Στο πανηγύρι της ζωής

Εχοντας απολαύσει μία πολλά υποσχόμενη ρόδινη αυγούλα, ξύπνια από ώρα απ’ τα επίμονα «κικιρίκου» του πετεινού της γειτονικής αυλής, ξαπλωμένη στην αεικίνητη αιώρα του παππού, με το βλέμμα πότε ψηλά, ποτέ  χαμηλά, πότε ολόγυρα…
Παντού ευωδιαστή η μυρωδιά της θάλασσας, ανάκατη μ’ εκείνη του φρεσκοκομμένου χόρτου και του δυόσμου, που χρόνια τώρα           -ακαταπόνητος κι αιώνιος λες- φυτρώνει και ανδρώνεται σε μια γωνιά του ντουζ…
Είναι κι η καμπάνα της κοντινής εκκλησιάς που μόλις χτύπησε, ο ήχος των κυμάτων που σπάνε ελαφρά στην ακτή μπροστά μας, το θρόισμα των αλμυρικιών της αυλής, το γάβγισμα του σκυλιού του γείτονα και του δικού μας που ξεσυνερίζονται το ένα το άλλο σε δύναμη φωνής, τα  συνεχή τιτίβισμα του σμήνους των σπουργιτών που πάνε από συκιά σε συκιά, τροχίζοντας τις μύτες τους στους γερούς κορμούς της, ρίχνοντας  που και που και μια μάτια στους καρπούς που ωριμάζουν και τους τάζουν μπόλικα λουκούλλεια γεύματα.
Δυο μαυροπούλια σκίζουν από ώρα το μυρωδάτο αέρα, αναλώνονται σε συνεχείς, χαμηλές πτήσεις  και προσγειώνονται  πότε στους στύλους της περίφραξης και πότε στην χτιστή φωλιά του σκύλου, τη σχεδόν χαμένη μες τα φύλλα της κληματαριάς, που με τα σχεδόν μελένια σταφυλάκια της προετοιμάζεται  να εκπληρώσει κι αυτή  τον προορισμό της.
Εδώ και τα μικρότερα πετούμενα…
Οι μέλισσες που παν  από σταμναγκάθι σε σταμναγκάθι για να γευτούν το νέκταρ των γαλαζωπών λουλουδιών του, ένας μικρόκοσμος από μύγες, σκνίπες κι ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς  πάλλεται αδιάκοπα μέσα απ’ τις αψίδες που σχηματίζουν τα σφιχταγκαλιασμένα κλωνάρια των μουριών, ενώ κάτω στο τσιμέντο της εισόδου -στη περιοχή του χτιστού τραπεζιού- μια πομπή από αεικίνητα μυρμήγκια, φορτωμένα ψίχουλα οδεύει πειθήνια προς τις αποθήκες της φωλιά τους…
Ένα σαμιαμίδι πέρασε τώρα γοργά από μπρος μας κι εξαφανίστηκε στα σκίνα της ακτής, δυο γάτες τόλμησαν να διαβούν το φράχτη μα μετάνιωσαν κι έφυγαν και αυτές τρέχοντας, κι ένα αγροτικό μόλις πρόβαλε στο βάθος του δρόμου κουβαλώντας τους πρωινούς  του, ανυπόμονους κολυμβητές…
Με το κουτάβι στο πλάι να παρατηρεί και να εκπλήττεται, ένα Κυριακάτικο πρωινό  στο σπιτάκι μου στον νότο!
Μέσα σε μια πανδαισία ήχων, χρωμάτων, αρωμάτων…
Στο ατέρμονο πανήγυρι όλων των πλασμάτων της φύσης που τον πρώτο και κύριο λόγο έχει η ζωή…