Ξεκινάμε ένα οδοιπορικό σε εταιρείες αυτοκινήτων που διέγραψαν σύντομη πορεία στον χώρο της αυτοκίνησης.
Kάποιες από αυτές κατασκεύασαν εξαιρετικά και ενδιαφέροντα από τεχνολογικής απόψεως αυτοκίνητα, αλλά παράγοντες ή αιτίες, όπως το υψηλό κόστος κατασκευής των μοντέλων τους, η καταστροφή ολόκληρων εργοστασίων στη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου καθώς επίσης και η εξαγορά τους από μεγαλύτερες εταιρείες, τις ανάγκασαν να παραμείνουν άγνωστες μέχρι σήμερα στο ευρύ κοινό. Να σημειώσουμε ότι από όλες τις εταιρείες αυτές -που είχαν σύντομη διάρκεια- πολύ σπάνιο έως απίθανο είναι κάποιο μοντέλο τους να έχει κυλήσει τους τροχούς του στους δρόμους της χώρας μας.
Austro Daimler Αυστρία (1899-1935)
Η Austro Daimler ιδρύθηκε το 1899 ως ο αυστριακός κλάδος της γερμανικής Daimler. Αρχικά κατασκεύαζε φορτηγά και ο πρώτος τεχνικός διευθυντής της ήταν ο Paul Daimler, γιος του Gottlied Paul Daimler. Το 1905 τον Daimler διαδέχτηκε στην τεχνική διεύθυνση ο 30χρονος τότε Ferdinand Porsche. H Austro Daimler ανεξαρτητοποιήθηκε από την Daimler το 1906 και υπό την καθοδήγηση του Porsche κατασκεύασε μερικά εξαιρετικά ενδιαφέροντα μοντέλα. Για παράδειγμα, το μοντέλο Prince Henry του 1911 (τετρακύλινδρος κινητήρας 5.715 κ.εκ., με επικεφαλής εκκεντροφόρο), απευθείας απόγονο των αγωνιστικών Austro Daimler του 1910. Ακολούθησε στην αρχή της δεκαετίας του ’20 το αγωνιστικό Sascha με τετρακύλινδρο κινητήρα από αλουμίνιο, 1.099 κ.εκ. και 45 ίππων, με δύο επικεφαλής εκκεντροφόρους. Την ίδια περίοδο κατασκευάστηκε η πολυτελής σειρά ΑDM με εξακύλινδρους κινητήρες από αλουμίνιο με επικεφαλής εκκεντροφόρο. Το 1928 Austro Daimler ενώθηκε με την Puch, συνεχίζοντας την παραγωγή των αυτοκινήτων της. Το τελευταίο μοντέλο της εταιρείας Austro Daimler ήταν το ADR 635 – Borgmeister του 1931, ακολουθούμενο το 1932 από το ADR 8, με οκτακύλινδρο κινητήρα 4.624 κ.εκ., ένα ακριβό αυτοκίνητο πολυτελείας. Η παραγωγή της Austro Daimler σταμάτησε το 1935.
Adler Γερμανία (1906-1941)
Ξεκινώντας από τα ποδήλατα και τις γραφομηχανές η Adler για ένα διάστημα κατασκεύασε μερικά πραγματικά ενδιαφέροντα αυτοκίνητα, πριν ξαναγυρίσει οριστικά πια στις γραφομηχανές. Η εμπλοκή της στον χώρο του αυτοκινήτου αρχίζει με ένα συμβόλαιο για προμήθεια τροχών με ακτίνες στη Benz για το μοντέλο Velo και ακολουθεί η κατασκευή ενός τρίκυκλου, κατόπιν αδείας της De Dion, για λογαριασμό μιας γερμανικής εταιρείας. Το 1899 αρχίζει η παραγωγή του πρώτου της αυτοκινήτου της Adler και το 1903 ανανεώνεται η σειρά μοντέλων με νέους δικύλινδρους (12 ίππων) και τετρακύλινδρους (24 ίππων) κινητήρες, που κατασκευάζονται ως ένα σύνολο με το κιβώτιο ταχυτήτων. Το 1932 παρουσιάζει το εκπληκτικό Trumpf, προσθιοκίνητο, με ανεξάρτητη ανάρτηση σε όλους τους τροχούς και κινητήρα 1500 κ.εκ. Με τη βοήθεια σήραγγας αέρα οι μηχανικοί της Adler κατασκεύασαν το 1936 τη νέα γενιά Trumpf με αεροδυναμικό αμάξωμα, που μπορούσε να αναπτύξει ταχύτητα 150 χλμ./ώρα. Σύντομα το όνομα της Adler έγινε συνώνυμο της υψηλής τεχνολογίας. Δυστυχώς η καταστροφή του εργοστασίου κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, δεν επέτρεψε την αναβίωση μεταπολεμικά της σειρά Trumpf και η εταιρεία στράφηκε στην κατ’ αποκλειστικότητα κατασκευή γραφομηχανών, αφού εν τω μεταξύ είχε αγοραστεί από το γερμανικό συγκρότημα Grundig.
Allard Βρετανία (1937-1957)
O ιδρυτής της Allard, Sydney Allard, αποδείχτηκε ιδιαίτερα ικανός στη μετατροπή του Ford V8 σε ένα σχεδόν ανίκητο αγωνιστικό αυτοκίνητο. Το πρώτο αυτοκίνητο του Allard του 1937 ήταν διθέσια σε τροποποιημένο πλαίσιο και μηχανικά μέρη του Ford V8. Η παραγωγή συνεχίστηκε το 1946 και πάλι με κινητήρες Ford, ανεξάρτητη εμπρός ανάρτηση και αλουμινένιο αμάξωμα. Το πιο ενδιαφέρον Allard ήταν το J2 του 1949, ένα σπορ αυτοκίνητο με ανοικτό αμάξωμα, προεξέχοντες τροχούς με φτερά τύπου μοτοσυκλέτας και δύναμη από ισχυρούς αμερικανικούς V8 της Cadillac (5.420 κ.εκ., 160-270 ίπποι) το οποίο κατέκτησε την τρίτη θέση της 24 Ώρες Λεν Μανς του 1950. Τη δημοτικότητά του όμως σκίασε η εμφάνιση της Jaguar XK120 το 1952 και η παραγωγή του σταμάτησε τη δεκαετία του ’50. Η καλή φήμη της Allard ενισχύθηκε και με το μοντέλο Ρ του 1949, ένα κουπέ που κέρδισε το Ράλι Μόντε Κάρλο του 1952. Το μοντέλο Palm Beach του 1952, με τετρακύλινδρους ή εξακύλινδρους κινητήρες των Ford Consul και Zephyr (1508/2.622 κ.εκ.) δεν είχε την αναμενόμενη ζήτηση και η παραγωγή της Allard σταμάτησε το 1957. Στη συνέχεια περιορίστηκε στην αναβάθμιση του Ford Anglia 105E του 1959, διαθέτοντας τις εκδόσεις Allardette 105,109 και 116.
Alvis Βρετανία (1920-1967)
Η Alvis ξεκίνησε το 1914 με την κατασκευή αλουμινένιων εμβόλων για αυτοκίνητα και το 1920 παρουσίασε το πρώτο της αυτοκίνητο το διθέσιο Alvis 10/30 με αμάξωμα από αλουμίνιο. Από το 1922 τα σπορ μοντέλα της υιοθέτησαν την “ουρά πάπιας” για το πίσω μέρος, από άβαφο γυαλιστερό αλουμίνιο. Τις πρώτες επιτυχίες σε αγώνες χάρισε στην Alvis το μοντέλο 12/50 του 1923, το πρώτο Alvis με επικεφαλής βαλβίδες. Τα πρώτα προσθιοκίνητα Alvis παραγωγής παρουσιάστηκαν το 1928 (τετρακύλινδρος κινητήρας με επικεφαλής εκκεντροφόρο, 1.482 κ.εκ. 50 ίππων χωρίς συμπιεστή/75 ίππων με συμπιεστή. Από το 1927 άρχισε η διάθεση των εξακύλινδρων κινητήρων 14/75 (1.870 κ.εκ.) και μετέπειτα Silver Eagle (2.148 κ.εκ.) και Crested Eagle (2.511/ 2.762/ 3.571 κ.εκ.) των γρηγορότερων προπολεμικών επιβατικών αυτοκινήτων. Μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο η Alvis παρουσίασε το εξακύλινδρο ΤΑ21, ΤC 21 και TD21. Τα τελευταία Alvis της περιόδου 1963-67 ήταν τα ΤΕ21 και TF21 (εξακύλινδρος κινητήρας 2.993 κ.εκ., 83 και 150 ίππων), αφού από το 1965 είχε απορροφηθεί από τη Rover.
