Η διασφάλιση της ενεργειακής επάρκειας της χώρας σε περίπτωση πλήρους διακοπής των ροών φυσικού αερίου αποτελεί το βασικό σενάριο εργασίας για την ελληνική κυβέρνηση και τους αρμόδιους φορείς.
Είναι γεγονός ότι οι εταιρείες αναμένουν μια ξεκάθαρη και δεσμευτική απόφαση (που να τη συμπεριλαμβάνει όλους) από την Ε.Ε. για τον τρόπο πληρωμής του ρωσικού αερίου.
Σύμφωνα με τη γερμανική κεντρική Τράπεζα, το κόστος ενός εμπάργκο στο ρωσικό φυσικό αέριο θα έφτανε τα 180 δισ. ευρώ ρίχνοντας τη γερμανική οικονομία στην ύφεση και στοιχίζοντας συνολικά 5 μονάδες του ΑΕΠ της φέτος.
Συνεπώς οι Ευρωπαίοι βρίσκονται σε “Συμπληγάδες” και πρέπει να το σκεφτούν δυο και τρεις φορές πριν πάρουν τις αποφάσεις τους.
Σύμφωνα με τους ειδικούς αναλυτές ήταν λογικό και αναμενόμενο -μετά τις τεράστιες τριβές στο ουκρανικό μέτωπο- ότι θα μπαίναμε στη δεύτερη φάση του “ενεργειακού πολέμου”. Έχω την αίσθηση -μετά τις αφόρητες κλιμακούμενες πιέσεις- ότι απομακρυνόμαστε από το σενάριο για να βρεθεί μια “ράμπα εξόδου” από την κρίση και να επέλθει μια σύγκλιση μεταξύ των δυο πλευρών. Οι Αμερικανοί δεν βιάζονται και εξοπλίζουν με βαρύ οπλισμό τον Ζελένσκι και ο Πούτιν θέλει να αποφύγει την πολιτική του εξόντωση. Υποψιάζομαι ότι πρέπει να φθάσουν σε ένα υψηλό επίπεδο διπλωματικής δεινότητας, για να αποφευχθεί το μοιραίο.
Έγκυροι αναλυτές τονίζουν ότι στο τέλος της ημέρας «αυτόν τον συμβιβασμό θα τον μισήσουν όλες οι πλευρές».
