∆εν µπορώ να γνωρίζω αν οι συγγενείς που έχασαν τα παιδιά τους στα Τέµπη είναι… παρακινούµενοι και υποκινούµενοι να… διαλύσουν τη χώρα!
Ίσως όσοι διαδίδουν τέτοιου είδους… πληροφορίες, να µην ξέρουν ή να κάνουν ότι δεν ξέρουν έως πού µπορεί να φτάσει ένας γονέας που έχει χάσει το παιδί του!
Το µεγάλο έγκληµα που διαπράχθηκε στα Τέµπη ανέδειξε σταδιακά τη µετωπική σύγκρουση του ελληνικού κράτους -που λειτουργεί, όπως λειτουργεί- µε τις ζωές των πολιτών του!
Μια σύγκρουση που έχει ξανασυµβεί και στο παρελθόν! Ωστόσο, τούτη τη φορά οι άδικοι θάνατοι όλων αυτών των προσώπων νεαρών παιδιών – εφήβων επί το πλείστον, επέφεραν τη µήνιν πρωτίστως των γονιών που έχασαν τα παιδιά τους!
Κανένας δεν µπορεί να γνωρίζει πώς νιώθει κάποιος που χάνει το παιδί του/τα παιδιά του, πόσω µάλλον ένα… ‘‘απρόσωπο κράτος-τέρας’’ που έχει στηθεί -όπως έχει στηθεί- και για να κατακερµατίζει ως κβάντα τις όποιες ευθύνες του αναλογούν, και να µην νοιάζεται για τις ζωές των πολιτών του! Και ναι, µιλάµε για την ίδια τη ζωή και όχι για την ποιότητα της ζωής του· αυτή προ πολλού δεν λαµβάνεται υπόψη.
Κι είναι τουλάχιστον αποκρουστικό το θέαµα να βλέπουµε όλες αυτές τις ηµέρες, εκπροσώπους αυτού του κράτους να προσπαθούν να υπερασπιστούν τις παθογένειές του αλλά και τους ηµετέρους που έχουν πιάσει τις άκρες και τις αναµεσάδες ως είθισται!
Είναι ένας εµπαιγµός πια, όχι µόνο κατά των συγγενών των θυµάτων αλλά και κατά του κάθε πολίτη που κατανοεί την ύβρη που έχει διαπραχθεί προς των συγγενείς των άδικα φονευθέντων οι οποίοι αναγκάστηκαν να ψάχνουν µόνοι τους για την αλήθεια και τη δικαίωση τόσων ψυχών!
Τα γεγονότα µάλιστα αποδεικνύουν ότι όχι µόνο έπραξαν σωστά αλλά και µε τη δύναµη της µεγάλης πλειοψηφίας των συµπολιτών τους καταφέρνουν να ξεπερνούν και τα εµπόδια που… παρουσιάζονται στο διάβα τους για να µην αποκαλυφθεί ΟΛΗ η αλήθεια!
Αυτοί οι συµπολίτες, ο πολύς ο κόσµος ετοιµάζεται να κατέλθει στις συγκεντρώσεις της 28ης Φεβρουαρίου, συγκεντρώσεις που δεν πρέπει να ‘’καπελωθούν’’ από κανένα αλλά να προστατευθούν µε σεβασµό στη µνήµη των νεκρών!