Πέρα εκεί μακριά στην Κίσαμο την αρχόντισσα της δυτικής Κρήτης σε μια καταπράσινη από τις αιωνόβιες ελιές περιοχή της, στην γνωστή παγκοσμίως Αρχαίας Πολυρρήνιας και στο τέλος της διαδρομής του Σηρικαριανού φαραγγιού ένα από τα ωραιότερα φαράγγια της, στο εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου είχα τη χαρά να παρευρεθώ στο πανηγύρι του στις 8/5/2017. Είναι αλήθεια ότι είναι ελάχιστες φορές δεν έχω παρευρεθεί στο πανηγύρι αυτό από τότε που έχω εγκατασταθεί στην Κρήτη. Τώρα, όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος πάρα πολλοί πανηγυριώτες από τα γύρω και όχι μόνο χωριά το επισκέφτηκαν. Οι εγκάρδιοι χαιρετισμοί, οι θερμοί εναγκαλισμοί μεταξύ των παρευρισκομένων, τα καλωσορίσματα και λοιπά, θωρώντας τα μου γέμιζαν την ψυχή με διάφορα υπέροχα συναισθήματα. Η υπερκινητικότητα των μικρών και μεγάλων παιδιών και οι χαρούμενες φωνές τους έσμιγαν θα έλεγα, με τα χιλιάδες κελαηδίσματα των πουλιών και εκτός από τη γιομάτη ζωή εικόνα που σχημάτιζαν ακούονταν σαν μιαν απόκοσμη ουράνια μουσική. Στη συνέχεια μετά το πέρας της θείας λειτουργίας από τον παπά- Γιάννη, τον εφημέριο της περιοχής, έξω στο προαύλιο της εκκλησίας στα κατασκευασμένα μόνιμα τραπέζια και τα πρόχειρα στημένα από τους χωριανούς, οι χρυσοχέρες και δεν είναι σχήμα λόγου αυτό – οι νοικοκυρές της περιοχής, άπλωσαν τα λογίς – λογίς εδέσματα καλώντας όλους τους παρευρισκομένους με χαμόγελο να τους μοιράσουν ότι εξαιρετικό έδεσμα είχαν ετοιμάσει για το πανηγύρι. Τα ανεπανάληπτα σε γεύση κρασιά της γύρω περιοχής διαφόρων χρωμάτων, ξανθό, μαύρο, κόκκινο, έρρεε άφθονο από τις χροιές στα ποτήρια των ανθρώπων. Πίνοντάς τα δε, έφερνε σε όλους ψυχική ανάταση και ευφορία. Ήτανε χαρά θεού. Τέλος, άνεμο αισιοδοξίας θα μπορούσα να χαρακτηρίσω την πολλαπλή συμμετοχή των νέων ανθρώπων στη διατήρηση και την μεταλαμπάδευση των πατροπαράδοτων ήθη και εθίμων ενάντια στις ανελέητες καταιγίδες των ξενόφερτων και ψυχοφθόρων εθίμων που καμία σχέση δεν έχουν με τα δικά μας που προσπαθούν να εκτοπίσουν τα δικά μας. Ειλικρινά η συμμετοχή τους αυτή με συγκίνησε ιδιαίτερα. Ως κατακλείδα του σημερινού άρθρου μου ήθελα να τονίσω τα εξής. Εμείς οι μεγαλύτεροι σε ηλικία πρέπει, επιβάλλεται θα έλεγα, με όποιον τρόπο μπορούμε κι ο καθένας από το δικό του μετερίζι, να διδάξουμε στους νεότερους την πατροπαράδοτη διατήρηση στα ήθη και έθιμα μας γιατί οι καιροί είναι δύσκολοι και πολύ ζοφεροί.
*Συγγραφέας – ποιητής Μέλος της Παγκοσμίου Ενώσεως Ελλήνων Λογοτεχνών και μέλος της Λογοτεχνικής Παρέας Χανίων
