Η ατζέντα της καθημερινότητας της Δημοτικής Αρχής των Χανίων είχε μια αφηγηματική ακροβασία.
Πασαλείμματα στους δρόμους, πασαλείμματα στα πεζοδρόμια, πασαλείμματα στα εμβληματικά τοπόσημα της πόλης. Έτσι έμαθαν, έτσι κάνουν. Δεν αρχίζουν μια δουλειά και εν ευθέτω χρόνω να την τελειώσουν, αλλά -παραγοντιζόμενοι- κουβαλούν το βιωματικό φορτίο της τσαπατσουλιάς. Όπου κι αν γυρίσει το μάτι, χάσκουν οι μισοτελειωμένες δουλειές.
Σαν να είναι αυτό το κοινό μας πεπρωμένο. Υπάρχει για όλα αυτά μια λογοδοσία στην τοπική κοινωνική, πάντα και για πάντα. Η απώθηση της προχειρότητας στην πόλη στο βαθύ υποσυνείδητο αποδεικνύεται τώρα ατελέσφορη. Πώς να τα κρύψουν όλα αυτά; Δεν κρύβονται.
