ΠΑΣΟΚ, µπορεί ξανά να οδηγήσει τις εξελίξεις. Μέσα από την οµάδα των ευρωσοσιαλιστών θέτει ως επίκεντρο της πολιτικής του την κοινωνική ευηµερία, και ως αξιακή προτεραιότητά του τη δηµιουργία ενός ισχυρού κοινωνικού κράτους και µιας συµπεριληπτικής κοινωνίας.
Μέσα από σταθερά χρηµατοδοτικά εργαλεία πρέπει να διασφαλίσουµε ότι κανένας πολίτης δε θα µείνει πίσω, αλλά θα έχει ποιοτική πρόσβαση στην υγεία, την εργασία και την εκπαίδευση.
Για µια βιώσιµη οικονοµική ανάπτυξη που θα εξυπηρετεί το σύνολο της κοινωνίας. Ένα νέο παραγωγικό µοντέλο που θα εξασφαλίζει νέες και καλές θέσεις εργασίας, ώστε οι νέοι να µένουν στην πατρίδα µας και να δηµιουργούν οικογένεια.
Με προγράµµατα κοινωνικής κατοικίας και µε αποδοτικούς µηχανισµούς πολιτικής προστασίας για την ελαχιστοποίηση των επιπτώσεων της κλιµατικής αλλαγής.
Στις 9 Ιουνίου µπορούµε να αποφασίσουµε για την αλλαγή, για να ακουστεί η φωνή µας, για µια διαφορετική Ευρώπη, για µια διαφορετική Ελλάδα µέσα στην Ευρώπη. Μπορούµε να επιλέξουµε ένα διαφορετικό υπόδειγµα πολιτικής, µε ανθρώπους που ταυτίζονται µε εµάς, που κουράστηκαν να είναι θεατές. Και µε αυτές τις σκέψεις θα κλείσω, η δύναµη είναι στα χέρια µας, είµαστε µέρος της λύσης.
* Η Μαρία ∆αφέρµου είναι υποψήφια ευρωβουλευτής µε το ΠΑΣΟΚ-ΚΙΝΑΛ
