Στης Σαμαριάς το πέρασμα…

Με αυτόν τον τίτλο λειτουργεί από την 3η Σεπτεμβρίου έκθεση φωτογραφίας στο Κέντρο Πληροφόρησης του Φορέα του Εθνικού Δρυμού στο Ξυλόσκαλο Ομαλού για τα εξήντα χρόνια από την δημιουργία του Δρυμού και με κύριο θέμα τους ανθρώπους της Σαμαριάς – Αγίας Ρουμέλης.
Στην εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε την 17η Σεπτεμβρίου στο Ξυλόσκαλο παρόντων της Προέδρου, διευθυντή κλπ στελεχών του Οργανισμού Φυσικού Περιβάλλοντος και Κλιματικής Αλλαγής που έχει πλέον την αρμοδιότητα και στον Εθνικό μας Δρυμό από την 3η Μαρτίου και στην οποία αναφέρθηκε εκτενώς ρεπορτάζ τότε στα “Χ.Ν.” το σημαντικότερο ήταν η απόδοση τιμής στον καταξιωμένο επιστήμονα και πρώην πρόεδρο του Φορέα, Πέτρο Λυμπεράκη.
Τη Δασική Υπηρεσία στο πρόσωπο της εξαίρετης Πολύμνιας Σκλαβάκη που για χρόνια με υπεράνθρωπες προσπάθειες εγινόταν κατορθωτό να ανοίγει στην ώρα του το φαράγγι παρά το γεγονός ότι οι προσλήψεις έφθαναν στο μέσον της περιόδου. Και ακόμη στον Ορειβατικό Σύλλογο Χανίων που από το 1930 προέβαλλε και ανέδειξε κατά ένα τρόπο το φαράγγι και παραγματοποιούσε μέχρι το 1972 τις μοναδικές οργανωμένες διαβάσεις του.
Από το έτος εκείνο άρχισε η διοργάνωση από τα τουριστικά γραφεία με πρώτο αυτό της αείμνηστης Αργυρώς Κουτσουπάκη από Χανιά αλλά και μετέπειτα με την οργάννωση κάθε χρόνο της πανηγυρέως της Οσίας Μαρίας με συμμετοχή εκατοντάδων πεζοπόρων με πρώτη τέλεση την 1-4-1989 και ακόμη τις αμέτρητες υπηρεσίες του συλλόγου προς αυτό με συμμετοχή ακόμη και στον καθαρισμό τα τελευταία χρόνια.
Ολο το βάρος της άψογης και θαυμαστής διοργάνωσης της έκθεσης έπεσε στον άξιο προϊστάμενο του Φορέα στα Χανιά Αντώνη Μπαρνιά, Δασολόγο- Περιβαλλοντολόγο του Α.Π.Θ. και τους άξιους επιστημονικούς συνεργάτες και τοάλλο προσωπικό. Ηταν ίσως παράλειψη που κανείς δεν αναφέρθηκε σε αυτόν και τους συνεργάτες του με τουλάχιστον μιαν εύφημο μνεία.
Για ημέρες εργασία στον Ομαλό τα Χανιά και ο ανάδοχος της διοργάνωσης είχε μια πολύ καλή εργασία. Ως προς το χρονικό της έκθεσης αναφέρω για την ιστορία περιληπτικά:
Από το 1955 μέχρι και το 1975 στις επισκέψεις μου σε σπίτια Σαμαριανών ή Αγιορουμελιωτών θαύμαζα στους τοίχους φωτογραφίες από τις παλιές ημέρες της ζωής τους. Τότε σκέφθηκα να αρχίσω να συγκεντρώνω τέτοιες ώστε κάποτε να διασωθεί και να προβληθεί και η εικόνα των ανθρώπων, της ζωής, του πολιτισμού, των εθίμων και παραδόσεων αυτών.
Ετσι συγκέντρωσα από χρόνια 170 περίπου μαυρόασπρες φωτογραφίες από έτους 1890 μέχρι και 1966. Πριν τέσσερα, νομίζω, χρόνια πρότεινα εγγράφως στη Δασική Υπηρεσία, που το παρέπεμψε στην Περιφέρεια, να δημιουργηθεί μια μόνιμη έκθεση με τις καλύτερες από αυτές αλλά προέκυψε πρόβλημα πρόσφατα σε πρότασή μου στον Φορέα.
Μετά την ανάληψη από ΟΦΥΠΕΚΑ της ευθύνης του Δρυμού επανέλαβα την πρόταση και μέσω του γραφείου Χανίων που με ενθουσιασμό την υιοθέτησαν αλλά να γίνει έκθεση στο Ξυλόσκαλο συμβολικά για τα 60 χρόνια και αργότερα στα Χανιά, Αθήνα κλπ.
Ετσι παρελήφθησαν από τον ανάδοχο οι 170 φωτογραφίες που επεξεργάσθηκε θαυμαστά λιγότερες από τις μισές και εκτέθηκαν με συμπλήρωση από άλλες που προσφέρθηκαν με απεικονήσεις του φαραγγιού κλπ.
Ας σημειωθεί ότι τις 100 από αυτές τις είχα εκθέσει στα ΚΑΜ στο λιμάνι, με δική μου δαπάνη για τα 50 χρόνια του Δρυμού και τις θαύμασαν χιλιάδες ντόπιοι και ξένοι που συχνάζουν στην περιοχή αυτή.