Στο Μεγάλο της Νέας Χώρας πανηγύρι

Στο Μεγάλο της Νέας Χώρας, της μεγάλης γειτονιάς που απλώνεται δίπλα στη θάλασσα, στη βορειοδυτική πλευρά των Χανίων, πανηγύρι. Στο πανηγύρι των “Καπετάνιων” Αγίων της, όπως αποκαλεί τον Άγιο Κωνσταντίνο και τη μητέρα του την Αγία Ελένη ο ιερατικός προϊστάμενος της τοπικής ενορίας παπά Αντώνης Σαπουνάκης. Εδώ με το ξεφανέρωμα της λειτουργίας, την περασμένη Παρασκευή, 21 Μαΐου στη Χάρη τους, όπως κάνω σχεδόν κάθε χρόνο, απ’ τα τέλη της δεκαετίας του 1980, όταν δέθηκα με τούτη τη γειτονιά υπηρετώντας για 13 χρόνια στα σχολεία της τη Δασκαλοσύνη. Μεταξύ οικείων προσώπων που δεν δυσκολεύομαι να βλέπω το χαμόγελό τους κάτω απ’ τις μάσκες που φορούν “διά τον φόβον” του κορωνοϊού.

«Κύριε, κύριε, επίβλεψον εξ ουρανού και ίδε και επίσκεψε την άμπελον ταύτην», εύχεται απ’ την Ωραία Πύλη ο μητροπολίτης Κυδωνίας και Αποκορώνου κ. Δαμασκηνός κι αμέσως μετά ο επίσκοπος Ευμενείας κ. Ειρηναίος και συν-ιερουργούν μαζί με πολλούς άλλους ιερείς. «Η άμπελος ταύτη»… Η “αλίβρεκτος” τούτη συνοικία… Η γειτονιά της Αμμούτσας, των ψαράδων και των μικροκαταστηματαρχών… Η γειτονιά των απλών ανθρώπων μα και των πολλών και σπουδαίων πνευματικών δημιουργών. Η γειτονιά του Νικολάου Τωμαδάκη, του Μιχάλη Γρηγοράκη, της Δέσποινας Μαριανάκη – Κουτζόγλου και της Βικτωρίας Θεοδώρου, αιωνία η μνήμη τους. Η γειτονιά του Δημήτρη Κακαβελάκη, του Βασίλη Χαρωνίτη, του Σταμάτη Αποστολάκη, της Ελισάβετ Κωνσταντουδάκη, του Γιώργου Πιτσιτάκη και άλλων, χρόνια πολλά σε όλους των. Και βέβαια η γειτονιά του κορυφαίου, κατά τη γνώμη μου, δασκάλου του τόπου μας, του Βασίλη του Ιγγλεζάκη.

Τα εκατό τα έκλεισα, στα εκατό δέκα όταν φτάσω,/ τότες θα κάτσω να σκεφτώ αν πρέπει να γεράσω… Η μαντινάδα που σκέφτηκα, παραλλάζοντας μια γνωστή, πριν από δυο μήνες περίπου, όταν έμαθα ότι ο φίλος μου ο Γέρω – Δάσκαλος, όπως λέω χρόνια τώρα τον Βασίλη Ιγγλεζάκη, γιόρταζε τα γενέθλια των εκατό χρόνων του, μαζί με τις κόρες του, τους γαμπρούς του, τα εγγόνια και δισέγγονά του. Για λογαριασμό του. Η ίδια μαντινάδα στο νου μου και με το που τον είδα “ορθοστατούντα” στο πρώτο στασίδι, όπως πάντα, της εκκλησίας των Αγίων Κωνσταντίνου και Ελένης, την ημέρα της Χάρης των. Πάλι για λογαριασμό του. Όπως, βέβαια, μαζί με τα μύρια όσα, και η ανεπανάληπτη τιμητική εκδήλωση που έγινε γι’ αυτόν, στις 29 Ιανουαρίου (παραμονή των Τριών Ιεραρχών) 2020… Να τα εκατοπενηνταρίσεις, Γέρω – Δάσκαλε, η ευχή που βγήκε από μέσα μου, έτσι όπως τον έβλεπα ν’ ακολουθεί “ορθοβαδίζων”, τη λιτάνευση της εικόνας των Αγίων πέριξ του ναού.

«Του Σταυρού Σου τον τύπον εν ουρανώ θεασάμενος»… Στις κορφές των φοινίκων που διαφεντεύουν την αυλή των Αγίων, των Καπετάνιων Αγίων της Νέας Χώρας, οι ψαλμωδίες των ψαλτάδων, στη λιτάνευση της Εικόνας των. Από εκεί έστειλαν το μήνυμα του φετινού εορτασμού, στους δρόμους της γειτονιάς που νοσταλγούν τις προ κορωνοϊού λιτανείες… Και του χρόνου δίχως, όλα τα δίχως που μας φόρτωσε ο κορωνοϊός…

Κορωνοϊκά… στα πεταχτά

«Η καραντίνα τέλειωσε, ανοίξανε οι δρόμοι/ να παντρευτούμε μάτια μου και μην αλλάξεις γνώμη», μας λέει στο πρώτο μέρος της σημερινής ρίμας, που μου έστειλε, μέσω κινητού, όπως πάντα, η Νεκταρία Θεοδωρογλάκη. Για να συνεχίσει… ακάθεκτη: «Σε λίγους φίλους εκλεκτούς, προσκλήσεις θα σταλούνε/ άτομα θα ‘ναι εκατό και μάσκα θα φορούνε.// Στου Ησαΐα τον χορό, μη μας πετούνε ρύζι/ το σκόρδο πιο κατάλληλο, κάθε ιό ξορκίζει». Τα σχόλια δικά σας.

Πέτρα την πέτρα χτίζεται το φρούριο της ανοσίας, καθώς συνεχίζονται οι εμβολιασμοί, όπως συνεχίζονται τέλος πάντων. Πάντως η εμπιστοσύνη των πολιτών για το σκεύασμα της Astrazeneca έχει μειωθεί σημαντικά και στα Χανιά και σ’ όλη την Κρήτη, μετά τα περιστατικά θρομβώσεων.

«Έξοδος από το χαράκωμα για ρίψη σακούλας/ Όλα συμβαίνουν μακριά/ Ακόμα κι η εγγύτητα// Διπλή κι η απόσταση/ μες στον καθρέφτη./ Κι ανάμεσα στα μάγουλα/ η τάφρος του νιπτήρα.// Ό,τι συμβαίνει εδώ, πεθαίνει στα μπαλκόνια./ Συμβαίνει μέσα στο πικάπ/ Συμβαίνει στις καρέκλες.// Μόνο το πάρκο πίσω απ’ τη στροφή/ θυμίζει την αλήθεια:/ πάντοτε εκεί, απρόσβατο και μαύρο». Το ποίημα “Προσωπογραφία με κλειστά μάτια” του Αλέξιου Μάινα από την ποιητική του συλλογή “Ανοσία της αγέλης” (Πηγή: www.andro.gr)

Να φύγει η λέξη “κορωνοϊκά” από τη στήλη και να μπει στη θέση της ο συμπλεκτικός σύνδεσμος “και” μια απ’ τις σκέψεις που κάνω. Θα ριφθεί ο κύβος από… το μονομελές. Κι αν ριφθεί, πώς θα ριφθεί; Ίδομεν…