Οι κατ’ ανάγκη συμφωνούντες – Οι δικαιολογημένα διαφωνούντες
(Β’ μέρος)
«Ιδια ζητούμενα, ίδιοι στόχοι, διαφορετικές λογικές διαμόρφωσης ζητουμένων, επίτευξης στόχων, στον ίδιο πολιτικό, κομματικό χώρο, μπορεί, καλώς διαχειριζόμενα, να παράγουν την καλύτερη εφικτή πολιτική διεξόδου από τα αδιέξοδα».
Τα υπάρχοντα ίδια (ζητούμενα στόχοι), δικαιολογούν και στους μεν (συμφωνούντες) και στους δε (διαφωνούντες) πικρίες, όμως δεν θα δικαιολογήσουν, οι πικρίες αυτές, να μετατρέψουν τις παραγωγικές διαφορές στην πολιτική συνέχεια, σε διχαστικές τάσεις επιβολής της μιας, προς την άλλη λογική. Με πόνο ψυχής λέγεται το ΝΑΙ, στο ερχόμενο από τις διαπραγματεύσεις πρόσταγμα, για συμφωνία της συνέχειας, συνύπαρξής μας, σαν χώρα στην Ευρωζώνη, τους λεγόμενους εταίρους, τους ονομαζόμενους δανειστές. Με τον ίδιο πόνο ψυχής εκφράστηκε και το ΟΧΙ, από ομάδα βουλευτών του ίδιου κόμματος του ΣΥΡΙΖΑ, που με εντολή του λαού κυβερνά.
Με τον ίδιο προβληματισμό ξεδιπλώνονται τα συναισθήματα και των δύο πλευρών. Οι πολιτικές αυτών των συναισθημάτων, πρέπει να τύχουν της καλύτερης δυνατής διαχείρισης.
Εφικτή διαφαίνεται η πολιτική διεξόδου από την εμφανιζόμενη αδιέξοδο, για πολλούς, απρόβλεπτη για κάποιους επιδιωκόμενη. Απ’ όλα τα γεωγραφικά διαμερίσματα της χώρας μας, απ’ όλους τους κομματικοποιημένους, πολιτικοποιημένους και κοινωνικοποιημένους συμπολίτες μας, μηνύματα στέλνονται στους βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ και σ’ όλα τα κομματικά στελέχη, όλων των βαθμίδων. Συμφωνούντες και διαφωνούντες στα προστάγματα των διαπραγματεύσεων, συντονιστείτε στα ζητούμενα για την επίτευξη των συναποδεχούμενων στόχων. Οι λόγοι συμφωνίας και διαφωνίας πρέπει να γίνουν αφετηρίες, αναζήτησης κοινού δρόμου, που θα οδηγεί σε διέξοδο από τα εμφανιζόμενα αδιέξοδα. Ενας φίλος, που έρχεται από μακριά και επιθυμεί ο ΣΥΡΙΖΑ να πάει μακριά.
