Επιχειρούμε μία μικρή αναδρομή σε κάποιες από τις παλιές εταιρείες αυτοκινήτων που χάθηκαν στο πέρασμα του χρόνου. Μαζί τους βέβαια ορισμένα από τα εντυπωσιακά αλλά και ξεχωριστά αυτοκίνητα τους, που πέρασαν τη γραμμή παραγωγής των εργοστασίων τους και βγήκαν στους δρόμους…
American Motors Corporation AMC, ΗΠΑ (1954-1987)
Η ίδρυση της American Motors Corporation (AMC) το 1954, από την ένωση των Nash και Hudson, αποτελεί προσπάθεια για τη δημιουργία μιας “τέταρτης δύναμης” στον χώρο της αμερικανικής αυτοκινητοβιομηχανίας. Ο ιδρυτής της George Mason πίστευε ότι οι μικρές εταιρείες δεν είχαν δυνατότητα ανταγωνισμού με τις “Τρεις Μεγάλες” (Ford, GM και Chrysler) παρά μόνο ενωμένες. Η σταδιακή κατάργηση των μοντέλων της Nash και Hudson μέχρι το 1957 άφησε μόνη τη Rambler να αντιπροσωπεύει ουσιαστικά την AMC και μέχρι το 1960 περίπου είκοσι διαφορετικά μοντέλα διατέθηκαν με την ονομασία Rambler. Στα σημαντικότερα μοντέλα της AMC συγκαταλέγονται τα Metropolitan (1954), Javelin (1968), Gremlin (1970) και Pacer (1974). Με την ενσωμάτωση της Kaiser-Jeep το 1970 η AMC απέκτησε ένα ισχυρό όπλο, αφού η σειρά Jeep ήταν δημοφιλής σε όλο τον κόσμο. Ωστόσο, η έλλειψη επαρκών οικονομικών πόρων καθυστερούσε την ανανέωση των μοντέλων της και το 1982 απορροφήθηκε από τη Renault. Αρχισε την παραγωγή στις ΗΠΑ του Alliance, πανομοιότυπου με το Renault 9, ενώ δύο χρόνια αργότερα προστέθηκε και το Encore (Renault 11). Ομως η Renault παρουσίασε ζημία τουλάχιστον 700 εκατομμυρίων δολαρίων το 1987 και με ανακούφιση πούλησε την AMC στην Chrysler. Με τον τρόπο αυτό ο τελευταίος ανεξάρτητος κατασκευαστής της Αμερικής έπαψε να υπάρχει, απορροφούμενος από την Chrysler.
Austin – Healey Βρετανία (1953-1972)
Η σειρά σπορ αυτοκινήτων Austin – Healey αποτελεί συνεργασία της BMC (British Motor Corporation) και του Donald Healey, ξεκινώντας από ένα πρωτότυπο (Healey 100) το οποίο παρουσίασε ο Donald Healey στο Λονδίνο το 1952 και χρησιμοποιούσε τα μηχανικά μέρη του Austin Α90 Atlantic. To Healey 100 απέσπασε άριστες κριτικές από τους δημοσιογράφους και το κοινό και προσέλκυσε το ενδιαφέρον του Leonard Lord, προέδρου της νεοσύστατης BMC. Ετσι, η BMC ανέλαβε την παραγωγή και διάθεση του αυτοκινήτου από το δίκτυό της, με την προϋπόθεση βέβαια να ονομαστεί Austin-Healey. Από το 1953 έως το 1956 διατέθηκε η πρώτη σειρά με την ονομασία “100”. Μία νέα εποχή αρχίζει το 1956 με αλλαγές στο αμάξωμα και τα μηχανικά μέρη του “lOOSix” (νέος εξακύλινδρος πλέον κινητήρας 2.639 κ.εκ., 102 ίππων). Το τρίτο και τελευταίο από τα “μεγάλα” Austin-Healey ήταν το “3000” του 1959, το οποίο συνδυάστηκε με την ανάπτυξη του νέου εξακύλινδρου κινητήρα C της BMC (2.912 κ.εκ.).
Ομως η συνεργασία του Healey με την Austin περιέλαβε και ένα μικρό σπορ αυτοκίνητο, το Austin-Healey Sprite του 1958, με κινητήρα 948 κ.εκ., 43 ίππων. Η παραγωγή του Sprite σταμάτησε το 1972, όταν έληξε το συμβόλαιο συνεργασίας του Healey με την Austin και δεν ανανεώθηκε.
Ωστόσο, η καριέρα του Sprite συνεχίστηκε κάτω από το έμβλημα της MG ως Midget.
Austin, Herbert (1866-1941)
Ο Herbert Austin ήταν γιος αγρότη και το 1884 μετανάστευσε στην Αυστραλία, όπου κοντά στο θείο του έμαθε την τέχνη του μηχανουργού. Επιστρέφοντας στην Αγγλία το 1893 εργάστηκε σιην εταιρεία Wolseley Sheep Shearing Machine Company με έδρα το Birmingham και το 1906 ίδρυσε την Austin Motorcar Company με την οικονομική βοήθεια ενός φίλου του επιχειρηματία. Ηδη το 1908 κατασκεύαζε 17 μοντέλα αυτοκινήτων, αλλά το 1914 επικεντρώθηκε στην παραγωγή πολεμικού υλικού (αεροπλάνα και άρματα μάχης). Το 1917 του απονεμήθηκε ο τίτλος του Ιππότη για τις υπηρεσίες του στον πόλεμο, ενώ από το 1918 έως το 1924 διετέλεσε μέλος του Κοινοβουλίου. Χάρη στις ικανότητές του η Austin αναδείχτηκε το 1934 η μεγαλύτερη αυτοκινητοβιομηχανία της Βρετανίας. Η συμβολή του στην πολεμική προσπάθεια κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ήταν καθοριστική, αφού κατασκεύασε κάθε είδους πολεμικό υλικό (αεροπλάνα, οχήματα, υδραυλικούς και ναυτικούς κινητήρες, κουτιά πυρομαχικών κ.ά.). Πέθανε το 1941 από καρδιακή προσβολή, ενώ είχε προσβληθεί από πνευμονία.
VOISIN Γαλλία (1918-1939)
Πρωτοπόροι της αεροναυπηγικής, οι αδερφοί Charles και Gabriel Voisin άρχισαν μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο την κατασκευή υπερπολυτελών αυτοκινήτων. Στην έκθεση του 1919 στο Παρίσι πρωτοεμφανίζεται το Voisin 18/23CV με τετρακύλινδρο κινητήρα τύπου Knight (χωρίς βαλβίδες). Ακολούθησε το 1921 ένα πειραματικό με κινητήρα V12 χωρίς βαλβίδες (7.238 κ.εκ.) αλλά και το συντηρητικό από κάθε άποψη C4 με τετρακύλινδρο κινητήρα 1.244 κ.εκ. Τα πρώτα εξακύλινδρα μοντέλα εμφανίζονται το 1927, κι αυτά με κινητήρες χωρίς βαλβίδες. Επανερχόμενος στον κινητήρα V12, ο Voisin παρουσιάζει το 1930 το μοντέλο Scirocco V12 (4.860 κ.εκ.) και το νέο εξακύλινδρο Simoun (5.800 κ.εκ.). Με την πάροδο των ετών η πελατεία του Voisin μειωνόταν σταδιακά και η παραγωγή σταμάτησε με την έναρξη του Β’ Παγκόσμιου Πολέμου.
WANDERER Γερμανία (1905-1945)
Τα “Εργοστάσια Wanderer” κατασκεύαζαν μοτοσικλέτες, βιομηχανικά εργαλεία και τις μηχανές γραφείου Continental και το 1905 παρουσίασαν το πρώτο πειραματικό μοντέλο. Η πρώτη, ωστόσο, σοβαρή προσπάθεια έγινε με το τετρακύλινδρο Puppchen (κούκλα), το οποίο παρουσίασε η Wanderer το 1911 στο Βερολίνο (1.147 κ.εκ., 12 ίπποι). Ακολούθησαν οι τύποι W2-W10 (τετρακύλινδροι κινητήρες 1.222 κ.εκ.-1.940 κ.εκ.), ενώ το 1928 παρουσίασε το πρώτο εξακύλινδρο μοντέλο της τύπο W11 (2.540 κ.εκ., 50 ίπποι). Από την 1η Ιανουάριου 1932 η Wanderer προσχώρησε στην Auto-Union, που περιλάμβανε τις Audi, Horch και DKW. Τα σπουδαιότερα μοντέλα έως το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο ανήκαν στις σειρές W15/W17/W20/W21/W22 καθώς και W51 (2.257 κ.εκ., 55 ίππων), W52 (2.651 κ.εκ., 62 ίππων) και το σπορ W25K (1.950 κ.εκ., 85 ίππων με υπερσυμπιεστή).
Κατά τη διάρκεια του πολέμου κατασκευάστηκαν στρατιωτικά οχήματα, αλλά μετά το 1945 η παραγωγή αυτοκινήτων δεν συνεχίστηκε.
