Στο Σέλινο ένα βάραθρο και δυο αληθινές ιστορίες

Θα ‘ναι περισσότερα από είκοσι χρόνια που περαστικός από περιοχή της Σκλαβοπούλας Σελίνου, σταμάτησα σε ένα αγροτόσπιτο για κάποια ερώτηση κι εκεί γνώρισα έναν θαυμάσιο γεροκρητικό, Θεός σχωρέστον. Μού ανάφερε για ένα βάραθρο στην περιοχή με κάποιες ιστορίες αλλά παρακάλεσε να μην αναφέρω το όνομά του σαν πηγή μου, γιατί οι άλλοι γερόντοι εκεί δεν θα ‘θελαν ν’ ακουστούν αυτά.
Μια παράδοση ανάφερε λέει, ότι ο αγάς της περιοχής, όταν ετοιμαζόταν να ξεκουμπιστεί για την χώρα του, δεν μπορούσε να πάρει μαζί όλο τον πλούτο του κι έτσι, δεν είναι γνωστό με ποια συσκευασία, έβαλε έναν υπηρέτη του Αφρικανό να κατεβάσει τον θησαυρό στο βάραθρο μήπως κάποτε μπορέσει να τον ανακτήσει, αλλά για να μην προδώσει ο υπηρέτης το μυστικό, έκοψε το σχοινί και ο ταλαίπωρος έμεινε για πάντα κάτω εκεί.
Η άλλη ιστορία ανάγεται στα καταραμένα χρόνια του εμφυλίου. Στην περιοχή, κάποιες ημέρες δρούσε μια ομάδα του ΕΛΑΣ ή Δ.Σ., δεν γνωρίζω, και συνάντησαν ένα παιδί 16χρονο από γνωστή δεξιά, μεγάλη οικογένεια της περιοχής Παλαιόχωρας και όταν τους ανάφερε το επίθετό του το πέταξαν ζωντανό στο βάραθρο. Μάλιστα είχε ακουστεί ότι αυτό προσπάθησε να πιαστεί από την άκρη βράχων, αλλά άγνωστο πώς, του έκοψαν το χέρι.
Οταν φθάσαμε στον πυθμένα του βαράθρου, στα 20 μ., οι ιστορίες επαληθεύτηκαν αλλά όχι προς τον… θησαυρό, αφού άλλωστε ο πρώτος σκοπός μας ήταν τότε και τώρα η εξερεύνηση και χαρτογράφηση καρστικών μορφών. Βρέθηκε όμως ένα κρανίο που δεν είχα ποτέ αντικρίσει, πλέον ογκώδες και τελικά το πήρα μαζί και το άφησα έξω από τον μαντρότοιχο του σπιτιού μου μέχρι που κάποτε εξαφανίστηκε.
Πριν όμως το είχα δείξει σε ανθρωπολόγο που βρέθηκε στα Χανιά και διαπίστωσή του ότι ανήκει σε άνθρωπο αφρικανικής φυλής.
Ετσι επαληθεύτηκε η πρώτη ιστορία. Οσο για τη δεύτερη, πράγματι βρέθηκε και ο σκελετός του παιδιού, με το οστούν μάλιστα του χεριού να είναι κομμένο πάνω από τον καρπό και αφού τοποθετήθηκε σε χαρτόκουτα, αποδόθηκε στους συγγενείς του μετά από 50 χρόνια από το συμβάν.