Στο περιθώριο της Διάσκεψης των Παρισίων για τη Λιβύη υπό την αιγίδα του ΟΗΕ επήλθε συμφωνία για τις εκλογές και αποχώρηση των ξένων στρατευμάτων. Εκεί ο Έλληνας πρωθυπουργός συναντήθηκε με την αντιπρόεδρο των ΗΠΑ, Καμάλα Χάρις, όπου επικεντρώθηκε η συζήτηση μεταξύ τους στην Ελληνοαμερικανική Συμφωνία (MDCA).
Δόθηκε η ευκαιρία στην ελληνική διπλωματία, να βάλει στο τραπέζι των συζητήσεων την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών μεταξύ Ελλάδας – Λιβύης.
Οι παρόντες, Καμάλα Χάρις, Άνγκελα Μέρκελ, ο Αιγύπτιος πρόεδρος Αμπντέλ Φατάχ Αλ Σισί, ο εκπρόσωπος Εξωτερικών της Ε.Ε. Ζοζέ Μπορέλ, ο Εμ. Μακρόν και οι άλλοι, έδειξαν την επιθυμία τους να κλείσουν τον κύκλο του Λιβυκού προβλήματος. Άνοιξε τον Μάιο 2018 στο Παρίσι με συμμετοχή της τότε κυβέρνησης Σάρατζ, του Χαλίφα Χαφτάρ και εκπροσώπων άλλων χώρων, συνεχίστηκε δε στο Βερολίνο η δεύτερη διάσκεψη με την Τουρκία, χωρίς την Ελλάδα και με συγκεκριμένες προτάσεις.
Από τότε είχε αποφασισθεί η ανάγκη διεξαγωγής εκλογών και απομάκρυνσης των ξένων στρατών απ’ τη Λιβύη. Πάντως, η παρουσία της Τουρκίας εκεί ανεβάζει το θερμόμετρο και το ερώτημα παραμένει αν «οι δυνάμεις που κινούν τα νήματα σ’ αυτόν τον πόλεμο, ο οποίος διεξάγεται δι’ αντιπροσώπων, έχουν αποφασίσει να τον τελειώσουν ή να τον υπονομεύσουν, πυροδοτώντας τη συνέχεια της κρίσεως».
Λίβυοι αναλυτές υποστηρίζουν ότι οι μισθοφόροι της Τουρκίας είναι δυνάμεις κατοχής, Τζιχαντιστές, κατά πλειονότητα, στις οποίες έχουν παρεισφρήσει μέλη του ISIS. Η μη πρόθεση του Ερντογάν να συμμετάσχει ο ίδιος στη Διάσκεψη των Παρισίων, στην οποία εκπροσωπήθηκε απ’ τον υφυπ. Εξωτερικών Σεντάτ Ονάλ, του δίνει το δικαίωμα να υποστηρίξει ότι δεν συμφώνησε σε τίποτα.
Στο κείμενο Συμπερασμάτων γίνεται ρητή αναφορά για εκλογές στις 24 Δεκεμβρίου, χωρίς αποκλεισμούς, σύμφωνα με τον οδικό χάρτη της Λιβύης, τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και τ’ αποφασισθέντα στη Διάσκεψη του Βερολίνου. Όσοι θα είναι υποψήφιοι υποχρεούνται να σεβαστούν τ’ αποτελέσματα. Όλοι εξέφρασαν την υποστήριξή τους, ο καθένας με τον τρόπο του, στην εφαρμογή του “Σχεδίου δράσης αποχώρησης των ξένων δυνάμεων από το Λιβυκό έδαφος”, πλην της Τουρκίας.
Τα συμφέροντα της Γαλλίας στις Μεσογειακές χώρες και στην υποσαχάρια Αφρική συγκρούονταν ευθέως με αυτά της Τουρκίας, γι’ αυτό και ο Μακρόν μετέρχεται κάθε μέσο, να την κάνει να τα “μαζεύει”. Θα τον βοηθήσει σε αυτό και η ανάληψη της Προεδρίας της Ε.Ε. το α΄ εξάμηνο του 2022.
Είναι βέβαιο ότι ο άξονας Αθήνα – Παρίσι έχει πάρει αυξημένες διαστάσεις, με τη συμφωνία αμυντικής συνεργασίας, που συνδέθηκε με την προμήθεια φρεγατών και μαχητικών A/Φ RAFALΕ. Εξίσου δε σημαντικό είναι ότι, αν σταματήσει ο εμφύλιος και σταθεροποιηθεί η πολιτική κατάσταση στη Λιβύη, ανοίγει ο διπλωματικός διάλογος για την κατάργηση του παράνομου τουρκολιβυκού Συμφώνου.
