“Mε μουδιασμένα βήματα
Πάλι κοντά Σας έρχομαι
Και ψάχνω ανάμεσά Σας
Για να βρω κουράγιο μικρού Ατλαντα
Φορτωμένη μ’ ένα κόσμο αδικίας
Λίγη μετατόπιση να του δώσω
Προς τον Ηλιο της ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗΣ
Να περπατήσει ο Χριστός
Να φύγουν τα καρφιά”.
Ως έχει, το ποίημα της Μ.Ο.
Τη λεπτή σιλουέτα της μπροστά στην πελώρια φωτιά του τζακιού στο εργαστήρι της, απαθανατίζει ο Βαγγέλης και σκέπτομαι, αν αυτή η θαυμαστή κι άπλετη πυρά, εισέρχεται στο “εμπνευστικό βάθος” της ψυχής της ή η ψυχή της η ίδια, είναι εκείνη που πυροδότησε τη σβησμένη εστία…
“… Θ’ ανάψω το τζάκι Φωτεινή, μου ’λεγε σε πρόσφατη πρόσκλησή της, τα τζάκια μου δηλαδή, τρία έχω… Ελα θα ’ναι ωραία… Εχω να τ’ ανάψω σχεδόν 20 χρόνια, από τότε που έμεινα μόνη δίχως τον άνδρα μου…”.
Κι επιτέλους γνώρισα από τον μοναδικό χώρο της… Σ’ αυτόν δημιούργησε και δημιουργεί όλη την πολυσύνθετη και πολύμορφη εκδοχή της… Είναι γνωτό, και ζωγραφίζει και ποίηση γράφει και φωτογραφίζει ό,τι την ελκύει και την συγκινεί, και στην αρμονία της μουσικής πειραματίζεται, ακολουθώντας την προτροπή του Ξαρχάκου…
… Το εργαστήρι της, το Εργαστήρι της Ειρήνης, ένας απίστευτος χώρος στην κυριολεξία, ανοίγει κουβέντα με τα Ουράνια! Πάνω από ένα θεσπέσιο τοπίο του βορρά, όπου τα νησουδάκια Βαγιωνιά κι Άγιος Νικόλαος νομίζω, της Σούδας, μοιάζουν με μπιμπελό “ακατέργαστου” μαλαχίτη, πάνω σε μπρισίμιο τραπεζομάντιλο θαλασσί… Φίλοι και συνεργάτες εδώ!!! Κι όλοι οι καλεσμένοι, κοίταζαν μαγεμένοι για ώρα πολλή το έξοχο τοπίο… Κι ύστερα φιλοξενία αρχοντική, κι ύστερα ξενάγηση στον μοναδικά “πυκνωμένο” χώρο, με φωτογραφίες, αντικείμενα, ζωγραφική, εκδόσεις, αντίκες και τα ονόματα διασήμων, ως απτές αναφορές της ζωής της…
Κατράκης, Καμπανέλλης, Ηλιού, Μίκης, ο παππούς Ειρηναίος, ο Φρέντυ Γερμανός, Ρίτσος… Οσοι πέρασαν τις πόρτες του χώρου της, όσοι μίλησαν για την τέχνη, τις προθέσεις, τη μεγάλη καρδιά της, στην οποία πάντα χωρούν, οι αναγκεμένοι, αυτού του κόσμου ως “Ιερά Ζητούμενα”…
… «Μαρία μου είναι μοναδική η ωραία και “Συνειδησιακή σου κατάθεση” στην Τέχνη που υπηρετείς…», της είχα πει πριν από είκοσι και πλέον χρόνια, στο Γιαλί Τζαμισί, που εξέθετε τα έργα της… Είχε βάλει τότε, θυμούμαι, σε θέση περίοπτη το άρθρο μου στα “Χανιώτικα νέα”, μου το ’δειξε χαρούμενη και σήμερα, το Σάββατο δηλαδή που πραγματοποιήθηκε η ωραία βραδιά, μου θύμισε τα λόγια μου… για να με συγκινήσει…
Φυσικό ήταν…
Σ’ ευχαριστούμε Μαρία γι’ αυτό το… “αιθεροβάμον πέταγμα”, στις ευαισθησίες και τις καλοσύνες σου…
Το όνομα Μαρία έχει συνδεθεί με πολλά δεινά που έπληξαν την Ελλάδα
κατά τη διάρκεια 1621 χρόνων.
Από το μείον 168 που οι Ρωμαίοι κατέλυσαν το Βασίλειο της Μακεδονίας
μέχρι το 1453 που οι Οθωμανοί κατέλυσαν την Ρωμαϊκή αυτοκρατορία
γνωστή ως Ρωμανία η Βυζαντινή αυτοκρατορία.
Προτείνω να αντικατασταθεί με το όνομα ΧΑΡΙΚΛΕΙΑ.
Το Μαρία δεν σημαίνει απολύτως τίποτα και προέρχεται
από το εβραϊκό ΜΑΡΙΑΜ.
Το σημαντικό ΑΡ=18 που σημαίνει μεγίστη έκρηξις το έχει και το όνομα Χ-ΑΡ-ΙΚΛΕΙΑ.
Χαρίκλεια: Προέλευση από τα Ελληνικά
Προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό όνομα Χαρικλής, το οποίο έχει τις ρίζες του στις λέξεις χάρις+κλέος που σημαίνουν “ωραιότητα, γοητεία, τέρψη και δόξα”.
Χάρις-Χαρά-Χαρούλα