Στο εργαστήρι ΕΙΡΗΝΗΣ στην Αρχαία πόλη των Απτέρων

…Πέραν από τους τους μεγαλόσχημους προσανατολισμούς της

Και τη θέση του  ατόμου επάνω   στη γη, φέρνει έναν κόσμο  αδιάβλητα καθαρό.

Για έναν τέτοιο άνθρωπο  σε μια τέτοια εποχή το έδαφος δεν είναι εύκολο. Είναι φυσικό να κινηθεί προς την υπέρβαση, να  ζητήσει ν ανεβεί πάνω από τα γεγονότα, να μπορέσει να γίνει ένας υπεράνω δημιουργός. Συνεχώς βρίσκεται σε μια μετατόπιση, σε μια πάλη αδιάκοπη, τυραννική, χωρίς έλεος, μία προσπάθεια να συμφιλιωθεί με την πραγματικότητα, με τους Ανθρώπους .Διακρίνεις ένα όν απροσάρμοστο που δεν θέλει, δεν παραδέχεται καμία συνθηκολόγηση, που δεν υπακούει

 Kαι κλαίει για λογαριασμό όλων των Aανθρώπων.

Έγνοια της  ο πάσχων συνάνθρωπος !

«Χρόνια τώρα, κινείται, από συρματοπλέγματα προσπαθώντας  να απεγκλωβιστεί, με τα ολόχρυσα κατάστικτα φτερά απ’ τα Εγκαύματα που άφησε ο Ήλιος πάνω τους στην αναζήτηση της Αλήθειας, στην αναζήτηση του Δίκαιου»  Ο λόγος για τη γνωστή τοις πάση ξεχωριστή ζωγράφο Μαρία Ορφανουδάκη, που επιμένει να ζει δημιουργώντας και να δημιουργεί ζώντας, εδώ και πολλά χρόνια Η  εκδήλωση  θα συμπεριλαμβάνει και το Βιβλίο   Λεύκωμα Για να μη ΧΑΘΩ, που εκδόθηκε με τη χορηγία των “Χανιώτικων νέων

Μια ζωή αναζητά τον Θεό και τον άνθρωπο μέσα σ έναν κόσμο που έχει χαθεί τόσο το θείο όσο και το ανθρώπινο η γνωστή και σαν “ζωγράφος της Ειρήνης” Μαρία Ορφανουδάκη Με τον δικό της τρόπο.  Για τη γνωστή τοις πάσι λοιπόν ‘ζωγράφο και ποιήτρια της ειρήνης’, Μαρία Ορφανουδάκη, μόνη και πένης, πάντα απορημένη και άπορη.

.ΗΜαρία της Ειρήνης άλλοτε με αιφνίδιάζει  με κραυγές, με ΙΑΧΕΣ διαμαρτυρίας’ και άλλοτε με παρατεταμένες σιωπές, που ωστόσο κραυγάζουν περισσότερο….Όχι, δεν πνίγηκε στα δικά της δάκρυα η Μαρία, στην προσπάθειά της να στερέψει τα δάκρυα των άλλων. Όχι δεν κατέθεσε τα όπλα, πολύς ο σπόρος της καρδιάς που της είχε περισσέψει!….. Ο αγώνας για την όπου γης, και επί γης, ειρήνη, συνεχίζετε

«Ν’ αγαπάς την ευθύνη. Να λες: εγώ μονάχος μου θα σώσω τον κόσμο. Αν δεν σωθεί εγώ θα φταίω». Τούτη η φράση του Νίκου Καζαντζάκη είναι θαρρώ η πυξίδα όλων όσων έχει κάνει και συνεχίζει να κάνει η Μαρία. Από εδώ πηγάζει τόσο η δύναμη όσο και η αδυναμία της. Η δύναμη της αδυναμίας της και η αδυναμία της δύναμής της.

«Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος/ δεν θα πάψεις ούτε στιγμή να αγωνίζεσαι για την Ειρήνη και για το δίκιο», μας λέει ο Τάσος Λειβαδίτης. Ε, λοιπόν, η Μαρία θέλει μια ζωή να λέγεται άνθρωπος και δεν έχει πάψει ούτε στιγμή ν’ αγωνιά και ν’ αγωνίζεται  για την ειρήνη και για το δίκιο…

«“H αγάπη στην Κρήτη και την ανθρωπότητα, η ευαισθησία της στην ειρήνη και τη συνεργασία των λαών, δείχνουν άνθρωπο με προσωπική σφραγίδα. Σίγουρα ο κόσμος μας ο χρεοκοπημένος χρειάζεται θεραπεία και σωτηρία”. Αυτά έχει γράψει για τη Μαρία και το έργο της, , μεταξύ άλλων, ο άγιος στη συνείδηση του λαού μας Ειρηναίος  Γαλανάκης, για να μείνω μόνο σε αυτόν. Δική του και η επισήμανση ότι “ο δρόμος της χάριτος είναι στρωμένος με την πέτρα της θυσίας”. Τον ξέρει καλά η Μαρία Ορφανουδάκη και γι’ αυτό ακριβώς συνεχίζει τον αγώνα της με ήσυχη συνείδηση…».Μια  χρυσαετίνα  η Μαρία που βρήκε απόσκιο στους βράχους της Αρχαίας Απτέρας για να στέλνει διαρκή κραυγή διαμαρτυρίας  απέναντι, στο ακρωτήρι, που φιλοξενεί τις βάσεις του θανάτου. Έκαστος εφ’ ω ετάχθη, η Μαρία της Ειρήνης απ’ τη μια μεριά. Τα όπλα του  πολέμου απ’ την άλλη…

*Από το Βιβλίο Για να μη ΧΑΘΩ  !Χανιώτικα ΝΕΑ – Βαγγέλης Κοκοτσάκης

Η Τέχνη για την Ορφανουδάκη  είναι, μια κραυγή ΑΓΑΠΗΣ και ΕΙΡΗΝΗΣ.

Συνεπώς μπορείς αξεδιάλυτα να διακρίνεις την πάλη, που γίνεται μέσα της και την προ­σπάθεια της να _σταθεί στον φυσικό και Νόμιμο ανθρώπινο χώρο. Η ίδια μας εξηγεί την αφετηρία, από όπου ξεκινά

Αν η μοίρα, σε κάνει να γεννηθείς ελεύθερος και δημιουργός, τότε η ζωή σου θα είναι μια ζωή επική, δημιουργώντας σε κατάσταση πολέμου, την κοινωνία >>

* εφ ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ

Κτίζω ένα σπίτι σ έρημη κορφή …Αρχαία Άπτερα Κρήτη Vasilis Papadimas Mahatma Gandhi